Greda de modelaxe

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Un busto do escultor Albert-Ernest Carrier-Belleuse, de Auguste Rodin (1882). Terracota, orixinalmente modelada en barro.
Esculturas de arxila xigante en Caruaru ( Brasil).
Rosas e cunchas feitas de pasta de papel de modelar (Paperclay; DECO)
Greda industrial: un modelo de barro dun BMW

A greda[1] de modelaxe, arxila[2] de modelar ou composto de modelaxe é calquera material dun grupo de substancias maleábeis utilizadas na construción e na escultura. A composición dos materiais e os procesos de produción varían considerabelmente.[3]

Arxila cerámica[editar | editar a fonte]

As arxilas cerámicas son substancias a base de auga feitas de minerais de arxila e outras materias primas.[4] Son cocidas a altas temperaturas nun proceso coñecido como cocción para crear cerámicas, como terracota, louza, gres e porcelana. A pasta de papel de modelar producida polos fabricantes de arxila cerámica é un corpo de arxila ao que se lle engadiu unha pequena porcentaxe de fibra de celulosa procesada. Cando se coce ao forno, o papel queima, deixando o corpo de arxila. En consecuencia, as temperaturas de cocción e selección de esmaltes deben ser as mesmas que as utilizadas co corpo de arxila.

Arxila a base de aceite[editar | editar a fonte]

As arxilas a base de aceite están feitas a partir de varias combinacións de aceites, ceras e minerais de arxila.

Debido a que os aceites non se evaporan como a auga, as arxilas a base de aceite seguen sendo maleábeis mesmo cando se deixan en ambientes secos durante longos períodos. Os artigos feitos con arxilas a base de aceite non se poden cocer, polo que non son cerámicas. Dado que o aumento da temperatura diminúe a viscosidade do aceite, a maleabilidade está influenciada polo quecemento ou o arrefriamento da arxila. A arxila a base de aceite non é solúbel en auga. Como se pode reutilizar, é un material popular para os artistas de animación que precisan dobrar e mover os seus modelos. Está dispoñíbel en multitude de cores e non é tóxico. As arxilas a base de aceite, traballadas con moito detalle, tamén son adecuadas para a creación de esculturas detalladas das que se poden facer moldes. Poden producirse fundicións e reproducións a partir de materiais moito máis duradeiros. Pódense crear coches e avións utilizando arxila para modelar de calidade de deseño industrial.

As arxilas a base de aceite son referidas por unha serie de marcas comerciais xenéricas.

  • Plastilin (ou Plasteline), que foi patentada en Alemaña por Franz Kolb en 1880, foi desenvolvida por Claude Chavant en 1892 e rexistrada en 1927.[5]
  • Plastilina foi inventada en 1897 por William Harbutt de Bathampton, Inglaterra.
  • Plastilina é marca rexistrada como Roma Plastilina por Sculpture House, Inc. Segundo o seu sitio web, a súa fórmula ten 100 anos. Roma Plastilina contén xofre, e dado que certos compostos para facer moldes non se fixan en presenza de xofre, é difícil facer moldes de artigos feitos con plastilina industrial.

Arxila polimérica[editar | editar a fonte]

A arxila polimérica é un material de modelaxe que cura cando se quenta de 129 a 135 °C (265 a 275 °F) durante 15 minutos cada 6mm de grosor, e non se encolle ou cambia de forma significativamente durante o proceso. A pesar de ser chamado "arxila", xeralmente non contén minerais de arxila. A arxila polimérica véndese en tendas de artesanía, pasatempos e arte, e é utilizada por artistas, afeccionados e nenos. A arxila polimérica tamén é popular na animación, xa que permite manipular formas estáticas fotograma tras fotograma. As principais marcas de arxila polimérica inclúen Fimo, Kato Polyclay, Sculpey, Modello e Crafty Argentina.

Arxila de papel[editar | editar a fonte]

A arxila de papel é arxila feita a man ou dispoñible comercialmente á que se lle engade unha pequena porcentaxe de fibra de celulosa procesada. A fibra aumenta a resistencia á tracción da arxila seca e permite unións de seco a seco e de húmido a seco. As arxilas do papel comercial secan ao aire para obter unha escultura firme e lixeira, cun encollemento mínimo durante o proceso de secado.[6]

A arxila de papel pódese usar como un corpo sen cocer na artesanía e na fabricación de bonecas. Utilízase nos estudios de arte cerámica como cerámica escultórica e funcional.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "Dicionario; greda". Real Academia Galega. Consultado o 2022-05-18. 
  2. ↑ "Dicionario; arxila". Real Academia Galega. Consultado o 2022-05-18. 
  3. ↑ Putman, Brenda, (1939). The Sculptor’s Way: A Guide to Modelling and Sculpture. Farrar & Rinehart, Inc, Nova York, p. 8
  4. ↑ Bergaya, & Lagaly (2013). Handbook of clay Science. p. 453. ISBN 0080993710. 
  5. ↑ "Plasteline". SculptureTools (en inglés). 
  6. ↑ "A Paperclay Update". GrahamHay.com.au. 2006. pp. 39–40. Consultado o 19 de maio de 2022. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Greda_de_modelaxe&oldid=6226762»