Motoori Norinaga
  | |
| Nome orixinal | (ja) 本居宣長 |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 21 de xuño de 1730 Matsusaka |
| Morte | 5 de outubro de 1801 (71 anos) Matsusaka |
| Datos persoais | |
| Residencia | Motoori Norinaga's former residence (en)  |
| País de nacionalidade | Xapón |
| Actividade | |
| Ocupación | lingüista , filósofo , poeta , escritor |
| Empregador | Domínio de Wakayama (pt) |
| Profesores | Hori Keizan (en) e Kamo no Mabuchi |
| Alumnos | Tanaka Michimaro (en) , Hattori Nakatsune (en) , Ishizuka Tatsumaro (en) , Natsume Mikamaro (en) , Nagase Masaki (en) , Yokoi Chiaki (en) , Uematsu Arinobu (en) , Hoashi Chōshū (en) , Tanaka Ōhide (en) , Motoori Haruniwa (en) e Motoori Ōhira (en) |
| Lingua | Lingua xaponesa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Fillos | Motoori Haruniwa (en) |
| Parentes | Motoori Ōhira (en) (Adopción) |
Motoori Norinaga (xaponés: 本居宣長), nado en Matsusaka (provincia de Ise) o 21 de xuño do 1730 e finado na mesma localidade o 5 de novembro do 1801, foi un erudito xaponés do período Edo.[1][2] É o máis coñecido e destacado dos membros da escola kokugaku.[2][3]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Norinaga naceu en Matsusaka, na provincia de Ise (actual prefectura de Mie).[2] Foi o segundo fillo dos Ozu, unha familia de comerciantes locais.[2] Tras o pasamento do seu irmán máis vello, Norinaga converteuse en herdeiro. No 1748, foi adoptado polos Imaida, que o devolveron dous anos despois.
Por suxestión da súa nai, aos vinte e dous anos trasladouse a Quioto a estudar medicina, aínda que tamén se familiarizou coa filoloxía chinesa e xaponesa, baixo a tutela do neoconfucianista Hori Keizan.[1][2] Nesta época, comeza a interesarse polos clásicos xaponeses, e decide entrar no campo do kokugaku baixo a influencia de Ogyū Sorai e Keichū. Debido aos cambios sufridos polo idioma nipón, os antigos clásicos eran difíciles de entender, polo que os textos requerían dunha análise filolóxica para ser comprendidos adecuadamente.[2]
Tras regresar a Matsusaka, abriu un consultorio médico para nenos.[2] Como doutor, adoptou o nome dun dos seus devanceiros samurai, Motoori. No seu tempo libre, estudaba obras clásicas coma o Genji monogatari ou o Nihon shoki.[2] Aos vinte e sete anos, adquiriu varios libros de Kamo no Mabuchi, afondando aínda máis nos estudos do kokugaku.
Arredor do 1763, Norinaga coñeceu a Mabuchi en persoa cando este viaxaba cara ao santuario de Ise.[2] Esta reunión é coñecida como "a noite de Matsusaka". Norinaga aproveitou a visita para que Mabuchi revisase as súas anotacións ao Kojiki. Mabuchi suxeríu que se centrase primeiro no Man'yōshū para habituarse aos antigos kana, coñecidos como man'yōgana.[2] Esta sería a única reunión entre ambos estudosos, aínda que continuarían a relacionarse por correspondencia.[2]
A pesar de que foi historicamente recoñecido polo seu labor filolóxico, traballou coma doutor durante corenta anos, até a súa morte no 1801. Entre os seus discípulos, destacan Ishizuka Tatsumaro, Nagase Masaki, Natsume Mikamaro, Takahashi Mikiakira e o seu propio fillo, Motoori Haruniwa.
Obra[editar | editar a fonte]
Entre os seus libros máis importantes, destacan o Kojiki-den, un longo comentario e análise do Kojiki elaborado durante 35 anos, e as súas anotacións ao Genji monogatari.[1][2][3] Norinaga criticou a Ogyū Sorai pola súa adoración das ensinanzas e a civilización chinesas, a pesar da influencia que Sorai tivo na súa propia metodoloxía filolóxica.[4]
Os eruditos da época tiñan unha preferencia pola grandeza da poesía do Man'yōshū, considerada unha obra masculina, fronte á covardía e feminidade do Genji monogatari. Norinaga enalteceu a posición do Genji monogatari, analizado a través do concepto de mono no aware, unha peculiar sensiblidade da mágoa no sufrimento, que consideraba parte da esencia da literatura xaponesa.[1][2]
No seu propio labor como poeta e teórico da literatura, Norinaga emprega este concepto de mono no aware xunto con outros tres: koe 声 ("voz"), aya 綾 ("patrón") e sugata 姿 ("forma").[5] Segundo Norinaga, os escritores expresan o son das palabras (koe) mediante a escrita (aya) para darlles unha forma poética (sugata), co obxectivo de conmover ao lector e transmitirlle esa sensación melancólica e profunda (mono no aware).[5]
Norinaga fixo contribucións vitais ao estudo do xaponés antigo, establecendo unha tradición gramatical e filolóxica para a lingua nipoa.[2] En particular, destacan o seu estudo dos clíticos, as partículas e mais os verbos auxiliares.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 "Motoori Norinaga - Kokugaku scholar, National Learning, Edo period - Britannica". www.britannica.com (en inglés). Consultado o 2024-01-18.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 López Vera, Jonathan (2014). "Motoori Norinaga y los Kokugaku, sospechosos habituales". Kokoro: Revista para la difusión de la cultura japonesa (15): 10–21. ISSN 2171-4959.
- ↑ 3,0 3,1 Burns, Susan (2007-04-19). "The Kokugaku (Native Studies) School".
- ↑ Flueckiger, Peter (2010-10-19). Imagining Harmony: Poetry, Empathy, and Community in Mid-Tokugawa Confucianism and Nativism (en inglés). Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-7639-4.
- ↑ 5,0 5,1 Marra, Michael F. (2007-04-30). The Poetics of Motoori Norinaga: A Hermeneutical Journey (en inglés). University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-3078-6.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Motoori Norinaga (Aozora Bunko)
