François Maurice Allotte de La Fuÿe

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaFrancois Maurice Allotte de la Fuÿe

Retrato de
François-Maurice Allotte de La Fuÿe

Biografía
Nacemento6 de novembro de 1844
La Rochelle, Francia Editar o valor em Wikidata
Morte13 de febreiro de 1939 (94 anos)
Versalles.
Presidente Société Française de Numismatique
1920 – 1922
Presidente Société Française de Numismatique
1914 – 1916 Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeFrancia Francesa.
EducaciónÉcole polytechnique (París).
Coñecido porPresidente da Sociedade Francesa de Numismática.
Actividade
Campo de traballoArqueoloxía, numismática e exército.
Ocupaciónorientalista , militar , arqueólogo , numismático Editar o valor em Wikidata
EmpregadorInstitut de France.
Académie des inscriptions et belles-lettres.
Comité des travaux historiques et scientifiques.
Société Asiatique.
Société française de numismatique.
Membro de
LinguaLingua francesa Editar o valor em Wikidata
Carreira militar
Rama militarEngenharia militar (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Rango militarCoronel (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
ConflitoGuerra franco-prusiana Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeLouise Jégou d'Herbeline (1871).
IrmánsGeorges Allotte de la Fuÿe (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
ParentesJules Verne (curmán entregue)
Marguerite Allotte de La Fuÿe (pt) Traducir (nora (pt) Traducir)
Roger de La Fuÿe (pt) Traducir (sobriño) Editar o valor em Wikidata
Premios
(1900) Comendador da Orde do León e do Sol.
(1904) Comendador da Lexión de Honra.
(1904) Comendador da Orde do Nichan Iftikhar.

WikiTree: Allotte_de_la_Fuÿe-1


François Maurice Allotte de la Fuÿe, nado en La Rochelle o 6 de novembro de 1844 e finado en Versalles o 13 de febreiro de 139, foi un militar arqueólogo, numismático e orientalista francés.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Orixe familiar[editar | editar a fonte]

François Maurice Allotte de La Fuÿe naceu en 1844 na Rochelle,[1] nunha familia de orixe bretoa,[2][3] fillo de Louise Mariocheau de Bonnemort (1817-1898) e de Augustin Allotte de La Fuÿe (1805-1876), xeneral de brigada e controlador de impostos indirectos de Nantes.[4] Era curmán de Jules Verne.[5]

Carreira militar[editar | editar a fonte]

Comezou a súa carreira militar como alumno de enxeñaría na École polytechnique, entre 1863 e 1865, e ese último ano ingresou na Escola de Formación de Artillaría e Enxeñeiros de Metz. Xa como militar, en 1886 encomendóuselle o establecemento dun cuartel de cabalaría en Tébessa, Alxeria.[6] En 1893 comandou un batallón de enxeñeiros e posteriormente foi comandante na Escola de Enxeñeiros de Grenoble.[1]

Entre 1897 e 1904 colaborou nos traballos da delegación arqueolóxica francesa en Susa, Persia, e ese mesmo ano, aos seus 60 anos, retirouse da súa vida militar,[1] co rango de coronel.[3]

Durante a súa carreira como enxeñeiro militar, destacou tamén como fotógrafo aerostático.[3]

En recoñecemento da súa traxectoria militar foi distinguido en 1900 co título de comendador da Orde do León e do Sol de Persia, e en 1904 cos títulos de comendador da Lexión de Honra e da Orde do Nichan Iftikhar, de Tunicia.[7][8]

Carreira erudita[editar | editar a fonte]

Logo do seu retiro como militar, dedicouse de cheo aos estudos numismáticos, e centrou o seu foco de interese na arqueoloxía e na numismática orientais, sinaladamente nas emisións xurdidas logo das conquistas de Alexandre no período anterior á invasión árabe.[3]

Así e todo, tamén dedicou importantes traballos ás moedas imperiais romanas e mesmo publicou algúns artigos acerca das emisións dos reis franceses Carlos V e Carlos VI.[9]

Ao tempo que se dedicaba aos estudos, tamén foi compondo unha importante colección de moedas das culturas antigas orientais, que finalmente foi adquirida polo Gabinete de Medallas da Biblioteca Nacional de Francia.[3]

Nos seus derradeiros anos prestou tamén atención ao estudo das taboíñas asirias e babilónicas, ás que lles dedicou varios dos seus artigos.[9]

Entre outras sociedades eruditas e entidades asociativas, Allotte de La Fuÿe foi membro da Académie des Inscriptions et Belles-Lettres (1914),[2] do Instituto de Francia, da Sociedade Asiática e da Sociedade Francesa de Numismática,[1] entidade esta última que presidiu durante dous períodos, entre 1914 e 1916, e entre 1920 e 1922.[10][11] Igualmente, formou parte do Comité des travaux historiques et scientifiques.[1]

Vida persoal[editar | editar a fonte]

François Maurice Allotte de La Fuÿe casou en 1871 con Louise Jégou d'Herbeline (1847-1924), con quen tivo un seis fillos e catro fillas.[8]

Finou en Versalles o 13 de febreiro de 1839, aos 94 anos.[1][2][3][8]

Publicacións[editar | editar a fonte]

Ao longo da súa traxectoria académica, François-Maurice Allotte de La Fuÿe publicou diversos artigos en revistas especializadas do seu tempo, como a Revue numismatique, a Revue d'assyriologie, The Numismatic Chronicle ou Recueil des travaux relatifs á l'égyptologie.[12] Tamén foi autor de varias decenas de traballos monográficos, das que aquí se escolman algúns das máis salientables:[13]

  • (1891). Le Trésor de Sainte-Blandine. Allier, Grenoble.
  • (1904). Nouveau classement des monnaies arsacides d'après le catalogue du British Museum. Rollin et Feuardent, París.
  • (1904). Monnaies arsacides surfrappées. Rollin et Feuardent, París.
  • (1905). Monnaies de l'Élymaïde. Durand, París.
  • (1905). Monnaies arsacides de la collection Petrowicz. Rollin et Feuardent, París.
  • (1906). Étude de numismatique de la Perside. Frowde, París.
  • (1906). Un document de comptabilité de l'époque d'Ouroukagina, roi de Lagach. Imp. nationale.
  • (1907). Les sceaux de Lougalanda, patési de Lagash (Sirpourla) et de sa femme Barnamtarra. Leroux, París.
  • (1907). Observations sur la numismatique de la Perside. Imprimerie nationale, París.
  • (1908-1920). Documents présargoniques. Leroux, París.
  • (1909). En-Gil-Sa, patési de Lagaš. Impr. Nationale, París.
  • (1909). Mesures de capacité dans les textes archaïques de Telloh. Imprimerie nationale, París.
  • (1909). Le gour saggal et ses subdivisions, d'après les documents présargoniques de Lagǎs. Leroux, París
  • (1915). Un dirham talismanique musulman. Rollin et Ferrardent, París.
  • (1915). Mesures agraires et formules d'arpentage à l'époque présargonique. Leroux, París.
  • (1919). Compte de gestion d'un Entrepôt de Matériaux à Tummaal. Ernest Leroux, París.
  • (1921). Les Us-Ku dans les textes archaïques de Lagas. Leroux, París.
  • (1924). Une coupe magique en écriture manichéenne. A. Picard, París.
  • (1925). Fragments de vase avec inscription provenant de Téhéran. Leroux, París.
  • (1927). Monnaie inédite de Xerxès roi d'Arsamosate provenant des fouilles de Suse. Feuardent, París.
  • (1928). Une monnaie musulmane d'un type inédit trouvée à Suse. Feuardent, París.
  • (1928). Deux inscriptions inédites d'Oumma relatives à la navigation : Le sens du mot KAR dans les comptes-rendus de Larsa. Leroux, París.
  • (1934). Archéologie, métrologie et numismatique susiennes. Leroux, París.
  • (1934). Le pentagramme pythagoricien : Sa diffusion, son emploi dans le syllabaire cunéiforme. P. Geuthner, París.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 "Allotte de La Fuÿe, François Maurice". Comité des travaux historiques et scientifiques (Cths.fr).
  2. 2,0 2,1 2,2 Picard, C. (1939). Páxina 85.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Dieudonné, A. (1939). Páxina 140.
  4. "Maurice Allotte de la Fuÿe". Geneanet.org
  5. "La familia Verne". Jgverne.cmact.com
  6. Picard, C. (1939). Páxinas 85-86.
  7. "Allotte de la Fuye, François Maurice". Archives Nationales ( Base de donées Léonore (Leonore.archives-nationales.culture.gouv.fr).
  8. 8,0 8,1 8,2 "François Maurice Allotte de la Fuÿe". Geneanet.org
  9. 9,0 9,1 Dieudonné, A. (1939). Páxina 141.
  10. "Les présidents de la SFN". Société française de numismatique.
  11. Le Rider, G. et al. "La Société française de numismatique : 1865-1965". En Revue Numismatique. 1965. Páxina 24.
  12. Picard, C. (1939). Páxinas 87, 90.
  13. "Allotte de La Fuÿe, Maurice François". Worldcat.org

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Predecesor:
A. Babut
Henri de Castellane
Presidente da
Sociedade Francesa de Numismática

1914-1916
1920-1922
Sucesor:
Adolphe Dieudonné
Albert Bouclier