Moncha Fuentes
| Moncha Fuentes | |
|---|---|
 | |
| Nome completo | Ramona Fuentes Arias |
| Nacemento | 1952 |
| Lugar de nacemento | Marín |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Santiago de Compostela |
| Ocupación | profesora, sindicalista e tradutora |
| Cónxuxe | Xosé Luís Méndez Ferrín |
| Fillos | Oriana Méndez |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Ramona Fuentes Arias, nada en Marín en 1952, é unha escritora, tradutora e profesora galega de lingua castelá.[1]
Traxectoria[editar | editar a fonte]
É licenciada en Filoloxía Románica pola Universidade de Santiago, residente en Vigo, onde exerceu a docencia no IES Santa Irene.[2]
Colaborou en publicacións como Cadernos Ramón Piñeiro ou A Trabe de Ouro.
Foi candidata pola Frente Popular Galega nas Eleccións ao Parlamento de Galicia 1997,[3] 2001[4] e 2005.[5]
Obra[editar | editar a fonte]
Narrativa[editar | editar a fonte]
- O mar que nos leva (2018). Vigo: Xerais.[6] 160 páxs. ISBN 978-84-9121-451-9. ePub: ISBN 978-84-9121-455-7. Memoria persoal, política e social das loitas obreiras do Vigo de 1972, dos movementos estudantís do ano 68 en Compostela e da emigración a Bos Aires dos anos 30. Novela.[7]
- O tradutor de sombras (2022). Vigo: Xerais. 176 páxs. ISBN 978-84-1110-135-6.[8] ePub: ISBN 978-84-1110-129-5.[9]
Traducións[10][editar | editar a fonte]
Do francés ao galego[editar | editar a fonte]
- Quen lle ten medo ó lobo?, de Fanny Joly (1990). Xerais.
- Omni, alarma nuclear, de Jan Bosschaert (1990). Xerais. Cómic.
- Na Bretaña misteriosa, de Alain Dodier. (1990). Xerais. Cómic.
- Mortos en vida, de Alain Dodier (1991). Xerais. Cómic.
- Xogo de tres, de Alain Dodier (1991). Xerais. Cómic.
- Como unha novela, de Daniel Pennac (1993). Xerais.[11]
Do portugués ao galego[editar | editar a fonte]
- O lobo guerrilleiro, de Bento da Cruz (1996). Xerais.
- A loba, de Bento da Cruz (2000). Xerais.
Do galego ao castelán[editar | editar a fonte]
- Amor de Artur, de Xosé Luís Méndez Ferrín (1990). Debate.
- En el vientre del silencio, de Xosé Luís Méndez Ferrín (2002). Txalaparta.
Premios[editar | editar a fonte]
- Premio da Crítica de Galicia 2019 por O mar que nos leva.[12]
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Filla de Antonia Arias Díaz e mais de Manuel Fuentes Blanco, é irmá de Manel e Antonia Fuentes Arias[13]. É parella de Xosé Luís Méndez Ferrín, con quen tivo a Oriana Méndez.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Instituto Santa Irene, Vigo".
- ↑ "autor/a A Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2022-04-07.
- ↑ "Resolución do 22 de setembro de 1997 pola que se fan públicas as candidaturas proclamadas…" DOG.
- ↑ "Resolución do 24 de setembro de 2001 pola que se fan públicas as candidaturas proclamadas…"
- ↑ "Resolución do 23 de maio de 2005 pola que se fan públicas as candidaturas proclamadas…"
- ↑ Nicolás, Ramón (2019-01-04). "Os fabulosos fíos da memoria". La Voz de Galicia. Consultado o 2019-01-04.
- ↑ O mar que nos leva na páxina web de Xerais.
- ↑ "Ficha do libro Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2022-05-23.
- ↑ Araújo, Nuria (xullo, agosto, setembro 2022). "Como quen carga ao lombo un colchón vello". Grial LX (235): 78–79. ISSN 0017-4181.
- ↑ Ficha da autora Arquivado 28 de xuño de 2018 en Wayback Machine. na páxina web da Biblioteca de tradución galega.
- ↑ Cotradución, con Emma Lázare Rodríguez.
- ↑ Pontevedra, Diario de (2019-12-23). "Moncha Fuentes: 'O mar que nos leva'". Diario de Pontevedra. Consultado o 2022-04-07.
- ↑ "Necrolóxica". Diario de Pontevedra. 10 de marzo de 2022.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Ficha da autora na páxina web de Edicións Xerais de Galicia.
´
Categorías:
- Escritores de Galicia en lingua galega
- Escritores de Galicia en lingua castelá
- Sindicalistas de Galicia
- Políticos da FPG
- Tradutores do francés
- Tradutores ao galego
- Tradutores do galego
- Tradutores ao castelán
- Profesores de educación secundaria
- Tradutores do portugués
- Nados en Marín
- Nados en 1952
- Alumnos da Universidade de Santiago de Compostela