Abeto de Douglas

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Abeto de Douglas
Pseudotsuga menziesii Poland.jpg
Pseudotsuga menziesii en Varsovia.
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante
Clasificación científica
Reino: Plantae
División: Pinophyta
Clase: Pinopsida
Orde: Pinales
Familia: Pinaceae
Xénero: Pseudotsuga
Especie: P. menziesii
Nome binomial
Pseudotsuga menziesii
(Mirb.) Franco[1]
Distribución

Distribución
Pseudotsuga menziesii

O abeto de Douglas,[2] tamén coñecido como piñeiro de Oregón, (Pseudotsuga menziesii) é unha árbore do xénero Pseudotsuga orixinaria de América do Norte.

En Galicia é moi empregado con fins ornamentais e en repoboacións forestais.

Descrición[editar | editar a fonte]

Pseudotsuga menziesii.

É unha árbore de folla perenne e monoica. Adoita chegar aos 75 m de altura, aínda que existen exemplares de ata 100 metros. Está considerada como unha das árbores máis altas do mundo. O abeto máis alto de que se ten constancia era coñecido como "Mineral Tree". Medrou preto de Mount Rainier, en Washington; tiña 1020 anos de idade e 119,8 m de altura, e caeu en 1930. Na actualidade o máis alto é o abeto "Brummit", descuberto en 1991 en Coos County, no Estado de Oregon. Mide 100,27 m de altura e 3,5 m de diámetro, e ten un volume de 296,63 m³.

A súa cortiza é grosa, máis ou menos profundamente fendida e de cor marrón avermellada. As follas son acículas flexibles e acanaladas na face, de 2 a 3 cm de lonxitude e de cor verde escura, cun forte olor a limón ou mandarina ao fretar. As inflorescencias masculinas son verde-amareladas e as femininas verdosas ou vermellas. Piña grande, de cor marrón clara e con brácteas que sobresaen entre as escamas.

Usos[editar | editar a fonte]

Utilizada con fins ornamentais e como madeira, ten moitas aplicacións na carpintaría e úsase, ademais, para facer pasta de papel, vigas, travesas de ferrocarril etc.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Douglasia verde, pág. 18 - Gregor Aas y Andreas Riedmiller: Gran Guía de la Naturaleza, editorial Everest, traductor Eladio M. Bernaldo de Quirós, ISBN 84-241.2663.5, 4.ª edición, 1993.
  2. Xusto Rodríguez Río (coordinación) (2004). Servizo de Normalización Lingüística da USC, ed. Termos esenciais de botánica (PDF). p. 18. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]