Juan Negrín

Juan Negrín
	;
Biografía
Nacemento	(es) Juan Negrín López ; 3 de febreiro de 1892 ; As Palmas de Gran Canaria, España
Morte	12 de novembro de 1956 (64 anos); París, Francia
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 88 48°51′46″N 2°23′50″L / 48.862644, 2.397256; Grave of Negrín López (en)
Minister of National Defence (en)
	5 de abril de 1938 – 31 de marzo de 1939 ; ← Indalecio Prieto
Presidente do Consello de Ministros
	17 de maio de 1937 – 5 de marzo de 1939 ; ← Francisco Largo Caballero – José Miaja (pt) →
Ministro de Facenda
	4 de setembro de 1936 – 5 de abril de 1938 ; ← Enrique Ramos Ramos (pt) – Francisco Méndez Aspe →
Deputado nas Cortes republicanas
	Representa: Partido Socialista Obrero Español; 15 de marzo de 1936 – 2 de febreiro de 1939 ; Lexislatura: III lexislatura da Segunda República Española ; Circunscrición electoral: Palmas (Las) (en)
Deputado nas Cortes republicanas
	Representa: Partido Socialista Obrero Español; 7 de decembro de 1933 – 7 de xaneiro de 1936 ; Lexislatura: II lexislatura da Segunda República Española ; Circunscrición electoral: Madrid (capital)
Deputado nas Cortes republicanas
	Representa: Partido Socialista Obrero Español; 13 de xullo de 1931 – 9 de outubro de 1933 ; Lexislatura: I lexislatura da Segunda República Española ; Circunscrición electoral: Palmas (Las) (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Institución Libre de Enseñanza
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político , médico , profesor universitario , catedrático
Empregador	Universidade Central
Partido político	Partido Socialista Obrero Español (1929–1946)
Alumnos	Severo Ochoa, José María García Valdecasas Santamaría (pt) , Francisco Grande Covián e José Domingo Hernández Guerra
Lingua	Lingua castelá, lingua inglesa, lingua francesa, lingua alemá, lingua rusa e lingua italiana

Juan Negrín López, nado en Las Palmas de Gran Canaria o 3 de febreiro de 1889 e finado en París o 12 de novembro de 1956, foi un fisiólogo e político español. Catedrático de Fisioloxía, como eminente investigador nese ámbito chegou a ser considerado un precursor da bioquímica. Mestre, entre outros, dos profesores Severo Ochoa (galardoado co premio Nobel de Fisioloxía e Medicina) e Grande Covián. Presidente (1937-1945) do Goberno da Segunda República Española.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nomeado ministro de Facenda en setembro de 1936 no goberno de Largo Caballero.

Membro do PSOE, trala dimisión de Largo Caballero en maio de 1937 o Presidente da República Manuel Azaña nomeouno Presidente do Goberno, coa esperanza de fortalecer o poder central fronte a sindicatos e anarquistas, aliándose coa burguesía e clases medias, poñendo así fin ao movemento revolucionario e creando unha economía de guerra. Todo iso coa intención de enlazar o conflito español coa segunda guerra mundial, que cría inminente, aínda que o pacto de Múnic fixo esvaecer definitivamente toda esperanza de axuda exterior.

Convenceu a Azaña para que autorizase o envío de parte do tesouro do Banco de España a Moscova a fin de poder pagar o armamento que a República se vía obrigada a comprar á Unión Soviética, xa que esta esixía o pago por adiantado. Esta fonte de fornecemento era a única alternativa viable ante a negativa das potencias democráticas a vender armas a España, amparándose na política do "Pacto de non intervención" do que, paradoxalmente, Alemaña e Italia, principais subministradores dos nacionalistas, tamén eran signatarios.

No plano militar lanzou unha serie de ofensivas (Brunete, Belchite, Teruel e Ebro).

Ante o derrubamento de Cataluña, propuxo na reunión das Cortes en Figueres (Cataluña) a rendición coa soa condición do respecto ás vidas dos perdedores, pero ao non poder atinxir este obxectivo trasladouse en febreiro de 1939 á zona centro coa intención de lograr a evacuación co mesmo éxito con que se realizou en Cataluña, pero a rebelión de Segismundo Casado frustrou este último plan.

Presidente do Goberno da República no exilio ata 1945, organizou o SERE para axudar aos exiliados.