Saltar ao contido

Os Diplomáticos de Monte-Alto

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Os Diplomáticos de Monte Alto»)
Os Diplomáticos de Monte-Alto
OrixeA Coruña, Galicia Galicia
Período19902005, 2010
Xénero(s)Rock mestizo
Selo(s) discográfico(s)DRO
Fonomusic
BOA
MembrosXurxo Souto
Rómulo Sanjurjo
Guni
Berto Moram
Toni Simões
Mangüi Martín
Marcos Viascón
Xavier Alonso
Lola de Ribeira
Manolo Maseda
Na rede
osdiplomaticos.com (ligazón morta)
Spotify: 6ZhckAshs8A9X9GGtajhhM Musicbrainz: 1e720add-c42a-4fcd-a27d-876d9be7a88d Discogs: 4508248 Deezer: 1018257 Editar o valor en Wikidata

Os Diplomáticos de Monte-Alto é un grupo de música rock formado en 1990 no barrio coruñés de Monte-Alto, e encadrado como un dos máximos representantes do movemento bravú. Teñen un son de seu marcado polo uso do acordeón como instrumento principal, ademais de influencias ska, punk e folk.

Formación orixinal

[editar | editar a fonte]
  • Xurxo Souto: voz (1990–2001)
  • Rómulo Sanjurjo: acordeón (1990–2005)
  • Juan Varela Guni: guitarra (1990–2005)
  • Toni Simões: baixo (1990, 2001–2005)
  • Berto Moram: batería (1990)
  • Mangüi Martín: baixo (1990–2001)
  • Marcos Viascón: batería (1990–1996)

Membros posteriores

[editar | editar a fonte]
  • Xavier Alonso: batería (1996–2005)
  • Lola de Ribeira: percusións, voz (1999–2005)
  • Manolo Maseda: voz, acordeón (2001–2005)

En 1989 Rómulo Sanjurjo e Xurxo Souto, ata entón compoñentes do grupo folk Belida, foron chamados para compoñer unha sintonía para a radionovela Os frigoristas, emitida por Radio Galega. Xuntáronse co guitarrista Juan Varela "Guni", o baixista Afonso Moram e o batería Berto Moram, gravando unha maqueta de tres cancións baixo o nome de Rómulo Permui e os Diplomáticos de Monte-Alto. A gravación incluía a sintonía seleccionada para a novela, unha arriscada versión do tema popular "Non chas quero".

Durante o ano seguinte a banda consolida a súa primeira formación estable, con Souto, Sanjurjo, Guni, Berto Moram e o baixista Toni Simões. O 1 de xuño realizan o seu primeiro concerto no Porriño. Desde ese momento son chamados a colaborar en varios programas da TVG e gravan unha segunda maqueta con tres cancións. Moram e Simões abandonan o grupo, sendo substituídos por Mangüi Martín ao baixo e Pulpiño Viascón á batería.

Primeiros discos

[editar | editar a fonte]

En 1991 o grupo grava o seu primeiro LP, Arroutada Pangalaica, editado polo selo DRO e producido pola Fundación Resentidos (fundada por Antón Reixa, Alberto Torrado e Xavier Devesa). Neste disco, Os Diplomáticos xa mostran un característico son de rock alegre, con ritmo arroutado e constante presenza do acordeón. A folla interior do vinilo coas letras foi debuxada polo artista Antonio Galán Fuentes, Tono. Comezan a xira Cajo na gripe, cajo na tos, con máis de 40 concertos por España e Portugal. Inmediatamente despois de rematala, xa en 1992 o grupo inicia unha nova minixira, 14 pezas bravas, cun repertorio totalmente novo. Nos concertos da mesma, solicitábase aos seguidores que achegasen letras para o novo traballo discográfico da banda.

O segundo álbum do grupo, Parrús, ve a luz en 1993, a través do selo Fonomusic e baixo a produción de José Puga. Este disco presenta un son notablemente máis agresivo có predecesor. É o álbum do grupo con matices máis duros. Tralo seu lanzamento, iniciase a xira Kontra o mundo, que se prolonga ata o seguinte ano. Nese 1994, Os Diplomáticos levan a cabo diversos proxectos: gravan o documental musical Fillos de pita (dirixido por Fran Pego) e encárganse da produción executiva do recompilatorio Unión Bravú, soporte do movemento bravú. Ademais, gravan dous temas para o primeiro disco do Xabarín Club, A Cantar con Xabarín.

Consolidación

[editar | editar a fonte]

En 1995, de novo Fonomusic publica o terceiro disco do grupo, Avante toda, producido por Kaki Arkarazo e considerado por moitos como o mellor disco da banda. Mostra un son máis lixeiro có do anterior álbum. O grupo realiza unha xira co mesmo título, con especial éxito en Euskadi. No medio da xira, xa en 1996, o batería Marcos Viascón deixa o seu posto, e é substituído por Xavier Alonso. Durante eses anos, Os Diplomáticos comezan unha relación persoal e profesional co músico Manu Chao, do que xorden proxectos como Los Tres de Monforte (Chao, Sanjurjo e Josito Pereiro).

En 1997 o grupo realiza unha nova xira, Fumareu, de concertos acústicos en pequenos recintos. Remata coa edición do libro Fumareu, escrito por Xurxo Souto, que inclúe o CD Fumareu-Sesión de cámara, publicado por Xerais. Ese ano, a banda colabora de novo en diversos proxectos culturais, entre eles a revista Bravú, o festival A feira das mentiras en Santiago de Compostela e o recompilatorio pola oficialidade da lingua asturiana, L'asturianu muévese.

Durante 1998 céntranse na preparación do seu próximo disco. Tamén realizan a gravación O Pregón de Monte Alto, editada xunto ao libro Toxos e flores de Manuel Rivas, grande amigo e colaborador do grupo.

En 1999 aparece o cuarto disco de estudio, Capetón, nesta ocasión producido polos membros do grupo Rómulo e Guni. Este disco ten como tema central a vida e as historias do mar. De feito, "Capetón" é o nome que os mariñeiros galegos daban a Cidade do Cabo (Cape Town). Supón un xiro radical respecto ás letras humorísticas, irónicas ou surrealistas propias do grupo.

O cambio de orientación tamén é considerable no musical: as cancións festivas e alegres deixan paso a pezas de maior seriedade e madurez. Destaca o uso puntual de instrumentos como a gaita e o violín e a colaboración de músicos e amigos da banda. Á publicación do disco séguelle unha intensa xira co mesmo título. Durante o ano, incorpórase ao grupo a percusionista e vocalista Lola de Ribeira.

Separación

[editar | editar a fonte]

En 2000, varios membros do grupo inician proxectos paralelos. É o caso de Transportes Hernández y Sanjurjo (con Rómulo Sanjurjo e Julián Hernández de Siniestro Total) e Terra Terremota, formado por Xurxo e Guni.

En 2001 prodúcese un feito determinante para o futuro do grupo, a retirada do mesmo de Xurxo Souto. Canda el marcha o baixista Mangüi Martín. Os Diplomáticos seguen adiante coas incorporacións de Manolo Maseda como vocalista e Toni Simões, quen xa estivera nos inicios en 1990 como baixista.

Durante o seguinte ano prepárase e grávase o disco Kömunikandø, que publica o selo BOA Music a principios de 2003. Nel, por primeira vez, aparecen co nome acurtado, "Os Diplomáticos". Este disco ten moi pouco que ver coa traxectoria anterior do grupo, pois é moi notoria a baixa de Xurxo Souto como cantante e sobre todo como principal compositor das cancións. En Kömunikandø, estas toman novos ritmos (algúns deles de influencia tropical), o acordeón perde protagonismo en favor do vento metal e a temática de boa parte das letras é, por primeira vez, de crítica social directa.

En 2005, o grupo anuncia mediante un comunicado de prensa o final da súa traxectoria. Realizan unha minixira de despedida durante o verán, cun último concerto no barrio de Monte Alto, o que os viu formarse.

Actualidade

[editar | editar a fonte]

En 2007 editouse 120 capadores, un disco-tributo con versións de 21 bandas e catro temas inéditos dos Diplomáticos. No 2010, o 20 aniversario da formación da banda, deron concertos en Allariz e na Coruña coa formación orixinal, xunto co Jarbanzo Negro. En novembro de 2012, a formación volve xuntarse no festival musical de Chantada "Castañazo Rock".

Discografía

[editar | editar a fonte]

Álbums de estudio

[editar | editar a fonte]
* Arroutada Pangalaica (1991)
* Parrús (1992)
* ¡Avante toda! (1995)
* Capetón (1999)
* Kömunikandø (2003)

Fumareu - Sesión de Cámara (Edicións Xerais de Galicia, 1997)

  1. Marola-Berbés
  2. Antuerpe
  3. Mozambrú. De Galicia a Mozambique
  4. Fumareu
  5. Kazikes

Participacións en recompilatorios

[editar | editar a fonte]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]