Alguaire

Alguaire
Localización
	41°44′11″N 0°35′02″L / 41.736318, 0.58382Coordenadas: 41°44′11″N 0°35′02″L / 41.736318, 0.58382
Estado	España
Comunidade autónoma	Cataluña
Provincia	Provincia de Lleida
Ámbito funcional territorial	Ponent
Comarca	Segrià
Capital	Alguaire (pt)
Poboación
Poboación	3.012 (2023) (60,12 hab./km²)
Número de fogares	127 (1553)
Lingua oficial	lingua catalá
Xeografía
Superficie	50,1 km²
Bañado por	Río Noguera Ribagorzana e Canal d'Aragó i Catalunya (en)
Altitude	304 m
Comparte fronteira con	Albesa (pt) ; Vilanova de Segrià (pt) ; Almacelles ; La Portella (pt) ; Almenar (pt) ; Torrefarrera (pt)
Organización política
• Alcalde	Antoni Perea Hervera (en)
Identificador descritivo
Código postal	25125
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	25016
Código territorial IDESCAT	250169
Páxina web	alguaire.cat

Alguaire é un concello da provincia de Lleida, en Cataluña. Pertence á comarca do Segrià e tiña en 2014 unha poboación de 3.093 habitantes agrupados nas localidades de Alguaire e La Mata de Pinyana.

Historia[editar | editar a fonte]

En documentos do século IX aparece citado xa o topónimo de Alguaire. A reconquista do lugar correu a cargo de Ermengol VI de Urgell entre os anos 1145 e 1147. Entre 1149 e 1151, Ramón Berenguer IV realizou a doazón destas terras aos hospitalarios. En 1186, o rei Afonso II de Aragón o Casto cedeu a esta orde o castelo de Alguaire.

A partir de 1319, formou parte do Gran Priorado de Cataluña que máis tarde se converteu en baronía. En 1250 fundouse na vila o convento de damas hospitalarias do que aínda se conservan restos. A primeira comunidade do convento estivo formada por damas da nobreza, incluíndo á súa fundadora a Marquesa de Guàrdia. O cenobio recibiu numerosas doazóns en anos posteriores, entre elas o castelo de Casals cedido en 1424 por Afonso V de Aragón.

Aínda que o convento de Alguaire era de clausura, as monxas da comunidade seguían posuíndo a súa propia casa. En 1568 o papa Pío V tentou modificar este costume e instaurar a plena clausura pero non tivo éxito e as relixiosas continuaron residindo fose do convento. Durante a Guerra dos Segadores a comunidade trasladouse o Palacio Episcopal de Lleida e non regresaron a Alguaire ata 1653, atopando o edificio en moi mal estado. Finalmente trasladáronse ata Valldoreix aínda que seguiron conservando os dereitos de Alguaire ata o fin dos señoríos.

Economía[editar | editar a fonte]

A súa economía baséase principalmente na agricultura, destacando o cultivo de froiteiros, e a gandería. No seu termo municipal atópase o aeroporto de Lleida-Alguaire.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Sitio web oficial (en catalán)