París-Roubaix 2018

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
2017 << París-Roubaix 2018 >> 2019
Cabeza de carreira a 35 km de meta: Peter Sagan, Silvan Dillier e Jelle Wallays.
257 km (54,5 de lastras)
Gañador Eslovaquia Peter Sagan
Segundo Suíza Silvan Dillier
Terceiro Países Baixos Niki Terpstra

A 116ª edición da París-Roubaix tivo lugar o 8 de abril de 2018 con saída na cidade de Compiègne, nos arredores de París, e chegada na de Roubaix, sobre un percorrido 257 quilómetros. A carreira finalizou como é tradicional no Velódromo de Roubaix. Nesta edición o percorrido contou con 29 tramos de lastra que sumaron un total de 54,5 km.

Este foi o terceiro monumento da tempada e a décimo quinta proba do UCI WorldTour 2018.

Na carreira participaron 175 ciclistas, debido ao recorte de corredores por equipo realizado pola Unión Ciclista Internacional. Un total de 7 por equipo (25 conxuntos).

O campión do mundo de ciclismo en ruta, Peter Sagan foi o vencedor dunha carreira marcada por dous sucesos: o seu fantástico ataque e a morte dun corredor de 23 anos durante o transcurso da carreira[1]. O eslovaco foi o primeiro corredor portador do maillot arco da vella en lograr a vitoria na proba dende que o fixera por última vez o francés Bernard Hinault en 1981[2].

Percorrido[editar | editar a fonte]

O trazado percorreu unha distancia de 257 km, e nel repartíronse 29 tramos de lastras que sumaron 55 quilómetros sobre esta complicada superficie. Foron o mesmo número ca na edición anterior, cos 23 últimos comúns. A saída deuse en Compiègne (arredores de París, ao igual que nas últimas tres edicións) e a chegada foi -como é clásico- no Velódromo André-Pétrieux.

Partes do trazado[editar | editar a fonte]

Sectores de lastra[3][editar | editar a fonte]

Sector Localización Lonxitude Dificultade
29 Troisvilles > Inchy 2200 m
28 Viesly > Briastre 3000 m
27 Saint-Python 1500 m
26 Saint-Python > Quiévy 3700 m
25 Saint-Hilaire-lez-Cambrai > Saint-Vaast-en-Cambrésis 1500 m
24 Saulzoir > Verchain-Maugré 1200 m
23 Verchain-Maugré > Quérénaing 1600 m
22 Quérénaing > Maing 2500 m
21 Maing > Monchaux-sur-Écaillon 1600 m
20 Haveluy > Wallers 2500 m
19 Trouée d'Arenberg 2400 m
18 Wallers > Hélesmes 1600 m
17 Hornaing > Wandignies-Hamage 3700 m
16 Warlaing > Brillon 2400 m
15 Tilloy-lez-Marchiennes > Sars-et-Rosières 2400 m
14 Beuvry-la-Forêt > Orchies 1400 m 25x25px[Ligazón morta]
13 Orchies 1700 m 25x25px[Ligazón morta]
12 Auchy-lez-Orchies > Bersée 2700 m 25x25px[Ligazón morta]
11 Mons-en-Pévèle 3000 m 25x25px[Ligazón morta]
10 Mérignies > Avelin 700 m 25x25px[Ligazón morta]
9 Pont-Thibaut > Ennevelin 1400 m 25x25px[Ligazón morta]
8a Templeuve - l'Épinette 200 m 25x25px[Ligazón morta]
8b Templeuve - le Moulin-de-Vertain 500 m 25x25px[Ligazón morta]
7 Cysoing > Bourghelles 1300 m 25x25px[Ligazón morta]
6 Bourghelles > Wannehain 1100 m 25x25px[Ligazón morta]
5 Camphin-en-Pévèle 1800 m 25x25px[Ligazón morta]
4 Carrefour de l'Arbre 2100 m 25x25px[Ligazón morta]
3 Gruson 1100 m 25x25px[Ligazón morta]
2 Willems > Hem 1400 m 25x25px[Ligazón morta]
1 Roubaix 300 m 25x25px[Ligazón morta]

Equipos[editar | editar a fonte]

25 conxuntos foron os que iniciaron a proba. Os 18 equipos do UCI WorldTour, que tiveron que participar obrigatoriamente, e 7 equipos profesionais continentais convidados. Todos eles partiron de saída con 7 ciclistas.

UCI WorldTour[editar | editar a fonte]

Equipo País Código
AG2R La Mondiale Francia ALM
Astana Casaquistán AST
Bahrain-Merida Bahrain TBM
BMC Racing Team Estados Unidos de América Estados Unidos BMC
Bora-Hansgrohe Alemaña Alemaña BOH
Dimension Data Sudáfrica Suráfrica DDD
EF Education First-Drapac Estados Unidos de América Estados Unidos EFD
Groupama-FDJ Francia FDJ
Katusha-Alpecin Suíza Suíza KAT
Lotto-Soudal Bélxica Bélxica LTS
LottoNL-Jumbo Países Baixos Países Baixos TLJ
Mitchelton-Scott Australia Australia MTS
Movistar Team País Vasco País Vasco MOV
Quick-Step Floors Bélxica Bélxica QST
Team Sky Reino Unido Reino Unido SKY
Team Sunweb Alemaña Alemaña SUN
Trek-Segafredo Estados Unidos de América Estados Unidos TFS
UAE Team Emirates Emiratos Árabes Unidos UAD

Profesional Continental[editar | editar a fonte]

Equipo País Código
Cofidis Francia COF
Delko–Marseille Provence-KTM Francia DPM
Direct Énergie Francia DEN
Fortuneo-Samsic Francia TFO
Veranda's Willems-Crelan Bélxica Bélxica VWC
Vital Concept Francia VCC
WB-Aqua Protect-Veranclassic Bélxica Bélxica WVA

Favoritos[editar | editar a fonte]

Tralo retiro do tetracampión Tom Boonen, ningún dos corredores que tomaban a saída contaban con dous triunfos, polo que os principais favoritos eran os ciclistas que mellor tempada levaban realizada ata a data da proba. Entre eles destacaban: o tricampión do mundo eslovaco Peter Sagan, que viña de vencer a Gante-Wevelgem e facer bos postos na temporada de lastras; o holandés Niki Terpstra, que se amosaba nun estado de forma excepcional tras vencer escapado en solitario tanto no Tour de Flandres unha semana antes, coma na E3 Harelbeke; ou o campión olímpico belga Greg Van Avermaet que tan só viña de facer un podio na tempada, pero que sempre conta entre os favoritos neste tipo de carreiras. Outros corredores que podían ter opcións de cara á vitoria podían ser: o campión do mundo de ciclocross Wout van Aert, o veterano especialista Philippe Gilbert, o sprinter galo Arnaud Démare, o checo Zdeněk Štybar ou mesmo o belga Sep Vanmarcke.

Morte de Michael Goolaerts[editar | editar a fonte]

O falecido Michael Goolaerts.

Ademais da fantástica vitoria de Sagan, a 116ª París-Roubaix estivo marcada polo mozo corredor belga de 23 anos Michael Goolaerts do Veranda's Willems-Crelan. No segundo sector de lastra da carreira, o que discorría entre Viesly e Briastre a uns 70 km de meta, Goolaerts sufriu un paro cardíaco que lle ocasionou unha fulminante caída ao chan[4]. O corredor, novato nesta clásica, non daba síntomas de reacción, polo que foi rapidamente trasladado en helicóptero a un hospital de Lille. Horas máis tarde, ás 22:40, os servizos médicos confirmaban o pasamento do ciclista, logo de que non puidesen facer nada por salvalo[5].

Resumo da carreira[editar | editar a fonte]

Sagan e Diller a escasos quilómetros de liña de meta.

Dende o inicio a carreira estivo controlada polo poderoso Quick-Step Floors. A máis de 100 km probaron a marchar do pelotón seis corredores: a promesa española Marc Soler, Sven Erik Bystrøm, Jimmy Duquennoy, Ludovic Robeet, Jelle Wallays e Silvan Dillier. Aos que se sumaban uns quilómetros despois outros tres corredores: Gatis Smukulis, Jay Robert Thomson e Geoffrey Soupe. Estes ciclistas aguantaron moitos quilómetros en cabeza de carreira, chegando a abrir ocos de máis de 7 minutos, mais foron cazados moi lonxe de meta.

Despois de levarse a cabo a caza da maioría deses fuxidos, sucedéronse os intentos de ataque por parte dos compoñentes do pelotón. Philippe Gilbert, Zdeněk Štybar ou mesmo Greg Van Avermaet foron algúns dos corredores favoritos que o intentaron.

Grupo perseguidor liderado por Niki Terpstra a 25 km do final.

Porén, o ataque definitivo chegaba a unha distancia de 55 quilómetros da meta, no que Peter Sagan arrancaba do pelotón. Axiña se produciron movementos de contraataque, pero mentres o eslovaco lograba conectar co grupiño de cabeza de carreira, os perseguidores quedaban en terra de ninguén ata que desistiron no seu esforzo e se deixaron caer ao pelotón. A reducida cabeza de carreira quedaba con dous compoñentes, Silvan Dillier (que levaba en fuga máis de 100 km) e o propio Sagan, logo de que Jelle Wallays (tamén escapado máis de 100 km) non dese aguantado o ritmo á altura do lastra de Cysoing. Mentres tanto, no pelotón producíanse cortes e del partía un pequeno grupo de perseguidores, entre os que estaban: Niki Terpstra, Greg Van Avermaet, Jasper Stuyven, Sep Vanmarcke e Wout van Aert, que a menos de 25 km quedou atrás por mor dunha avaría mecánica. Nos derradeiros tramos de pavimento, o campión do mundo lanzábase fortísimo pero o campión suízo soldábase á súa roda sen que o dese soltado. Ao ver que non daban recortado a diferenza, Terpstra saltou para lograr a terceira praza. Finalmente, a vitoria decidíase ao sprint no Velódromo de Roubaix, no que Sagan se impoñía con supremacía ao helvético Dillier.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Ciclista Dorsal Equipo Tempo
Eslovaquia Peter Sagan 111 Bora-Hansgrohe 5 h 54' 06"
Suíza Silvan Dillier 74 AG2R La Mondiale m.t.
Países Baixos Niki Terpstra 11 Quick-Step Floors + 57"
Bélxica Greg Van Avermaet 1 BMC Racing Team + 1' 34"
Bélxica Jasper Stuyven 46 Trek-Segafredo m.t.
Bélxica Sep Vanmarcke 21 EF Education First-Drapac m.t.
Alemaña Nils Politt 165 Katusha-Alpecin + 2' 31"
Taylor Phinney 25 EF Education First-Drapac m.t.
República Checa Zdeněk Štybar 17 Quick-Step Floors m.t.
10º Bélxica Jens Debusschere 131 Lotto-Soudal m.t.
11º Países Baixos Mike Teunissen 106 Team Sunweb m.t.
12º Bélxica Oliver Naesen 71 AG2R La Mondiale m.t.
13º Bélxica Wout van Aert 81 Veranda's Willems-Crelan m.t.
14º Bélxica Jelle Wallays 137 Lotto-Soudal + 2' 37"
15º Bélxica Philippe Gilbert 13 Quick-Step Floors + 3' 07"
16º Amund Grøndahl Jansen 203 Team LottoNL-Jumbo m.t.
17º Alemaña John Degenkolb 25x25px[Ligazón morta] 41 Trek-Segafredo m.t.
18º Italia Marco Marcato 56 UAE Team Emirates m.t.
19º Países Baixos Dylan van Baarle 97 Team Sky m.t.
20º Australia Heinrich Haussler 191 Bahrain-Merida m.t.

Puntos UCI[editar | editar a fonte]

A París-Roubaix outorga os seguintes puntos para o UCI WorldTour aos 60 primeiros clasificados:

Posto 10º 11º 12º 13º 14º 15º 16 ao 20º 21 ao 30º 31 ao 50º 51 ao 55º 56 ao 60º
Puntos 500 400 325 275 225 175 150 125 100 85 70 60 50 40 35 30 20 10 5 3

Referencias[editar | editar a fonte]

  1. "O espectáculo chámase Sagan". marca.com. 
  2. "Sagan fai brilar o arco da vella 37 anos despois". París-Roubaix. Arquivado dende o orixinal o 08 de abril de 2018. 
  3. "Sectores de pavé" (PDF). 
  4. "O belga Goolaerts sofre un paro cardíaco". marca.com. 
  5. "Paris-Roubaix : la mort de Michael Goolaerts endeuille une nouvelle fois le peloton". lemonde.fr. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]