Pat Morita

Pat Morita
	;
Biografía
Nacemento	(en) Noriyuki "Pat" Morita ; 28 de xuño de 1932 ; Isleton, Estados Unidos de América
Morte	24 de novembro de 2005 (73 anos); Las Vegas, Estados Unidos de América
Causa da morte	insuficiencia renal; insuficiencia cardíaca
Lugar de sepultura	Cemiterio Palm Memorial Park
Educación	Armijo High School ; The Groundlings
Actividade
Ocupación	actor de cinema, actor, actor de televisión
Período de actividade	1959 - 2005
Familia
Cónxuxe	Evelyn Guerrero (1994–2005)
Premios
	estrela no Paseo da Fama de Hollywood ;
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Noriyuki "Pat" Morita, nado en Isleton, California o 28 de xuño de 1932 e finado nas Vegas, Nevada o 24 de novembro de 2005,^[1] foi un actor estadounidense, coñecido principalmente polo seu papel como o mestre Nariyoshi Miyagi na saga cinematográfica Karate Kid, Mike Woo en The Mystery Files of Shelby Woo, e o emperador da China en Mulan e Mulan II. Morita foi nomeado ó Óscar ó mellor actor secundario en 1985 pola súa interpretación do señor Miyagi en The Karate Kid,^[2] o cal se convertería nunha franquía cinematográfica na que Morita sería un personaxe central. Morita tamén interpretou Ah Chew en Sanford and Son (1974–1976). Morita foi protagonista na serie de televisión Mr. T and Tina (1976) e en Ohara (1987–1988).

Traxectoria

Naceu en Isleton, California, o 28 de xuño de 1932.^[3] Os seus pais eran inmigrantes xaponeses que se dedicaban á venda ambulante de froita. Aos dous anos sufriu unha grave infección (tuberculose espinal) que o deixou practicamente inválido até os once anos, cando finalmente fóronlle soldadas catro vértebras. Creuse que nunca volvería camiñar, pero, tras a dura experiencia de volver aprender a camiñar, logrou recuperarse. A súa afección pola interpretación vén deste longo período de idas e vindas a hospitais, pois ou ben estaba hospitalizado ou nas curtas estancias en casa non podía saír a xogar con outros nenos, Morita pintaba caras aos seus calcetíns e inventaba as súas propias historias. Alí atopou consolo nun sacerdote católico, co que estableceu amizade e do que tomaría o nome de Pat que elixiría, máis adiante, como nome artístico.

Tras a súa recuperación Pat Morita non poido gozar da súa saúde recentemente restablecida. Estados Unidos estaba inmerso na segunda guerra mundial, polo que un axente da FBI acompañouno directamente dende o hospital até un campo de concentración en Arizona, onde fora recluída a súa familia por ser xaponesa. Neste campo permaneceu até acabada a guerra.

Despois da guerra a súa familia puxo un restaurante, Ariake Chop Suey, en Sacramento, California, e Morita ademais de exercer de camareiro entretiña aos clientes con bromas e como animador nas ceas en grupo.

Ao mesmo tempo Morita continuaba cos seus estudos, graduándose na Universidade de Fairfield e licenciándose en aeronáutica. Chegou a traballar como técnico aeronáutico na compañía aeroespacial Aerojet-Xeral.

Morita, daquela con trinta anos, casado e cunha filla, decidiu que non era iso o que quería facer coa súa vida e deixou o traballo para empezar a actuar en night clubs como cómico baixo o pseudónimo de The Hip Nip. Alí foi visto por produtores e tivo o seu primeiro papel no cinema, cunha pequena intervención na película Millie, unha moza moderna, unha comedia musical de 1967, dirixida por George Roy Hill, con música de Elmer Bernstein e protagonizada por Julie Andrews. Morita facía un estereotipado papel de secuaz do malo en quenda. Logo seguiu traballando en pequenos papeis nas películas The Shakiest Gun in the West (1968), Every Little Crook e Nanny (1972), Where Does It Hurt? (1972)

Carreira na interpretación

Uniuse ao grupo The Groundlings (grupo de cómicos fundado por Gary Austin en 1974 nos Ánxeles), grupo que participaba do movemento da chamada improvisación teatral (sketch cómicos que non tiñan guión nin planificación). O seu paso por este grupo, como a moitos dos seus compañeiros, abriulle definitivamente as portas da televisión e o cinema.

Morita interpretou ao capitán coreano Sam Pak na mítica serie televisiva MA*S*H. Despois, veu un papel fixo na serie Happy Days, onde daba vida a Arnold (Matsuo "Arnold" Takahashi) o dono do local "Arnold" onde se pasaba boa parte da serie. Morita deixou a serie tras as 2 primeiras tempadas (1975-1976) para protagonizar unha serie propia titulada Mr. T e Tina en ABC. A serie foi cancelada cando levaba só un mes en antena e Morita retomou o seu rol de Arnold en Happy Days, pero de forma eventual, como estrela convidada.

En 1984 deuse máis a coñecer cando obtivo o papel do sensei Nariyoshi Miyagi, o mentor do mozo Karate Kid (Daniel-san interpretado por Ralph Macchio). Fíxose famosa a frase Dar cera, Puír cera. A súa grande actuación impresionou tanto aos críticos de Hollywood e fíxolle merecedor dun nomeamento ao Óscar como mellor actor secundario aínda que, finalmente, non se fixo co galardón.

A película tería dúas películas máis con Macchio Karate Kid II e Karate Kid III e outra chamada o O novo Karate Kid na que o señor Miyagi debe de introducir nas artes marciais a unha rapariga en lugar dun raparigo. A película tivo como protagonista á gañadora de dous premios Óscar, Hilary Swank, por entón nos inicios da súa carreira coma actriz. A pesar das súas excelentes actuacións e contrario ao que moitos poidan crer, Morita nunca practicou formalmente as artes marciais polo seu problema de costas, de feito a maioría das súas escenas de karate foron realizadas por un dobre (Fumio Demura). Outro dato importante é que o inglés de Morita tiña un perfecto acento norteamericano, con todo debía finxir un acento xaponés (en Happy Days ou Karate Kid) e coreano en (Mash) debido a esixencias do guión e do seu personaxe.

En 1987, deu vida ao detective "Ohara" na serie de televisión do mesmo nome, resolvendo os crimes e casos grazas ao dominio das artes marciais, os seus principios espirituais e técnicas de meditación orientais. A serie tivo unha duración de dúas tempadas na cadea ABC, entre 1987 e 1988.

No ano 2004, Morita rodou tres proxectos cinematográficos (nun deles era o protagonista), que polo atraso do tempo de produción estreáronse de maneira póstuma.