Ventura de la Vega

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaVentura de la Vega

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento14 de xullo de 1807 Editar o valor em Wikidata
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor em Wikidata
Morte29 de novembro de 1865 Editar o valor em Wikidata (58 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeArxentina Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupacióndramaturgo , libretista , escritor , poeta Editar o valor em Wikidata
Membro de
Xénero artísticoPoesía e teatro Editar o valor em Wikidata
MovementoRomanticismo Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
FillosRicardo de la Vega (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata

IMDB: nm0891922 Musicbrainz: 55cbaab5-6d77-4749-872b-855a386da984 IMSLP: Category:Vega,_Ventura_de_la Editar o valor em Wikidata

Buenaventura José María de la Vega y Cárdenas coñecido como Ventura de la Vega nado en Buenos Aires, Vicerreinado do Río da Prata, o 14 de xullo de 1807 e finado en Madrid o 29 de novembro de 1865, foi un escritor e dramaturgo hispanoamericano que tivo a súa consagración en España.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Naceu na cidade de Buenos Aires, entón capital do Vicerreinado do Río da Prata, en 1807. Cando o seu pai morreu, manifestou o seu desexo de que se educase en España e cando fixo once anos, tras a Revolución de Maio e en plena loita pola emancipación arxentina, a súa nai mandouno á Península para coidar dun tío seu.

A tradición indica que mentres o neno se resistía a ser levado a bordo e era conducido pola forza dende o peirao, berraba "Cidadáns, consentirán que un arxentino sexa expulsado da súa terra, pola forza e contra a súa vontade?".[1]

A súa adaptación a España tería sido rápida. No colexio de San Mateo de Madrid foi discípulo de Alberto Lista, de quen recibiu o gusto polo clasicismo moderado, e compañeiro de José de Espronceda, con quen formou parte da sociedade secreta Los Numantinos, polo que estivo preso nun mosteiro de Madrid. Morreu o seu tío, rematou a guerra e consolidouse a independencia arxentina, a súa familia pediulle que regresase a Buenos Aires pero Ventura decidiu ficar en España.

Conservador desde 1836, chegou a ser mestre de Isabel II e director do Teatro Español en 1847, así como académico da Real Academia Española en 1842; no seu discurso de ingreso arremeteu contra o romanticismo pola súa agresividade social. As súas ideas xuvenís, algo voltarianas, evolucionaron cara á relixiosidade, sobre todo a partir do seu matrimonio coa famosa cantante Manuela Oreiro Lema (1838).[2]

O seu fillo Ricardo de la Vega tamén acadou fama como escritor e libretista.

Obra[editar | editar a fonte]

Ventura de la Vega foi un poeta lírico e dramático. En xeral, tanto na poesía como no teatro, é clásica e contraria ao Romanticismo, aínda que en ocasións reciba a súa influencia. Os seus libros poéticos son Rimas americanas (A Habana, 1833, só os primeiros poemas), Obras poéticas (París, 1866) e Poesías líricas (Madrid, 1873). Como humorista, segue os pasos de Leandro Fernández de Moratín e Manuel Bretón de los Herreros e fai gala dun sistema de valores claramente burgués e de clase media, a través dunha comedia de salón realista e moralizante. É polo tanto precursor do teatro de Adelardo López de Ayala e da alta comedia de Jacinto Benavente . Tradutor incansable, deixou nada menos que 86 traducións de obras de teatro, entre elas moitas de Eugène Scribe .

Escribiu libretos de zarzuela como Jugar con fuega (1853), para Francisco Asenjo Barbieri. A súa comedia máis coñecida é El hombre de mundo (1845), a historia dunha caveira atormentada polos celos, que Marcelino Menéndez Pelayo consideraba demasiado artificiosa. Unha frase desta obra, "Todo o Madrid sabíao, / todos os Madrid menos el" converteuse nun eslogan. Tamén cultivou a dramaturxia histórica con pezas como Don Fernando el de Antequera (1847) representada na inauguración do Liceu o 4 de abril de 1847, con actores tan coñecidos como Carlos Latorre ou Bárbara Lamadrid. Dedicou a Cervantes dúas obras: El Quijote en Sierra Morena (1832), baseada no episodio de Cardenio e Dorotea, que lle valeu o eloxio de Larra, e Los dos camaradas (1857), sobre a vida de Cervantes.

Obra dramática[editar | editar a fonte]

  • Un ministro (1834)
  • Marino Faliero, (1835) original de Casimir Delavigne, arranjament
  • Jacobo II, (1837)
  • Retancón, barbero y comadrón, (1842)
  • El juglar, (1842)
  • El hombre de mundo (1845)
  • Noche toledana, (1847)
  • Bruno el tejedor, (1849)
  • Amor de madre
  • Don Fernando el de Antequera
  • Mateo, o la hija del Españoleto

Notas[editar | editar a fonte]

  1. José María Aubin, Mármol y Bronce, Ángel Estrada y Cía., Buenos Aires, 1911.
  2. "María Manuela Oreiro Lema". dbe.rah.es (en castelán). Consultado o 2022-07-31. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Ricardo Navas Ruiz, Romanticismo español. Madrid: Cátedra, 1982 (3a ed. ).
  • Michael Schinasi, ed., intro., notes., Ventura de la Vega. Poemas Salamanca: GES XVIII (Universidade de Salamanca), 2005.
  • Michael Schinasi, "Ventura de la Vega e El hombre del mundo: No limiar do período realista en España". Vigo: Editorial Academia del Hispanismo, 2015.
  • José María Aubin, Mármore e Bronce, Ángel Estrada y Cía., Buenos Aires, 1911

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Premios e fitos
Precedido por:

José Musso Pérez-Valiente


Académico da Real Academia Española

Cadeira F


1845-1865
Sucedido por:

Cayetano Fernández Cabello