Per Wahlöö

Per Wahlöö
	;
Nome orixinal	(sv) Per Fredrik Wahlöö
Biografía
Nacemento	5 de agosto de 1926 ; Gotemburgo, Suecia
Morte	22 de xuño de 1975 (48 anos); Malmö, Suecia
Causa da morte	Morte natural (Cancro )
Lugar de sepultura	Sankt Pauli mellersta kyrkogård (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Suecia
Actividade
Ocupación	xornalista , escritor de ciencia ficción , escritor , guionista , tradutor , pintor
Período de actividade	1959 -
Xénero artístico	Ficción detectivesca
Pseudónimo literario	Peter Wahloo
Lingua	Lingua sueca
Compañeiro profesional	Maj Sjöwall: Sjöwall/Wahlöö (pt)
Obra
	Obras destacables Martin Beck (pt) ;
Familia
Cónxuxe	Inger Wahlöö (en) (1954–1957)
Parella	Maj Sjöwall
Pai	Waldemar Wahlöö (pt)
	Premios Premio Edgar ;

Per Fredrik Wahlöö, nado 5 de agosto e 1926 en Tölö e finado o 22 de xuño de 1975 en Malmö, foi un escritor e xornalista sueco.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo do tamén xornalista e escritor Waldemar Wahlöö e mais de Karin Svensson. Comezou a súa actividade como xornalista en Malmó en 1947 en Sydsvenskan, e a partir de 1949 en Kvällsposten, onde estivo ata 1953 e cubriu sobre todo información sobre crimes^[1]. Logo escribiu crítica de filmes e teatro para o Norrköping Tidningar. Estableceuse en Estocolmo e traballou en Veckorevyn e máis tarde en Folket i Blid que se acabaría convertendo en FIB actuellt e onde permanecería ata 1964, deixándoo como protesta á súa conversión nunha revista de porno brando para homes^[2]. Foi membro do consello de redacción da revista da nova esquerda Tidsignal (1965-1970).

De ideoloxía comunista, as súas primeiras novelas estaban moi influídas pola súas ideas e tiñan unha historia dramaticamente efectiva, sobre o poder e a xustiza, como Lastbile de 1962, que retrata a ditadura de Franco en España. A partir de mediados da década de 1960 escribiu, canda a súa parella Maj Sjöwall, unha serie de novelas policiais protagonizadas polo inspector Martin Beck, que se levaron á pantalla, e que deu orixe ao éxito da novela policial sueca ^[3] na que a tradicional ficción criminal leva o foco cara a temas sociais.

Obra[editar | editar a fonte]

Himmelsgeten 1959 (reeditado en 1967 como Hövdingen)
Vinden och regnet 1961
Lastbilen 1962
Uppdraget 1963
Det växer inga rosor på Odenplan 1964
Mord på 31:a våningen 1964
Roseanna 1965 (con Maj Sjöwall)
Generalerna 1965
Mannen som gick upp i rök 1966 (conMaj Sjöwall)
Mannen på balkongen 1967 (con Maj Sjöwall)
Den skrattande polisen 1968 (con Maj Sjöwall)
Stålsprånget 1968
Brandbilen som försvann 1969 (con Maj Sjöwall)
Polis, polis, potatismos! 1970 (con Maj Sjöwall)
Den vedervärdige mannen från Säffle 1971 (con Maj Sjöwall)
Det slutna rummet 1972 (con Maj Sjöwall)
Polismördaren 1974 (con Maj Sjöwall)
Terroristerna 1975 (con Maj Sjöwall)
Sista resan och andra berättelser 2007 (con Maj Sjöwall)

Guións[editar | editar a fonte]

Flygplan saknas (1965)
Morianerna (1965)
Nattmara (1965)
Mördaren – en helt vanlig person (1967)
Mannen i skuggan (1978)

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Tapper, Michael (2014)Swedish Cops: From Sjöwall and Wahlöö to Stieg Larsson Intellect Books, p. 67
↑ Jonason Anders (1973), '“Deckaren är en borgerlig företeelse men vi har brutit mot mönstret”, säger Sjöwall-Wahlöö', FiB/Kulturfront, vol. 2, no. 12, pp. 10–11
↑ Miranda, Ulrika Junker; Anne Hallberg (2007). «Per Wahlöö». Bonniers uppslagsbok . Estocolmo: Albert Bonniers Förlag. p. 1062

[1] Tapper, Michael (2014)Swedish Cops: From Sjöwall and Wahlöö to Stieg Larsson Intellect Books, p. 67

[2] Jonason Anders (1973), '“Deckaren är en borgerlig företeelse men vi har brutit mot mönstret”, säger Sjöwall-Wahlöö', FiB/Kulturfront, vol. 2, no. 12, pp. 10–11

[3] Miranda, Ulrika Junker; Anne Hallberg (2007). «Per Wahlöö». Bonniers uppslagsbok . Estocolmo: Albert Bonniers Förlag. p. 1062

[1]

[2]

[3]