Pagani

Pagani Automobili S.p.A.
	Logo
	;
Tipo	Privada
Fundación	1 de xaneiro de 1992 (32 anos)
Localización	San Cesario sul Panaro, Italia
Fundador	Horacio Pagani
Persoas clave	Enrique Bahcir
Industria	Automóbil
Produtos	Automóbil
Número de empregados	14.663 (2019)
Na rede
	http://www.pagani.com/
	[ editar datos en Wikidata ]

Pagani Automobili S.p.A. (coñecido habitualmente como Pagani) é un fabricante italiano de coches deportivos e compoñentes de fibra de carbono. A compañía fundouse en 1992 polo arxentino Horacio Pagani e ten a súa sede en San Cesario sul Panaro, preto de Módena, Italia.

Historia[editar | editar a fonte]

Horacio Pagani, que anteriormente xestionaba o departamento de compostos de Lamborghini, fundou Pagani Composite Research en 1988. Esta nova compañía traballou con Lamborghini en numerosos proxectos, incluído o restyling do Lamborghini Countach Edición 25º Aniversario, o Lamborghini LM002, o P140 Concept e o Diablo. A finais dos anos 80, Pagani comezou a deseñar o seu propio coche, entón chamado "Proxecto C8". Pagani planeou renomear o C8 como "Fangio F1" para honrar ao seu amigo, o cinco veces campión arxentino de Fórmula 1, Juan Manuel Fangio.

En 1991, Pagani creou Modena Design para satisfacer a crecente demanda dos seus servizos de deseño, enxeñaría e prototipado. En 1992 comezou a construción do prototipo Fangio F1 e en 1993 o coche se probaba no túnel de vento de Dallara con resultados positivos. En 1994, Mercedes-Benz acordou subministrar a Pagani motores V12. O custo destes coches ascende a un total de 2,3 millóns de dólares.

O último coche recibiu o nome de Zonda C12, o primeiro da liña Zonda (o nome Fangio F1 abandonouse por respecto a Fangio, falecido en 1995). Presentouse por primeira vez no Salón do Automóbil de Xenebra de 1999.

En 2005, Pagani anunciou que planeaba triplicar a súa produción nos seguintes tres anos e entrar no mercado estadounidense en 2007.

O 30 de xuño de 2010, Pagani obtivo un novo récord de procución coches usando a base do Pagani Zonda R e completando o circuíto de Nürburgring en 6:47, superando ao Ferrari 599XX.^[1]

Pagani Zonda[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Pagani Zonda.

O primeiro modelo de Pagani, o Zonda, está propulsado por un motor DOHC V12 de montaxe central fabricado pola división AMG de Mercedes-Benz AMG. O deseño do coche inspirouse nos cazas a reacción e nos famosos coches Sauber-Mercedes Silver Arrow Grupo C e presenta varios elementos de deseño exclusivos, incluído o seu sistema de escape circular de catro tubos.

A produción do Zonda rematou co Zonda HP Barchetta. Só se produciron tres cunha unidade retida para a colección persoal de Horacio Pagani e as outras dúas custaron 15 millóns de dólares..^[2]

Zonda
- C12 6,0 L (5987 cc)
- C12 S 7.0 L (7010 cc)
- C12 S 7.3 L (7291 cc)
  - C12 S Roadster
  - GR (coche de carreiras)
Zonda F
- Zonda Roadster F
- Zonda F Clubsport
- Zonda Roadster F Clubsport

Zonda Cinque[editar | editar a fonte]

Pagani anunciou unha variante do Zonda chamada "Zonda Cinque" que se presentou como modelo do 2009. O Cinque está baseado no Zonda R, só de pista, pero presenta un novo 678 CV (678 PS; 499 kW) Mercedes-Benz M297 Motor V12, aerodinámica activa, e presenta elementos exteriores do novo material "fibra de carbono-titanio", que é máis forte e lixeiro que a típica fibra de carbono. Só se produciron cinco, dos cales xa se falou.^[3]

Pagani anunciou o Zonda Cinque Roadster en xullo de 2009, dos cales producíronse só cinco. O roadster usa o mesmo Mercedes-Benz M297 motor V12 que a versión cupé, pero fíxose máis lixeiro e forte para manter o coche estruturalmente ríxido. Tanto o cupé coma o roadster aceleran de 0 a 100 km/h en 3,4 segundos, 0 a 200 km/h en 9,6 segundos e logra unha velocidade máxima de 349 km/h. O Cinque usa freos carbono-cerámicos de Brembo. Axudan a desacelerar o coche desde 100 km/h a 0 km/h en 2,1 segundos e de 200 km/h a 0 kim/h en 4,3 segundos. A aceleración lateral máxima é de 1,45 g cos pneumáticos de estrada. O coche produce 750 kg (1 653 lb) de carga aerodinámica a 300 km/h.^[4]

Zonda Tricolore[editar | editar a fonte]

No Salón do Automóbil de Xenebra de 2010, Pagani presentou o exclusivo Zonda Tricolore, construído para conmemorar o 50 aniversario do Frecce Tricolori, o escuadrón acrobático da Forza Aérea Italiana.^[5] Orixinalmente destinado a limitarse a un único coche, finalmente producíronse tres. O Tricolore está baseado nunha especificación do Zonda Cinque, construído sobre un chasis de carbono titanio con transmisión secuencial e escape de titanio. O motor M297 Mercedes AMG motor V12 de 7.3L produce 670 hp (679 PS; 500 kW), que axuda ao coche a alcanzar unha velocidade máxima de 349 km/h e unha aceleración de 0 a 100 km/h de 3,2 segundos.

Outras variantes de produción[editar | editar a fonte]

Zonda R
Zonda Revolucion
Zonda HP Barchetta

Edicións feitas a medida[editar | editar a fonte]

2004 C12 S Monza (un coche para circuíto baseado no GR) – encargado polo rei Moka
2009 Zonda PS (orixinalmente branco con detalles dourados) – encargado por Peter Saywell
2009 Zonda GJ (carbono espido)
2010 Zonda Uno (turquesa)
2011 Zonda HH (azul celeste) - encargado polo programador David Heinemeier Hansson
2011 Zonda 750 (fibra de carbono espida con toques rosas)
2011 Zonda Rak (amarelo)
2011 Zonda Absolute (negro mate)
2011 Zonda 760RS (fibra de carbono negra)
2012 Zonda 760LH (Morado) – encargado polo piloto de F1 Lewis Hamilton
2012 Zonda 764 Passione (Gris/Morado)
2015 Zonda 760 X
2016 Zonda 760 OLIVER Evolution
2017 Zonda Fantasma Evo (carbono tinguido de vermello coa bandeira italiana no centro xunto con carbono espido no centro)
2018 Zonda Riviera (Branco neve con carbono espido no centro e detalles azuis)
2019 Huayra Hermés X Pagani (marrón con detalles de coiro á medida) - encargado polo empresario Manny Khoshbin.

Pagani Huayra[editar | editar a fonte]

Artigo principal: Pagani Huayra.

O Pagani Huayra, o sucesor do Pagani Zonda, presentouse inicialmente cun comunicado de prensa o 25 de xaneiro de 2011. Foi presentado oficialmente no Salón do Automóbil de Xenebra de 2011. O coche recibe o nome de Huayra en honor ao deus do vento Inca, Huayra-tata.^[6] O motor é un twin-turbo de 6,0 litros M158 motor V12 de Mercedes-AMG que produce 720 CV (720 PS; 530 kW)^[7] e 1 000 N⋅m (740 lb⋅ft) de torque.^[7] O corpo do Huayra está feito de carbotanio, unha composición lixeira de fibra de carbono e titanio. O Huayra foi redeseñado desde cero, pero comparte moitas calidades visuais co seu predecesor. O coche pode acelerar de 0 a 100 km/h en 3,2 segundos e ten unha velocida máxima de 378 km/h. Só se produciron 100 unidades do Huayra, custando cada un 1.000.000 de libras sen opcións.

Datos técnicos oficiais[editar | editar a fonte]

Motor: 6,0 L Mercedes-AMG M158 twin-turbo V12
Desprazamento: 5.980 cc
Potencia: 720 hp (730 PS; 537 kW) a 5800 rpm
Par: 1,000 N⋅m (740 lb⋅ft) a 2250–4500 rpm
Transmisión: 7 velocidades manual secuencial con sistema robótico AMT que inclúe modos de condución
Lonxitude: 4 605 mm (181,3 in)
Distancia entre eixes: 2 795 mm (110,0 in)
Altura: 1 169 mm (46,0 in)
Ancho: 2 036 mm (80,2 in)
Peso seco: 1 350 kg (2 976 lb)
Distribución do peso: 44% dianteiro 56% traseiro
Coeficiente de arrastre: .31 a .36 (variable).^[8]

Huayra BC[editar | editar a fonte]

Unha versión extrema, enfocada aos circuítos, do Huayra chamada Huayra BC presentouse no Salón do Automóbil de Xenebra de 2016. O Huayra BC leva o nome do falecido Benny Caiola, un amigo de Horacio Pagani e o primeiro cliente de Pagani. O Huayra BC ten unha versión mellorada do motor estándar do Huayra, producindo 755 PS (555 kW; 745 hp) e 1 000 N⋅m (740 lb⋅ft) de torque.^[9]> O peso redúcese en 132 kg (291 lb) a só 1,218 kg (3 lb), grazas ao uso dun novo material chamado "carbon-triax" no coche que Pagani afirma que é un 50% máis lixeiro e un 20% máis forte que a fibra de carbono normal, dando ao coche unha relación potencia/peso de 1218/750 kg por cabalo de potencia. O Huayra BC usa un sistema de escape de titanio lixeiro, novas rodas de aliaxe de aluminio e un interior espido. Os pneumáticos son Pirelli P-Zero Corsa que inclúen 12 compostos diferentes de caucho, e as suspensións e as forquitas están feitas de aluminio de calidade aeronáutica, coñecido como Avional. O Huayra BC tamén ten un novo paragolpes dianteiro con divisor e aletas dianteiras, saias laterais máis profundas e un difusor de aire que estende todo o ancho do paragolpes traseiro xunto cunha á traseira grande. O coche usa un Xtrac de 7 velocidades transmisión manual secuencial e ten un accionamento electrohidráulico. Pagani quedou cunha caixa de cambios dun só embrague porque pesa un 40% menos que as caixas de cambios de dobre embrague.

Só se fabricaron 20 unidades do Huayra BC, todas elas xa vendidas,cada unidade custaba 2,1 millóns de euros.^[10]^[11]

Huayra Roadster[editar | editar a fonte]

Despois de 2 anos de desenvolvemento, o Huayra Roadster presentouse oficialmente no Salón do Automóbil de Xenebra de 2017.^[12]

O deseño do coche sufriu varios cambios, sendo o máis notable a parte traseira, con solapas fixas con forma de pálpebra actualizadas que continuaron co deseño e finalmente acabaron nas luces traseiras. Incluíronse ventilacións na tapa traseira do motor para un arrefriamento eficiente do motor, e as rodas actualizáronse especificamente para o coche xunto cos pneumáticos P-Zero de [[Pirelli], xunto coa adición dun alerón na parte dianteira. O coche ten portas convencionais en lugar das portas de á de gaivota usadas no cupé xa que estas portas non se poden montar nun coche aberto. O coche ten o mesmo motor twin-turbo V12 que o coupé pero coa potencia actualizada a 764 PS (562 kW; 754 hp) a 6.200 rpm e 1 000 N⋅m (740 lb⋅ft) de par a 2.400 rpm. A potencia entrégase ás rodas traseiras mediante un Xtrac de 7 velocidades transmisión manual secuencial que é un 40% máis lixeiro que o seu homólogo cupé. O coche construíuse cun material desenvolvido por Pagani chamado 'carbon triax', que é unha combinación de tri-eixe fibra de vidro con fibra de carbono. Isto permitiu ao coche pesar 70 kg (154 lb) menos que o seu homólogo cupé, por un total de 1 280 kg (2 820 lb), facendo é o primeiro roadster máis lixeiro que o cupé. Só vendéronse 100, todos antes de que rematase a produción.

Pagani dixo que o coche podería acelerar a 1,8 G.^[13]

Edicións feitas á medida[editar | editar a fonte]

Continuando coa súa tradición do Zonda, Pagani produciu varios Huayras á medida.

Huayra Carbon Edition (exterior de carbono)
Huayra White Edition (exterior branco coma a neve con puntas de fibra de carbono)
Huayra La Monza Lisa (exterior de carbono espido con bandas tri-color, inspirado no Zonda R) & ndash; encargado por Kris Singh
Huayra 730 S "Da Vinci" (exterior de carbono azul tinguido con detalles e rodas douradas, inspirado no Zonda tri-colore) & ndash; encargado orixinalmente por Alejandro Salomon
Huayra BC Kingtasma (exterior de carbono vermello tinguido con raias tri-color e coroas douradas debaixo das dúas solapas traseiras cunha toma de ar en forma de pá no teito)
Huayra Pearl (exterior de carbono azul matizado cunha á traseira dividida inspirada no Zonda C12 e unha toma no teito inspirada na Zonda Cinque)
Huayra Dinastia (tres coches á medida da edición especial producidos para o mercado chinés inspirados nas tradicións chinesas)
Huayra II Ultimo (último cupé do Pagani Huayra que inclúe o paquete opcional pacchetto tempesta aero xunto cunha toma de teito a medida e unha á traseira cunha pintura inspirada no coche F1 do piloto de Fórmula 1 Lewis Hamilton)
Huayra Hermes Edition (un Pagani Hyuara personalizado de 1 en 1 con detalles interiores / exteriores de Hermes. O coche é propiedade e foi personalizado en parte polo empresario iraniano-americano; Manny Koshbin)