Maurice Béjart

Maurice Béjart
	;
Biografía
Nacemento	(fr) Maurice-Jean Berger ; 1 de xaneiro de 1927 ; Marsella (Francia)
Morte	22 de novembro de 2007 (80 anos); Lausana (Suíza)
Outros nomes	Maurice Béjart
Relixión	Xiísmo
Educación	Paris Opera Ballet School (en)
Actividade
Ocupación	bailarín, guionista de cinema, deseñador de iluminación, actor de cinema, director de cinema, director de televisión, diseñador de vestuario, bailarín de ballet, coreógrafo, escenógrafo, guionista, mestre de ballet, director de fotografía
Período de actividade	1941 - 2007
Membro de	Academia de Belas Artes
Xénero artístico	Danza moderna e neoclassical ballet (en)
Profesores	Lyubov Egorova (pt) , Léo Staats (en) , Boris Knyazev (en) e Vera Volkova (en)
Alumnos	Thales Pan Chacon e Achilleas Manolis (en)
Obra
Arquivos en	SAPA Foundation, Swiss Archive of the Performing Arts (en) ;
Familia
Pai	Gaston Berger
Irmáns	Alain Béjart
Premios
	(1999) Kyoto Prize in Arts and Philosophy (en) ; (1993) Praemium Imperiale; (5 de xaneiro de 1984) honorary citizen of Brussels (en) ; (1974) Premio Erasmus; Grande Oficial da Orde do Infante Don Henrique; Comendador das Artes e as Letras; Grande-Oficial da Ordem da Coroa (pt) ; Deutscher Tanzpreis (en) ;
Descrito pola fonte	UbuWeb; Obálky knih, ; Moskovskaia entsiklopedia: Litsa Moskvi
Sitio web	bejart.ch

Maurice-Jean Berger, coñecido como Maurice Béjart, nado en Marsella o 1 de xaneiro de 1927 e finado en Lausana o 22 de novembro de 2007, foi un bailarín, coreógrafo e director de ópera francés, que dirixiu o Béjart Ballet Lausanne en Suíza. Recibiu postumamente a cidadanía suíza.

Traxectoria

Béjart era fillo do filósofo francés Gaston Berger. Fascinado por un recital de Serge Lifar, decidiu dedicarse enteiramente á danza, estudando no sur de Francia con Mathilde Kschessinska. En 1945 entrou como corpo de ballet na Ópera de Marsella, e a partir do ano seguinte comezou a estudar con Madam Rousanne Sarkissian, Léo Staats, Madam Lyubov Yegorova e Olga Preobrajenska en "Studio Wacker", en París.

En 1948, traballar con Janine Charrat, Yvette Chauviré e Roland Petit, ademais de estudar con Vera Volkova en Londres.^[1]^[2]^[3]

En 1954 fundou a compañía do Ballet de l'Étoile, disolta en 1957, e en 1957 o Ballet du XXe Siècle en Bruxelas (disolto en 1987).

En 1973, co Ballet du XXe siecle, estreou "Golestan", sobre un poema de Sa'di, baseado en música tradicional iraniana. O ballet foi encargado polo Festival das Artes de Shiraz-Persepolis, onde se estreou. A primeira interpretación de "Improvisation sur Mallarme III" con música de Boulez tamén tivo lugar naquel festival en 1973. "Farah", tamén baseado na música tradicional iraniana estreouse en 1976 e levouno de novo ao Festival de Shiraz-Perspolis dese ano, en que tamén se viu "Heliogabalus", baseado no poema de Artaud. A padroa do festival foi a emperatriz Farah Pahlavi, coa que Béjart mantivo fortes lazos ata o final.

En 1987 trasladouse a Lausanne (Suíza), onde fundou o Béjart Ballet Lausanne, unha das compañías de danza máis célebres e con máis éxito do mundo.

Entre os seus traballos está a versión revisada de Schelkúnchik ("O crebanoces"), presuntamente inspirado pola súa propia historia, que se estreou en 2000. Emprega a música orixinal de Chaikovskii, mais descarta completamente o argumento orixinal e as personaxes, substituíndoas por unha nova historia sobre os esforzos dun rapaz para reconectar coa súa nai. Tamén se trata as estrañas fantasías sexuais do rapaz, cun deseño de produción cheo de imaxes eróticas, algunhas chocantes para o público, como úteros e vaxinas.^[4] Unha das personaxes foi Marius Petipa, que interpreta a Mefisto. Outra personaxe chámase Felix the Cat, presuntamente pola célebre personaxe de banda deseñada.

Bolero

Unha das obras mestras de Béjart foi a coreografía sobre o "Boléro", de Maurice Ravel. En The New York Times, Jennifer Dunning describiu o "Boléro" de Béjart como "probablemente a súa danza máis coñecida e popular".^[5] Creada en 1960 para a bailarina Duška Sifnios, a danza mostra unha bailarina sobre unha mesa arrodeada de homes sentados, que lentamente participan na danza, culminando nunha unión climática dos bailaríns sobre a mesa.^[6] Entre os bailaríns que logo interpretaron a coreografía de Béjart para o "Boléro" están Sylvie Guillem, do ballet da Ópera de París, Grazia Galante, Maya Plisetskaya, Angele Albrecht e Roberto Bolle. Jorge Donn tamén interpretou o papel principal, sendo o primeiro varón que o fixo. Unha das actuacións de Donn pode verse no filme Les Uns et les Autres, de Claude Lelouch (1981).

Premios

Durante a súa vida, Béjart recibiu moitos premios e distincións polas súas contribucións ás artes:^[7]

Orde do Sol Nacente (Xapón)
Orde de la Couronne (Bélxica)
Premio Erasmus (1974)
Membro da Académie des Beaux Arts (1994)
Deutscher Tanzpreis (1994)
Commandeur des Arts et des Lettres (2003)
Prix Benois de la Danse (2003)

Filmografía

1975: Je suis né à Venise con Jorge Donn, Shonah Mirk, Philippe Lison e Barbara

Notas

↑ Maurice Béjart
↑ "Béjart, Maurice (1927-2007)". Arquivado dende o orixinal o 04 de febreiro de 2012. Consultado o 29 de agosto de 2018.
↑ "Maurice Béjart 1922~2007" Shinsokan Dance Magazine, Special Issue Volume XVII No.4 2008, Xapón
↑ Digitally Obsessed
↑ Dunning, Jennifer (25 de novembro de 1985). "Dance: Bejart Company Performs 'Bolero'". The New York Times. Consultado o 20 de febreiro de 2016.
↑ Anderson, Jack (8 de xuño de 1990). "Review/Ballet; Fashion Merger: Dance, Dollars And a New Scent". The New York Times. Consultado o 20 de febreiro de 2016.
↑ Cruickshank, Judith (24 de novembro de 2007). "Maurice Béjart: Influential choreographer who attracted huge audiences to ballet". The Independent. Arquivado dende o orixinal o 07 de marzo de 2016. Consultado o 20 de xaneiro de 2016.

Véxase tamén

Ligazóns externas

[1] Maurice Béjart

[2] "Béjart, Maurice (1927-2007)". Arquivado dende o orixinal o 04 de febreiro de 2012. Consultado o 29 de agosto de 2018.

[3] "Maurice Béjart 1922~2007" Shinsokan Dance Magazine, Special Issue Volume XVII No.4 2008, Xapón

[4] Digitally Obsessed

[5] Dunning, Jennifer (25 de novembro de 1985). "Dance: Bejart Company Performs 'Bolero'". The New York Times. Consultado o 20 de febreiro de 2016.

[6] Anderson, Jack (8 de xuño de 1990). "Review/Ballet; Fashion Merger: Dance, Dollars And a New Scent". The New York Times. Consultado o 20 de febreiro de 2016.

[7] Cruickshank, Judith (24 de novembro de 2007). "Maurice Béjart: Influential choreographer who attracted huge audiences to ballet". The Independent. Arquivado dende o orixinal o 07 de marzo de 2016. Consultado o 20 de xaneiro de 2016.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]