Mesteres
| Mesteres | |
|---|---|
| Autor/a | Arcadio López-Casanova |
| Lingua | Galega |
| Xénero(s) | Poesía |
| Editorial | Lindes-Cuadernos de Poesía |
| Data de pub. | 1976 |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Mesteres, publicado por Lindes-Cuadernos de Poesía en Valencia en 1976 en edición bilingüe, é un libro de poemas de Arcadio-López Casanova. Conta cun estudo introdutorio de Eduardo Alonso.
Contido[editar | editar a fonte]
Seguindo a edición de 1987[1]:
Limiar[editar | editar a fonte]
- Mester dos mesteres. I e II Dedicado a César Antonio Molina.
- Mester do exilio. Dedicado a Celestino Fernández de la Vega.
- Mester do poeta. Homenaxe a Pablo Neruda.
- Mester da vixilia
- Mester da orfandade
- Mester da reconciliación: I, II e III. Dedicado a Xesús Bal e Gay
- Mester da elexía. Para a morte de Celso Emilio Ferreiro.
II[editar | editar a fonte]
[A] (sonetos)
- Qué anainar de anainar é o da túa vida
- Ficar é de xionllos no quebranto
- Ollas a terra sen ollar pois nada
- Cai o tempo, caivanca, qué trastallada
- Coma unha onda de vagar... O Día
- Morrer quén morre, eisí, duro, tendido
[B] (sonetos)
- Rende o solpor de sempre cando a herdanza
- Fosa fose a alta Noite. Fose a fosa
- Embaixo o corazón luz do avesío
- Laz da Noite no laz, i Ela que chega
- Venceu a Morte -¿Cando?- i a cadora
- Diante dos sollos -¿un cegar?- qué queda
III[editar | editar a fonte]
- Mester da Terra: I, II, III, IV, V, VI. Requiem por Castelao.
- Mester da penitencia. A Darío Villanueva.
- Mester da Morte. Na memoria de Alexandre Bóveda.
- Mester da desposesión. Lembrando a Aquilino Iglesia Alvariño.
- Mester da profecía. A Elsa e Eduardo Alonso.
- (Último) mester do exilio. A Basilio Losada.
CABO EN DUAS CELEBRACIÓNS[editar | editar a fonte]
- Liturxia do corpo. "Himno". A Carme, sempre.
Mírote cos ollos que foron meus
-os da mocedá-,
ora que xa vou vello e de exilio, e a neno medro, e home séntome á porta da casa...[2]
- Liturxia do tempo (O regreso). A Claudio Rodríguez Fer.
Foi nas horas da vellez
cando regresei [3]
- POST SCRIPTUM".
En resume, pois, i asegún apuntéi xa, as versións que agora se publican e mesmo a composición total do libro, deben supor o texto final e definitivo distes MESTERES (1968-1983)[4]
Edicións[editar | editar a fonte]
- 1976: Valencia: Lindes-Cuadernos de Poesía, edición bilingüe en galego e castelán.
- 1987: Santiago: Vía Láctea. Versión ampliada e definitiva.
- 1999: Vigo: Xerais, edición e estudo a cargo de Román Raña, ISBN 978-84-8302-412-6, 136 páxs.
- 2010: Madrid: Cátedra, Col. Letras Hispánicas. 224 páxs. ISBN 978-84-376-2648-2. Edición bilingüe de Xesús Rábade Paredes.[5]
Características[editar | editar a fonte]
Mesteres foi considerado por Claudio Rodríguez Fer[6] e Basilio Losada[7] como un dos libros, xunto con Con pólvora e magnolias de X.L. Méndez Ferrín, que supoñen unha renovación na poesía galega a partir de 1976. É unha obra na que se adoptan formas especifiacamente galegas para expresar un contido existencial, que se ben é galego, transcende calquera área cultural, ademais da renovación formal da expresión poética coa que enriquece a poesía galega.[8]
O libro comeza cun limiar Mester dos mesteres en alusión ao Cantar dos cantares no que se marca a estranxeiría do poeta. Nos seis primeiros mesteres céntrase no tema do exilio, a imposibilidade vital do regreso relacionándoo coa saudade e falando do mundo rural abandonado. Na segunda parte (A e B) abundan os sonetos de temática rural influenciados polas Nenias de Iglesia Alvariño e nos que predomina o abatemento. Na terceira rotoma os mesteres da rabia da destrución con diferentes rituais fúnebres que semellan traxedias dramáticas.[9]
Segundo o Diccionario da literatura galega'[10]:
Foi considerado xunto con Méndez Ferrín e Manuel Vilanova un dos autores que marcan a fronteira entre a poesía social e a xeración dos oitenta co seu poemario Mesteres... Xa desde os seus primeiros libros se nota o interese de López-Casanova por investigar todas as posibilidades expresivas e estéticas da palabra, mesmo naqueles textos de carácter existencial, metafísico ou social, e, de feito, este interese levouno tanto ó terreo da creación como ó da investigación. As recorrencias textuais, en calquera dos graos e manifestacións posibles chámanlle poderosamente a atención. Este interese é o que o leva a emprender a técnica do collage, quer dicir, a incluír textos doutros autores nos seus propios, sendo esta unha das marcas máis claras do culturalismo que a partir de 1976 vai triunfar na poesía galega.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ López-Casanova, Arcadio (1987). Mesteres. Poesía. Deseño cuberta Xosé Díaz. Vía Láctea. ISBN 84-86531-21-7.
- ↑ López-Casanova 1987, p. 81.
- ↑ López-Casanova 1987, p. 84.
- ↑ López-Casanova 1987, p. 89.
- ↑ "Laie Pau Claris llibreria cafè". www.laie.es. Consultado o 2022-04-12.[Ligazón morta]
- ↑ Rodríguez Fer, Claudio (1989). Poesía galega. Xerais.
- ↑ Losada, Basilio (1983). "Liturxia do Corp". Grial (1983).
- ↑ Rodríguez Fer, Claudio (xaneiro, febreiro, marzo 1978). "Mesteres, por Arcadio López-Casanova". Grial: 116–119.
- ↑ Vilavedra, Dolores (Coord) (2000). Diccionario da Literatura Galega III. Obras. Ed. Galaxia. p. 308-309. ISBN 84-8288-365-8.
- ↑ Vilavedra, Dolores (Coord) (1995). Diccionario da Literatura Galega I. Autores. Ed. Galaxia. p. 345. ISBN 84-8288-019-5.