Paulo José Miranda

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaPaulo José Miranda
Biografía
Nacemento21 de maio de 1965 Editar o valor em Wikidata (58 anos)
Aldeia de Paio Pires, Portugal (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadePortugal Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor , poeta , novelista , dramaturgo Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua portuguesa Editar o valor em Wikidata
Premios

Paulo José Miranda, nado na Aldea de Paio Pires -Seixal- o 21 de maio de 1965, é un novelista, poeta e dramaturgo portugués.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

A Voz que nos Trai, o seu primeiro libro de poesías, publicado en 1997. Iniciou entón o seu "tríptico da creación", unha serie de novelas sobre autores portugueses do século XIX, con Um Prego no Coração (1998) a Cesário Verde, en Natureza Morta (1999) a João Domingos Bontempo, e, en Vício (2001), a Antero de Quental.[2]

Viviu durante cinco anos na Turquía coa súa compañeira na época, a cineasta Pelin Esmer. Volveu para Portugal en 2003. En 2005 mudouse para o Brasil, onde morou en distinguidos sitios: Río de Xaneiro, São Paulo, Florianópolis, Eldorado do Sur, Jaguarão e Porto Alegre. Despois en Fazenda Rio Grande, na Rexión Metropolitana de Curitiba.[3]

Regresou a Portugal, comezando pouco despois a traballar na biografía de Manoel de Oliveira, A Morte não É Prioritária.[4]

Obras[editar | editar a fonte]

Prosa[editar | editar a fonte]

  • Um Prego no Coração (1998). Lisboa: Cotovia.
  • Natureza Morta (1999). Lisboa: Cotovia.
  • Vício (2001). Lisboa: Cotovia.
  • O Mal (2002). Lisboa: Cotovia.
  • Un Clavo en el Corazón (2007). España, Periférica.
  • A América (2008). Lisboa: Bertrand Editora. Aforismos
  • Com o Corpo Todo (2011). Lisboa: Ulisseia.
  • Filhas (2012). Lisboa: Oficina do Livro. Historia dunha familia de emigrantes no Sur do Brasil.
  • A Máquina do Mundo (2014). Lisboa: Abysmo.
  • Um Prego no Coração | Natureza Morta | Vício (2019). Lisboa: Abysmo.
  • Aaron Klein (2020). Lisboa: Abysmo.

Cartas[editar | editar a fonte]

  • O Corpo de Helena, (2001). Lisboa: Ulisseia.
  • Todas as Cartas de Amor (2014). Lisboa: Abysmo.

Teatro[editar | editar a fonte]

  • Colmeiópolis-Um dia na Colmeia (2014). Escola Portuguesa de Maputo, Maputo, Mozambique. Infantil.

Poesía[editar | editar a fonte]

  • A voz que nos trai (1997). Lisboa: Cotovia.
  • A Arma do Rosto (1998). Lisboa: Cotovia.
  • O Tabaco de Deus (2002). Lisboa: Cotovia.
  • Exercícios de Humano (2014). Lisboa: Abysmo.
  • Auto-Retratos (2016). Lisboa: Abysmo.

Ensaio[editar | editar a fonte]

  • A Doença da Felicidade (2020). Lisboa: Abysmo.

Premios[editar | editar a fonte]

  • 1997: Premio Teixeira de Pascoaes, por A Voz que nos Trai.
  • 2002: Premio José Saramago, por Natureza Morta.[5]
  • 2015: Premio da Sociedade Portuguesa de Autores e a Rede Portuguesa de Televisión - Premio SPA/RTP 2015 para o mellor libro de Poesías, coa obra Exercícios de Humano.[6]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "Paulo Jose Miranda – The Script Road" (en portugués). Consultado o 2020-07-08. 
  2. ↑ "Livros Cotovia - Índice de Autores - Paulo José Miranda". www.livroscotovia.pt. Arquivado dende o orixinal o 08 de xullo de 2020. Consultado o 2020-07-08. 
  3. ↑ "O escritor que perdeu a pátria - DN". www.dn.pt (en portugués). Consultado o 2020-07-08. 
  4. ↑ "Paulo José Miranda. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-07-08. 
  5. ↑ ROMA, Alda. A ficção da intimidade. Faculdade de Letras da Universidade do Porto, 2004
  6. ↑ "Paulo José Miranda - Contraponto Editora". Porto Editora (en portugués). Consultado o 2020-07-08. 
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paulo_José_Miranda&oldid=6547213»