París-Roubaix 2018

París-Roubaix 2018
Tipo	París-Roubaix
Deporte	ciclismo en ruta
Parte de	UCI WorldTour 2018
Distancia do evento	257 km
Lugar de saída	Compiègne
Liña de meta	Roubaix
Número de participantes	175, inicio; 101, final
Participantes
	AG2R La Mondiale 2018, Astana 2018, Bahrain-Merida 2018, BMC Racing 2018, Bora-Hansgrohe 2018, Cofidis 2018, Delko-Marseille Provence-KTM 2018, Dimension Data 2018, Direct Énergie 2018, EF Education First-Drapac 2018, Fortuneo-Samsic 2018, Groupama-FDJ 2018, Katusha-Alpecin 2018, Lotto-Soudal 2018, Lotto NL-Jumbo 2018, Mitchelton-Scott 2018, Movistar 2018, Quick-Step Floors 2018, Sky 2018, Sunweb 2018, Trek-Segafredo 2018, UAE Emirates 2018, Verandas Willems-Crelan 2018, Vital Concept 2018 e WB-Veranclassic-Aqua Protect 2018
Localización e Datas
País	Francia
Número de edición	116 (2018)
Competición
Gañador da clasificación xeral	Peter Sagan
Segundo da clasificación xeral	Silvan Dillier
Terceiro da clasificación xeral	Niki Terpstra
Outro
Páxina web oficial	paris-roubaix.fr
	← 2017 Paris-Roubaix de 2019 (pt) →

A 116ª edición da París-Roubaix tivo lugar o 8 de abril de 2018 con saída na cidade de Compiègne, nos arredores de París, e chegada na de Roubaix, sobre un percorrido 257 quilómetros. A carreira finalizou como é tradicional no Velódromo de Roubaix. Nesta edición o percorrido contou con 29 tramos de lastra que sumaron un total de 54,5 km.

Este foi o terceiro monumento da tempada e a décimo quinta proba do UCI WorldTour 2018.

Na carreira participaron 175 ciclistas, debido ao recorte de corredores por equipo realizado pola Unión Ciclista Internacional. Un total de 7 por equipo (25 conxuntos).

O campión do mundo de ciclismo en ruta, Peter Sagan foi o vencedor dunha carreira marcada por dous sucesos: o seu fantástico ataque e a morte dun corredor de 23 anos durante o transcurso da carreira^[1]. O eslovaco foi o primeiro corredor portador do maillot arco da vella en lograr a vitoria na proba dende que o fixera por última vez o francés Bernard Hinault en 1981^[2].

Percorrido

O trazado percorreu unha distancia de 257 km, e nel repartíronse 29 tramos de lastras que sumaron 55 quilómetros sobre esta complicada superficie. Foron o mesmo número ca na edición anterior, cos 23 últimos comúns. A saída deuse en Compiègne (arredores de París, ao igual que nas últimas tres edicións) e a chegada foi -como é clásico- no Velódromo André-Pétrieux.

Partes do trazado

Inicio, de Compiège a Saint-Quentin
De Saint-Quentin a Solesmes.
De Solesmes a Orchies.
Parte final, de Orchies a Roubaix.

Sectores de lastra^[3]

Sector	Localización	Lonxitude
29	Troisvilles > Inchy	2200 m
28	Viesly > Briastre	3000 m
27	Saint-Python	1500 m
26	Saint-Python > Quiévy	3700 m
25	Saint-Hilaire-lez-Cambrai > Saint-Vaast-en-Cambrésis	1500 m
24	Saulzoir > Verchain-Maugré	1200 m
23	Verchain-Maugré > Quérénaing	1600 m
22	Quérénaing > Maing	2500 m
21	Maing > Monchaux-sur-Écaillon	1600 m
20	Haveluy > Wallers	2500 m
19	Trouée d'Arenberg	2400 m
18	Wallers > Hélesmes	1600 m
17	Hornaing > Wandignies-Hamage	3700 m
16	Warlaing > Brillon	2400 m
15	Tilloy-lez-Marchiennes > Sars-et-Rosières	2400 m
14	Beuvry-la-Forêt > Orchies	1400 m
13	Orchies	1700 m
12	Auchy-lez-Orchies > Bersée	2700 m
11	Mons-en-Pévèle	3000 m
10	Mérignies > Avelin	700 m
9	Pont-Thibaut > Ennevelin	1400 m
8a	Templeuve - l'Épinette	200 m
8b	Templeuve - le Moulin-de-Vertain	500 m
7	Cysoing > Bourghelles	1300 m
6	Bourghelles > Wannehain	1100 m
5	Camphin-en-Pévèle	1800 m
4	Carrefour de l'Arbre	2100 m
3	Gruson	1100 m
2	Willems > Hem	1400 m
1	Roubaix	300 m

Equipos

25 conxuntos foron os que iniciaron a proba. Os 18 equipos do UCI WorldTour, que tiveron que participar obrigatoriamente, e 7 equipos profesionais continentais convidados. Todos eles partiron de saída con 7 ciclistas.

UCI WorldTour

Equipo	País	Código
AG2R La Mondiale	Francia	ALM
Astana	Casaquistán	AST
Bahrain-Merida	Bahrain	TBM
BMC Racing Team	Estados Unidos	BMC
Bora-Hansgrohe	Alemaña	BOH
Dimension Data	Suráfrica	DDD
EF Education First-Drapac	Estados Unidos	EFD
Groupama-FDJ	Francia	FDJ
Katusha-Alpecin	Suíza	KAT
Lotto-Soudal	Bélxica	LTS
LottoNL-Jumbo	Países Baixos	TLJ
Mitchelton-Scott	Australia	MTS
Movistar Team	País Vasco	MOV
Quick-Step Floors	Bélxica	QST
Team Sky	Reino Unido	SKY
Team Sunweb	Alemaña	SUN
Trek-Segafredo	Estados Unidos	TFS
UAE Team Emirates	Emiratos Árabes Unidos	UAD

Profesional Continental

Equipo	País	Código
Cofidis	Francia	COF
Delko–Marseille Provence-KTM	Francia	DPM
Direct Énergie	Francia	DEN
Fortuneo-Samsic	Francia	TFO
Veranda's Willems-Crelan	Bélxica	VWC
Vital Concept	Francia	VCC
WB-Aqua Protect-Veranclassic	Bélxica	WVA

Favoritos

Tralo retiro do tetracampión Tom Boonen, ningún dos corredores que tomaban a saída contaban con dous triunfos, polo que os principais favoritos eran os ciclistas que mellor tempada levaban realizada ata a data da proba. Entre eles destacaban: o tricampión do mundo eslovaco Peter Sagan, que viña de vencer a Gante-Wevelgem e facer bos postos na temporada de lastras; o holandés Niki Terpstra, que se amosaba nun estado de forma excepcional tras vencer escapado en solitario tanto no Tour de Flandres unha semana antes, coma na E3 Harelbeke; ou o campión olímpico belga Greg Van Avermaet que tan só viña de facer un podio na tempada, pero que sempre conta entre os favoritos neste tipo de carreiras. Outros corredores que podían ter opcións de cara á vitoria podían ser: o campión do mundo de ciclocross Wout van Aert, o veterano especialista Philippe Gilbert, o sprinter galo Arnaud Démare, o checo Zdeněk Štybar ou mesmo o belga Sep Vanmarcke.

Morte de Michael Goolaerts

Ademais da fantástica vitoria de Sagan, a 116ª París-Roubaix estivo marcada polo mozo corredor belga de 23 anos Michael Goolaerts do Veranda's Willems-Crelan. No segundo sector de lastra da carreira, o que discorría entre Viesly e Briastre a uns 70 km de meta, Goolaerts sufriu un paro cardíaco que lle ocasionou unha fulminante caída ao chan^[4]. O corredor, novato nesta clásica, non daba síntomas de reacción, polo que foi rapidamente trasladado en helicóptero a un hospital de Lille. Horas máis tarde, ás 22:40, os servizos médicos confirmaban o pasamento do ciclista, logo de que non puidesen facer nada por salvalo^[5].

Resumo da carreira

Dende o inicio a carreira estivo controlada polo poderoso Quick-Step Floors. A máis de 100 km probaron a marchar do pelotón seis corredores: a promesa española Marc Soler, Sven Erik Bystrøm, Jimmy Duquennoy, Ludovic Robeet, Jelle Wallays e Silvan Dillier. Aos que se sumaban uns quilómetros despois outros tres corredores: Gatis Smukulis, Jay Robert Thomson e Geoffrey Soupe. Estes ciclistas aguantaron moitos quilómetros en cabeza de carreira, chegando a abrir ocos de máis de 7 minutos, mais foron cazados moi lonxe de meta.

Despois de levarse a cabo a caza da maioría deses fuxidos, sucedéronse os intentos de ataque por parte dos compoñentes do pelotón. Philippe Gilbert, Zdeněk Štybar ou mesmo Greg Van Avermaet foron algúns dos corredores favoritos que o intentaron.

Grupo perseguidor liderado por Niki Terpstra a 25 km do final.

Porén, o ataque definitivo chegaba a unha distancia de 55 quilómetros da meta, no que Peter Sagan arrancaba do pelotón. Axiña se produciron movementos de contraataque, pero mentres o eslovaco lograba conectar co grupiño de cabeza de carreira, os perseguidores quedaban en terra de ninguén ata que desistiron no seu esforzo e se deixaron caer ao pelotón. A reducida cabeza de carreira quedaba con dous compoñentes, Silvan Dillier (que levaba en fuga máis de 100 km) e o propio Sagan, logo de que Jelle Wallays (tamén escapado máis de 100 km) non dese aguantado o ritmo á altura do lastra de Cysoing. Mentres tanto, no pelotón producíanse cortes e del partía un pequeno grupo de perseguidores, entre os que estaban: Niki Terpstra, Greg Van Avermaet, Jasper Stuyven, Sep Vanmarcke e Wout van Aert, que a menos de 25 km quedou atrás por mor dunha avaría mecánica. Nos derradeiros tramos de pavimento, o campión do mundo lanzábase fortísimo pero o campión suízo soldábase á súa roda sen que o dese soltado. Ao ver que non daban recortado a diferenza, Terpstra saltou para lograr a terceira praza. Finalmente, a vitoria decidíase ao sprint no Velódromo de Roubaix, no que Sagan se impoñía con supremacía ao helvético Dillier.

Clasificación

Pos	Ciclista	Dorsal	Equipo	Tempo
1º	Peter Sagan	111	Bora-Hansgrohe	5 h 54' 06"
2º	Silvan Dillier	74	AG2R La Mondiale	m.t.
3º	Niki Terpstra	11	Quick-Step Floors	+ 57"
4º	Greg Van Avermaet	1	BMC Racing Team	+ 1' 34"
5º	Jasper Stuyven	46	Trek-Segafredo	m.t.
6º	Sep Vanmarcke	21	EF Education First-Drapac	m.t.
7º	Nils Politt	165	Katusha-Alpecin	+ 2' 31"
8º	Taylor Phinney	25	EF Education First-Drapac	m.t.
9º	Zdeněk Štybar	17	Quick-Step Floors	m.t.
10º	Jens Debusschere	131	Lotto-Soudal	m.t.
11º	Mike Teunissen	106	Team Sunweb	m.t.
12º	Oliver Naesen	71	AG2R La Mondiale	m.t.
13º	Wout van Aert	81	Veranda's Willems-Crelan	m.t.
14º	Jelle Wallays	137	Lotto-Soudal	+ 2' 37"
15º	Philippe Gilbert	13	Quick-Step Floors	+ 3' 07"
16º	Amund Grøndahl Jansen	203	Team LottoNL-Jumbo	m.t.
17º	John Degenkolb	41	Trek-Segafredo	m.t.
18º	Marco Marcato	56	UAE Team Emirates	m.t.
19º	Dylan van Baarle	97	Team Sky	m.t.
20º	Heinrich Haussler	191	Bahrain-Merida	m.t.