Renilla reniformis
| Renilla reniformis | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Renilla reniformis | |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||
| Renilla reniformis (Pallas, 1766) | |||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Renilla reniformis é unha especie de cnidario da clase dos antozoos, subclase dos octocoraliarios e orde dos pennatuláceos, que é o tipo da familia dos renílidos,[1] e do seu único xénero, Renilla.[2]
Encóntrase nas augas continentais do Novo Mundo.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Descrición[editar | editar a fonte]
A especie foi descrita en 1766 polo médico, zoólogo e botánico alemán Peter Simon Pallas, baixo o nome de Pennatula reniformis, na páxina 374 da súa obra Elenchus zoophytorum sistens generum adumbrationes generaliores et specierum cognitarum succintas descriptiones, cum selectis auctorum synonymis.[1]
Sinónimos[editar | editar a fonte]
Ademais de polo nome válido na actualidade (2020), e especie coñeceuse tamén polos sinónimos:[1]
- Alcyonium agaricum Gmelin, 1791
- Pennatula reniformis Pallas, 1766 (basónimo)
- Renilla americana Lamarck, 1816
- Renilla reniformis f. americana (Lamarck, 1816)
Características[editar | editar a fonte]
Renilla reniformis é un octocoraliario colonial, que produce estruturas en forma de cogomelo, cun sombreiro en forma de corazón, que varía na súa cor de rosa a púrpura, no que se agrupan pólipos de diferentes formas e funcións. Un só pólipo xigante, de até 5 cm de longo, forma o pedúnculo ou raque de ancoraxe ao substrato. A superficie superior do sombreiro está inzada de pequenos pólipos con tentáculos, que teñen a función de capturar as partículas orgánicas suspendidas na auga, xunto aos cales hai outros pólipos sen tentáculos, cuxa función é exclusivamente a de bombear auga cara a dentro do sombreiro; unha terceira clase de pólipos sen tentáculos forma unha auténtica válvula de saída de auga, para o baleirado rápido da colonia, co fin de reducir o seu tamaño en caso de emerxencia durante a baixamar.[3][4]
Distribución e hábitat[editar | editar a fonte]
A especie está moi estendida nas augas continentais da beira occidental do océano Atlántico, desde Carolina do Norte até o Caribe, chegando polo sur até o Brasil.[3]
A miúdo atópase varado ou completamente cuberto de area na zona intermareal; pódese encontrar até os 72 m de profundidade, sempre en substratos areosos.
Bioloxía[editar | editar a fonte]
Nutrición[editar | editar a fonte]
Renilla reniformis é un organismo filtrante. Produce unha substancia mucosa adhesiva para atrapar as partículas orgánicas presentes na auga.[4]
Bioluminescencia[editar | editar a fonte]
Esta especie é coñecida pola súa capacidade, cando é perturbada, de emitir bioluminescencia; isto débese á acción de polo nos dous compostos químicos: un substrato orgánico, a proteína fluorescente verde e un enzima catalizador, unha luciferase chamada renilla-luciferina 2-monooxixenase. A proteína, en presenza de ATP, calcio e luciferase, cede electróns, que liberan enerxía en forma de luz.[5][6][7]
Depredadores[editar | editar a fonte]
Un dos seus principais depredadores é o molusco gasterópodo opistobranquio da suborde dos nudibranquios Armina tigrina.[8]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Renilla reniformis (Pallas, 1766) no WoRMS. Consultada o 8 de setembro de 2020.
- ↑ Renilla Lamarck, 1816 no WoRMS. Consultada o 8 de setembro de 2020.
- ↑ 3,0 3,1 DeVictor B. & Morton S. L. (2007). "Renella reniformis". Guide to the Shallow Water Octocorals of the South Atlantic.
- ↑ 4,0 4,1 "Renilla reniformis - "Sea Pansy"". On the beach, sea life of Northeast Florida. Consultado o 8 de setembro de 2020.
- ↑ Shimomura, O. & Johnson, F. H. (1975). "Chemical nature of bioluminescence systems in coelenterates". Proc. Natl. Acad. Sci. USA 72: 1546–1549.
- ↑ Charbonneau, H. & Cormier, M. J. (1979). "Ca2+-induced bioluminescence in Renilla reniformis. Purification and characterization of a calcium-triggered luciferin-binding protein". J. Biol. Chem. 254: 769–780.
- ↑ Lorenz, W. W., McCann, R. O., Longiaru, M. & Cormier, M. J. (1991). "Isolation and expression of a cDNA encoding Renilla reniformis luciferase". Proc. Natl. Acad. Sci. USA 88: 4438–4442.
- ↑ Armina tigrina normalmente aliméntase de plumas de mar. En Seas Lug Forum.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Renilla reniformis |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Renilla reniformis |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Barnes, Robert D. (1968): Invertebrate Zoology. Philadelphia, Pensilvania, USA: Saunders. ISBN 978-0-7216-1561-5.
- Cordeiro, R.; McFadden, C.; van Ofwegen, L.; Williams, G. (2020): World List of Octocorallia. Renillidae.
- Daly, M.; M. R. Brugler; P. Cartwright; A. G. Collins; M. N. Dawson; D. G. Fautin; S. C. France; C. S. McFadden; D. M. Opresko; E. Rodríquez; S. L. Romano & J. L. Stake (2007): "The phylum Cnidaria: A review of phylogenetic patterns and diversity 300 years after Linnaeus". Zootaxa 1668: 127-182.
- Steven H. D.; Haddock, Mark A. Moline & James F. Case (2009): "Bioluminescence in the Sea", en Annual Review of Marine Science 2: 443-493.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- John E. Wampler (1997): Renilla Green Fluorescent Protein: Discovered and Identified by Function Department of Biochemistry and Molecular Biology, University of Georgia.
| Control de autoridades |
|
|---|
