Illa de Alborán
Coordenadas: 35°54′00″N 3°2′00″O / 35.90000, -3.03333
| Alborán | |
|---|---|
 |
|
Mapa da illa
|
|
| Situación | |
| País |  España |
| Comunidade autónoma |  Andalucía |
| Provincia | Almería |
| Mar | Mediterráneo |
| Coordenadas | 35°34′N 3°01′O / 35.57, -03.02 |
| Xeografía | |
| Superficie | 0,0712 km² |
| Punto máis alto | 15 m |
| Distancia a terra | 92,6 km (da costa de Almería) |
| Demografía | |
| Poboación | 21 hab. (destacamento militar) |
A Illa de Alborán é un illote español, do mar de Alborán de orixe volcánica, situada entre o litoral andaluz e o norte de África, a uns 92,6 quilómetros do litoral de Almería,[1] provincia á que pertence. A 100 metros dirección nor-leste sitúase o Illote da Nube e outro pequeno roquedal. No centro da illa hai unha canle subterránea que a traspasa dun lado a outro e é navegable con bo tempo denominado Cova das Morenas.
O nome de Alborán procede do corsario tunesino Al-Borany, quen utilizou este illote como lugar de refuxio e fondeadeiro para o asalto de navíos mercantes en augas do Estreito de Xibraltar, e como plataforma de lanzamento de ataques contra as costas almerienses. Nas súas proximidades, o 1 de outubro de 1540 produciuse a batalla da Illa de Alborán, unha das primeiras accións da Armada Española. Administrativamente, na actualidade a Illa de Alborán pertence ao concello de Almería e concretamente ao distrito almeriense do barrio de Pescadería.
Debido ao seu gran valor estratéxico, a mediados dos anos 1960 producíronse varios intentos de supostos barcos de pesca soviéticos de establecer un asentamento estable en Alborán, o que motivou ao exército español a establecer na illa un destacamento permanente de Infantería de Mariña para o control e protección da mesma. Entre as escasas construcións existentes, hai que sinalar o faro (actualmente automatizado). Aínda que resulte sorprendente a illa conta tamén cun campo de fútbol e un cemiterio. Situada nunha importante zona sísmica na que choca a placa africana coa europea, en Alborán sitúanse os epicentros dun bo número de sismos de baixa intensidade. En 1899 descubriuse nela un novo mineral que recibe o nome de Alboranita.
A illa e a súa contorna foi declarada Reserva Mariña e Reserva de Pesca en 1997 e no 2003, o Parlamento andaluz aprobou por unanimidade a Lei de Declaración do Paraxe natural de Alborán, o illote da Nube e as augas e fondos mariños que a rodean.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Isla de Alborán historia natural: el ombligo mediterráneo entre África y Europa" (PDF). outono 2007. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 3 de novembro de 2013. Consultado o 12 de novembro de 2017.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
|
