Lorenzo Arrazola
  | |
| Nome orixinal | (es) Lorenzo Arrazola García |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 10 de agosto de 1797 Checa, España (pt)  |
| Morte | 23 de febreiro de 1873 (75 anos) Madrid, España |
 President of the Supreme Court of Spain (en) | |
 Senador de España | |
| Presidente do Goberno de España | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Valladolid |
| Actividade | |
| Ocupación | maxistrado , profesor universitario , xuíz , avogado , diplomático , político , ministro |
| Empregador | Tribunal Supremo de España Universidade de Valladolid |
| Partido político | Partido Moderado |
| Membro de | |
| Lingua | Lingua latina e lingua castelá |
Premios | |
Lorenzo Arrazola García, nado en Checa (provincia de Guadalajara) o 10 de agosto de 1797 e finado en Madrid o 23 de febreiro de 1873[1], foi un político, avogado, xuíz e catedrático español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
De orixe humilde, cursou estudos de latín, francés, retórica e xeografía grazas á axuda dun tío seu, corrixidor da vila de Benavente. Seguiu os seus estudos de Filosofía e Teoloxía no Seminario de Valderas[2]. A continuación loitou na guerra da independencia, en terras de Galicia. Tras rematar a guerra pasou a estudar Xurisprudencia na Universidade de Valladolid, na que se doutorou e obtivo unha cátedra, chegando a ser o seu reitor.
Presentouse as eleccións de 1835, con 38 anos, sendo elixido procurador e en 1837 foi tamén designado deputado a Cortes por Valladolid, deixando a un lado a avogacía e a ensinanza na universidade. Os seus principios ideolóxicos asentáronse, dende o primeiro momento no Partido Moderado.
Foi ministro de Estado e despois Presidente do Consello de Ministros, sendo retirado deste cargo poucos días despois de chegar ao posto. Tamén foi xuíz privativo da Canle de Castela (1835) e presidiu o Supremo Tribunal de Graza e Xustiza[3]. Desde o 23 de decembro de 1848 foi senador vitalicio[4], ata 1868[5]. En 1872 presentouse ao Senado pola provincia de Burgos, acadando a acta o 4 de maio deste ano[6].
Publicou a Enciclopedia Española de Derecho y Administración.
| Reinado de Isabel II de España | ||
|---|---|---|
Segue a: Manuel Pando Fernández de Pineda |
Lorenzo Arrazola | Precede a: Alejandro Mon y Pidal |
| Presidente do Goberno de España | ||
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Algunha fonte afirma que faleceu en maio deste mesmo ano.
- ↑ (Ovilo 1858, p. 259)
- ↑ (Ovilo 1858, p. 259)
- ↑ Carpeta e relación de documentos da súa alta como senador
- ↑ Ficha do Senado de Lorenzo Arrazola
- ↑ Certificado de admisión no Senado en 1872
Outras referencias[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Ovilo Otero, Manuel (1858). Escenas contemporáneas. Revista política, parlamentaria, biográfica, necrológica, científica y literaria, artística (en castelán) 1. Madrid: Establecimiento Tipográfico de D.A. Vicente.
