Félix Candela

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaFélix Candela

Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento27 de xaneiro de 1910 Editar o valor em Wikidata
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Morte7 de decembro de 1997 Editar o valor em Wikidata (87 anos)
Durham, Carolina do Norte, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña
Estados Unidos de América
México Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade Politécnica de Madrid
Real Academia de Belas Artes de San Fernando
Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónarquitecto , pintor , enxeñeiro , profesor universitario Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade Nacional Autónoma de México
Universidade de Illinois (pt) Traducir
Universidade de Illinois Chicago (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Premios
Restaurante do Oceanográfic de Valencia, España. Obra de Félix Candela.

Félix Candela Outeriño, nado en Madrid o 27 de xaneiro de 1910 e finado en Durham o 7 de decembro de 1997, foi un arquitecto español, famoso pola creación de estruturas baseadas no uso do paraboloide hiperbólico.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

En 1927 ingresou na Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid, rematando a carreira 1935. Na súa época de estudante é un destacado deportista, gañando o campionato de esquí en 1932 e de rugby en 1934.[1]

Continuou os seus estudos na Real Academia de Belas Artes de San Fernando xunto a Eduardo Robles Piquer e Fernando Ramírez de Dampierre. Daquela coñeceu a Eduardo Torroja e as súas técnicas no uso de cubertas de formigón. Grazas a súa tese doutoral recibiu unha bolsa de estudos da Academia en 1936 para ampliar os estudos en Alemaña, pero non chega a ir polo inicio da Guerra Civil española. Formou parte do Exército Popular Republicano. Tras pasar polo campo de Perpiñán, decidiu exiliarse en México.

En 1941 adquiriu a cidadanía mexicana. En Acapulco comezou a súa carreira como arquitecto co deseño dalgunhas casas e hoteis. En 1950 fundou cos tamén arquitectos Fernando Fernández Rangel e Raúl Fernández Rangel a empresa construtora Cubiertas Ala. En 1953 recibiu unha cátedra na Facultade de Arquitectura da Universidade Nacional Autónoma de México (UNAM). Preside entre os anos 1961 e 1962 a Charles Eliot Norton Lectures na Universidade Harvard. En 1971 trasládase ós Estados Unidos, ocupando unha cátedra na Universidade de Illinois en Chicago, ata 1978, ano no que consegue a cidadanía americana.

Obras destacadas[editar | editar a fonte]

Obra escrita[editar | editar a fonte]

  • En defensa del formalismo y otros escritos, Xarait Ediciones, 1985, 172 páxinas, ISBN 84-85434-29-3

Premios[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Biografía e obras en.stucturae.de

Véxase tamén=[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]