Alejandro Mon y Menéndez

Alejandro Mon y Menéndez
	;
Nome orixinal	(es) Alejandro Mon Menéndez
Biografía
Nacemento	26 de febreiro de 1801 ; Oviedo, España
Morte	1 de novembro de 1882 (81 anos); Oviedo, España
Embaixador de España en Francia
	1866 – 1868
Embaixador de España en Francia
	1858 – 1862
Senador de España
Ministro
Embaixador
Deputado no Congreso dos Deputados
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade de Oviedo
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	diplomático , político , xurista
Partido político	Partido Moderado
Membro de	Real Academia de Ciencias Morais e Políticas
Lingua	Lingua castelá
	Premios Cabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro ;

Alejandro Mon y Menéndez, nado en Oviedo o 26 de febreiro de 1801^[1] e finado na mesma cidade o 1 de novembro de 1882, foi un político e xurista español, ministro de Facenda en varios períodos, presidente do Congreso dos Deputados en 1862 e presidente do Consello de Ministros de España en 1864.

Traxectoria

Cursou os estudos de Dereito na Universidade de Oviedo. Inquedo pola actividade política, foi Vicepresidente das Cortes Xerais e durante a Rexencia de María Cristina foi nomeado Ministro de Facenda dende 1837 até 1838 e de novo con Narváez entre 1844 e 1846 durante o cal soporta a grave crise económica da Facenda Pública como consecuencia da Primeira Guerra Carlista. Por un breve lapso de tempo deixa o Ministerio, até que volve a ser nomeado por Francisco Javier de Istúriz até o 1847 derante a Década Moderada do reinado de Isabel II. En 1849 e 1857 volve a ser Ministro de Facenda por curtos períodos de tempo.

Despois de ser embaixador de España en Roma e París rexeitará as ofertas para volver á vida política activa até que o 1 de marzo de 1864 é nomeado Presidente do Consello de Ministros substituíndo a Lorenzo Arrazola no período de crise da Unión Liberal e que soamente duraría seis meses até o 16 de setembro de 1864,^[2] aínda que para a súa fama quedou a incorporación por primeira vez dunha das figuras máis influentes na vida política española tras a restauración borbónica como foi Antonio Cánovas del Castillo.

Despois da revolución de 1868 separouse da vida política de maneira definitiva, aínda que foi nomeado Senador vitalicio en 1876.

O gran reformador do XIX

O seu papel no ministerio de Facenda é lembrado como o máis relevante de todo o século XIX español pois coa chamada Reforma Mon-Santillán (por Ramón Santillán) colocou a España entre os países de referencia nesa materia por mor da simplificación e modernización que levou a cabo no sistema tributario. Tamén é moi celebrado por promover a modernización da economía española pola súa aposta polos camiños de ferro e as industrais transformadoras.

Porén, hai autores, para os que o seu papel reformador supera o campo facendístico para ser o reformador das políticas económicas: a fiscal (1845), a monetaria e bancaria (1849) e a comercial co arancel de 1849.^[3]

Reinado de Isabel II de España
Segue a: Lorenzo Arrazola	Alejandro Mon y Menéndez (1864-1864)	Precede a: Ramón María Narváez
Segue a: Lorenzo Arrazola	Presidente do Goberno de España	Precede a: Ramón María Narváez

Notas

↑ Comín, Francisco; Martín Aceña, Pablo; Vallejo Pousada, Rafael (2006); p.58
↑ Urquijo y Goitia, José Ramón (2008); p.60
↑ Comín, Francisco; Martín Aceña, Pablo; Vallejo Pousada, Rafael (2006); p.57

Véxase tamén

Outros artigos

Bibliografía

Comín, Francisco; Martín Aceña, Pablo; Vallejo Pousada, Rafael (2006). "Alejandro Mon, un reformador económico". La Hacienda por sus ministros: la etapa liberal de 1845 a 1899. Zaragoza: Prensas universitarias de Zaragoza. pp. 57–85. ISBN 84-7733-779-9.
Urquijo y Goitia, José Ramón (2008). Gobiernos y ministros españoles en la Edad Contemporánea (2ª ed.). Madrid: CSIC. ISBN 978-84-00-08737-1.

[1] Comín, Francisco; Martín Aceña, Pablo; Vallejo Pousada, Rafael (2006); p.58

[2] Urquijo y Goitia, José Ramón (2008); p.60

[3] Comín, Francisco; Martín Aceña, Pablo; Vallejo Pousada, Rafael (2006); p.57

[1]

[2]

[3]