Mesembryanthemum nodiflorum
| Mesembryanthemum nodiflorum | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
A Mesembryanthemum nodiflorum é unha planta herbácea papiloso-hialina, glauco, verde ou avermellada, de escaso porte, da familia das Aizoáceas.
Morfoloxía[editar | editar a fonte]
Mostra talos de 2-22 cm, ergueitos ou decumbentes, moi ramificados desde a base, carnosos. As súas follas son subcilíndricas e papilosas, verdes ao principio e avermelladas ou purpúreas na madurez, de 1-4 cm de lonxitude e 1-2 mm de ancho, basais opostas e superiores alternas. Flores solitarias brancas de 1 cm de diámetro, de sépalos desiguais, crasos, papilosos, e pétalos de aproximadamente o mesmo tamaño que os sépalos, brancos ou amarelos. Anteras amarelas. Sementes de 0,8-1 por 0,5-0,6 mm, triangulares ou semicirculares, de cor parda-avermelladas, verrugosas.
Vida e reprodución[editar | editar a fonte]
Florece de febreiro a xullo. Ciclo anual (terófito). A final de primavera adquire a súa característica cor vermella. Esténdese sobre chans espidos.
Hábitat[editar | editar a fonte]
Terreos rochosos e arenosos do litoral (rupícola e psammófila). Vive en zonas moi cálidas, sobre terreos salinos (halófila).
Distribución[editar | editar a fonte]
Rexión Mediterránea, Península Ibérica (tanto as costas mediterráneas como atlánticas), Illa de Alborán, Canarias, norte de África.
Usos[editar | editar a fonte]
Usouse para a obtención de sosa. Das súas sementes extraían os guanches das Canarias un tipo de gofio utilizado en épocas de escaseza chamado Gofio de vidro, máis salgado que o normal.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Mesembryanthemum nodiflorum foi descrita por Carl von Linné e publicado en Species Plantarum 1: 480. 1753.[1]
Mesembryanthemum: nome xenérico que foi outorgado por Linné, seguindo a Dillenius, e supón que tal nome indica que o embrión adoita estar colocado no medio da flor (do grego: mesós = "colocado no medio" e émbryon = "ser recentemente nado" // bot. "xerme"; e ánthemon = "flor"). Pola contra, Breynius, creador da palabra, escribe Mesembrianthemum e explica a súa etimoloxía supoñendo que as súas flores se abren ao mediodía ( mesémbría = "o mediodía" e ánthemon = flor).[2]
nodiflorum, epíteto do latín nodus (nodo ou nodoso), e florus (flor), en referencia ás flores que xorden dos nodos dos talos.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Mesembryanthemum nodiflorum". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 5 de abril de 2013.
- ↑ Flora Ibérica
- ↑ "Mesembryanthemum nodiflorum". Real Jardín Botánico: Proyecto Anthos. Consultado o 26 de novembro de 2009.
- ↑ Mesembryanthemum nodiflorum en PlantList
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Valdés B., Talavera S., e Fernández-Galiano E. Mesembryanthemum nodiflorum L. (Ed. Ketres) Flora Vascular de Andalucía Occidental.
- S. Castroviejo. Mesembryanthemum nodiflorum L. (Real Xardín Botánico) Castroviejo e al (eds.), Flora ibérica Vol. 2, Páx. 80.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Herbario Virtual del Mediterráneo occidental
- Junta de Andalucía, Consejería de Medio Ambiente Traballo de investigación sobre a illa de Alborán
- Flores Silvestres Galería de fotografías
- Flora Ibérica Plantas vasculares da península ibérica
