Lina Wertmüller

Lina Wertmüller
	;
Biografía
Nacemento	(it) Arcangela Felice Assunta Wertmüller von Elgg Spañol von Braueich ; 14 de agosto de 1928 ; Roma, Italia
Morte	9 de decembro de 2021 (93 anos); Roma, Italia
Datos persoais
País de nacionalidade	Italia
Educación	Academia Nacional de Artes Dramáticas Silvio D'Amico (pt)
Actividade
Campo de traballo	Dirección de cine e film screenwriting (en)
Ocupación	guionista , realizadora , letrista , directora de cine , dramaturga
Período de actividade	1963 -
Lingua	Lingua italiana
Familia
Cónxuxe	Enrico Job (pt)
Fillos	Zulima
Parentes	Massimo Wertmüller (pt) (sobriño)
	Premios (1987) Berliner Kunstpreis (en) ; (1985) Premio Crystal; Óscar Honorífico; estrela no Paseo da Fama de Hollywood; Ordem do Mérito da República Italiana (pt) ;
Páxina web	linawertmuller.com

Arcangela Felice Assunta Wertmüller von Elgg Spanol von Braueich, nada en Roma o 14 de agosto de 1928 e finada na mesma cidade o 9 de decembro de 2021,^[1] foi unha directora de cinema e guionista italiana.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Descendente dunha familia aristocrática suíza, comezou a súa carreira como actriz. En 1962 traballou como axudante de dirección no filme de Federico Fellini 8½. O ano seguinte debutou na dirección con I Basilischi, filme cun tema principal (a vida das xentes do sur de Italia) que foi recorrente nos seus traballos posteriores.

A este filme seguírono outros que tamén tiveron certo éxito, mais non foi ata 1972 cando Wertmüller recibiu o recoñecemento internacional cunha serie de catro filmes protagonizados por Giancarlo Giannini. O último foi Pasqualino Settebellezze (1976), que recibiu catro candidaturas aos premios Oscar e foi un éxito internacional. Con este filme, Wertmüller pasou á historia por ser a primeira muller en ter unha candidatura ao Oscar á mellor dirección.^[2]

A pesar de seguir tendo unha carreira prolífica dende entón, ningún dos seus filmes posteriores logrou tanta repercusión como estes catro con Giannini.

Política[editar | editar a fonte]

En xeral, os filmes de Wertmüller reflicten os seus propios compromisos políticos, sendo os seus principais protagonistas ou ben anarquistas ou ben feministas (ou ambos), e a acción principal céntrase en conflitos de natureza política ou socio-económica. A pesar diso, os filmes de Wertmüller raramente son didácticos, e adoitan reflectir as súas propias sensibilidades iconoclastas. En Travolti da un insolito destino nell'azzurro mare d'agosto (1974), por exemplo, conta a historia da dona dun rico industrial que só se sente realizada logo de ser «dominada» por un mariñeiro comunista.