Carneiro (molusco)
| Carneiro | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||
| 'Venus verrucosa' Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||||||
O carneiro[1] (Venus verrucosa, Linnaeus 1758) é un molusco bivalvo coa cuncha practicamente circular e sucada de grosas liñas concéntricas. O talle mínimo de captura e comercialización é de 55 mm.
Chamáselle tamén carneirolo e cascarneiro, así como ameixa vella ou burro. Ríos Panisse recolleu de distintas fontes escritas e en distintos portos galegos os nomes de carneiro e carneirolo para o berberecho [2] (e puntualmente para outros bivalvos); e o de carneiro aplicado a certas especies de peixes. En Panxón chámano reló.
Supón que a etimoloxía procede das "arrugas de la concha semejantes a un vellón".
Descrición[editar | editar a fonte]
Posúe unha cuncha equivalva [3], grosa e centrada, de forma circular. Sobre a superficie márcase unha apertada serie de liñas ou costelas concéntricas, moi prominentes, que na marxe anterior aparecen descontinuas e formando como rugosidades, ás veces con pequenas espiñas [4].
A cor oscila entre a parda, grisalla ou amarelada, normalmente uniforme sen ser inhabituais as manchas de tons máis escuros. O interior da cuncha é branco cunha mancha púrpura pálida ou marrón no punto de inserción do músculo adutor posterior.
Os sifóns son curtos e desiguais. O pé, grande e triangular.
Hábitat e distribución[editar | editar a fonte]
O carneiro esténdese polo Atlántico, desde as illas británicas ata Angola, e tamén abonda no mar Mediterráneo.
Vive en augas pouco profundas, que quedan ó descuberto ó baixa-la marea, sobre fondos pedregosos, aproveitando as zonas areosas ou de lama.
Pesca[editar | editar a fonte]
Captúrase mediante o marisqueo a pé, co sacho. Para localizalo aprovéitase o chorro de auga que bota como resposta ós golpes do sacho na area. Tamén se pesca en marisqueo a flote, co rastro.
Non goza de moito aprecio gastronómico, xa que a carne é dura de máis. Aprovéitase para elaboración de conservas.
No ano 2010, as cantidades de carneiro poxadas nas lonxas de Galicia foron, a modo de exemplo, de 16.281 kg na da Illa de Arousa, 10.203 kg na de Ribeira, 7.722 kg na de Cambados ou 2.924 kg na da Pobra.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para carneiro.
- ↑ Lémbrese que o berberecho, ademais de ser máis pequeno, ten as costelas dispostas radialmente.
- ↑ Dúas valvas iguais.
- ↑ Por esas formacións recibe en castelán o nome de escupiña gravada.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Dirección Xeral de Formación Pesqueira: Guía do consumidor de peixe fresco. Xunta de Galicia 1999.
- Ramonell, Rosa: Guía dos mariscos de Galicia. Galaxia, Vigo 1985.
- Ríos Panisse, M. Carmen: Nomenclatura de la flora y fauna marítimas de Galicia (Invertebrados y peces). Anejo 7 (1977) de Verba.
