Thermotoga maritima
| Thermotoga maritima | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Deseño da sección dunha Thermotoga maritima mostrando a súa "toga" | |||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||
| Thermotoga maritima Huber et al., 1986 | |||||||||||||
Thermotoga maritima é unha especie de bacteria hipertermófila que pertence á orde Thermotogales. É un bacilo non esporulante gramnegativo.[1] Ollada ao microscopio, vese que está encapsulada dentro dunha envoltura a modo de vaíña, que lembra unha toga, de aí o seu nome.[1]
Historia[editar | editar a fonte]
Descubriuse nos sedimentos dunha área xeotermal mariña preto de Vulcano, Italia, Thermotoga maritima vive en surxencias termais e chemineas hidrotermais.[2] O ambiente ideal para este organismo é auga a unha temperatura de 80 °C, aínda que pode crecer en augas entre 55º e 90 °C.[3] Thermotoga maritima é a única bacteria que se coñece que poida crecer a esta temperatura tan alta; os outros únicos organismos que tamén poden vivir en ambientes tan extremos pertencen ao dominio Archaea. As capacidades hipertermófilas de T. maritima, xunto coa súa antiga liñaxe, suxiren que probablemente é un organismo oi antigo.[4]
Metabolismo[editar | editar a fonte]
É un organismo anaerobio fermentativo quimioorganótrofo que cataboliza azucres e polímeros e produce dióxido de carbono e gas hidróxeno como subprodutos da fermentación.[1] Tamén pode metabolizar a celulosa e o xilano, rendendo H2, que potencialmente podería ser utilizado como unha fonte de enerxía alternativa aos combustibles fósiles.[5] Adicionalmente, esta especie de bacteria pode reducir o Fe(III) para producir enerxía utilizando a respiración anaerobia. Identificáronse varias proteínas de ferro-xofre e flavoproteínas como posibles transportadores de electróns que se usarían na respiración celular.[5] Porén, cando crece con xofre como aceptor de electróns final, non se produce nada de ATP. Ao contrario, este proceso elimina H2 inhibidor producido no seu metabolismo fermentativo.[5] En conxunto, estes atributos indican que T. maritima chegou a ser unha bacteria versátil con capacidade de metabolizar diversas substancias para soster os seus procesos vitais.
Composición xenómica[editar | editar a fonte]
O xenoma de T. maritima consta dun só cromosoma circular de 1,8 megabases, que codifica 1 877 proteínas.[6] No seu xenoma ten varias proteínas de shock térmico quente e frío que moi probblemente están implicadas na regulación metabólica e resposta aos cambios de temperatura ambientais.[5] Comparte un 24% do seu xenoma con certas arqueas; isto supón a maior porcentaxe de solapamento dunha bacteria co xenoma de arqueas.[7] Esta elevada semellanza suxire que houbo transferencia horizontal de xenes entre as Archaea e os antepasados de T. maritima e serviría para explicar por que T. maritima pode sobrevivir a condicións e temperaturas tan extremas.
Evolución[editar | editar a fonte]
T. maritima contén homólogos de varios xenes de competencia, o que indica que ten un sistema inherente para introducir na súa célula material xenético exóxeno, facilitando posiblemente o intercambio xenético entre esta bacteria e ADN libre.[5] As análises filoxenéticas do ARNr da súa subunidade ribosómica menor indican que pertence a unha das liñaxes máis antigas de Bacteria. Ademais, os seus lípidos teñen unha estrutura única que difire do de todas as outras bacterias.[3]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Montana State University (ed.). "Geothermal organisms". Arquivado dende o orixinal o 21 de outubro de 2017. Consultado o xaneiro 14, 2012.
- ↑ "Hyperthermophilic organism that shows extensive horizontal gene transfer from archaea". BioProject. National Center for Biotechnology Information. 2003. Consultado o January 14, 2012.
- ↑ 3,0 3,1 Robert Huber; Thomas A. Langworthy; Helmut König; Michael Thomm; Carl R. Woese; Uwe B. Sleytr & Karl O. Stetter (1986). "Thermotoga maritima sp. nov. represents a new genus of unique extremely thermophilic eubacteria growing up to 90°C". Archives of Microbiology 144 (4): 324–333. doi:10.1007/BF00409880.
- ↑ Jenny M. Blamey & Michael W. W. Adams (1994). "Characterization of an ancestral type of pyruvate ferredoxin oxireductase from the hyerpthermophilic bacterium, Thermotoga maritima". Biochemistry 33 (4): 1000–1007. doi:10.1021/bi00170a019.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Karen E. Nelson; Rebecca A. Clayton; Steven R. Gill; Michelle L. Gwinn; Robert J. Dodson; et al. (1999). "Evidence for lateral gene transfer between Archaea and Bacteria from genome sequence of Thermotoga maritima" (PDF). Nature 399 (6734): 323–329. Bibcode:1999Natur.399..323N. PMID 10360571. doi:10.1038/20601. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 14 de xullo de 2010. Consultado o 20 de outubro de 2017.
- ↑ Latif, H; Lerman, J. A.; Portnoy, V. A.; Tarasova, Y; Nagarajan, H; Schrimpe-Rutledge, A. C.; Smith, R. D.; Adkins, J. N.; Lee, D. H.; Qiu, Y; Zengler, K (2013). "The genome organization of Thermotoga maritima reflects its lifestyle". PLoS Genetics 9 (4): e1003485. PMC 3636130. PMID 23637642. doi:10.1371/journal.pgen.1003485.
- ↑ Camilla L. Nesbo; Stéphane l'Haridon; Karl O. Stetter & W. Ford Doolittle (2001). "Phylogenetic analyses of two "archaeal" genes in Thermotoga maritima reveal multiple transfers between Archaea and Bacteria". Molecular Biology and Evolution 18 (3): 362–375. PMID 11230537. doi:10.1093/oxfordjournals.molbev.a003812.
