Joe Satriani

Joe Satriani
	;
Biografía
Nacemento	15 de xullo de 1956 (67 anos); Westbury, Estados Unidos de América
Datos persoais
Outros nomes	Satch
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	Carle Place High School (en) ; Five Towns College (en)
Actividade
Ocupación	guitarrista , pedagogo , compositor , intérprete de banxo , mandolinista
Período de actividade	1978 -
Membro de	Squares (pt) ; Chickenfoot (pt)
Xénero artístico	Música rock, Blues, Rock instrumental, rock and roll, hard rock, Fusion, heavy metal tradicional (pt) e Metal progresivo
Influencias	Jimi Hendrix
Lingua	Lingua inglesa
Instrumento	Guitarra, guitarra eléctrica, guitarra acústica, baixo, Banjo, Harmónica e voz
Selo discográfico	Epic Records
Páxina web	satriani.com

Joseph Satriani , máis coñecido como Joe Satriani nado en Westbury o 15 de xullo de 1956 é un guitarrista, compositor e profesor estadounidense que foi nomeado 15 veces aos premios Grammy e vendeu máis de 10 millóns de álbums en todo o mundo.

Colaborou entre outros con Mick Jagger, Deep Purple, Steve Lukather, Yngwie Malmsteen e Brian May. Actualmente é o guitarrista do supergrupo Chickenfoot.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Orixes e inicios na música[editar | editar a fonte]

Satriani é de orixe italiana (os seus avós paternos eran de Piacenza e Bobbio, os maternos de Bari)^[1]; nun concerto celebrado en Trezzo sull'Adda, comezou coa frase «Buona sera a tutti, mi chiamo Giuseppe Satriani», confirmando as súas raíces. Comezou a tocar a guitarra despois de escoitar a Jimi Hendrix. En 1978 comezou a impartir clases de guitarra; entre os seus alumnos hai moitos guitarristas que despois se converteron en profesionais famosos como Steve Vai, Kirk Hammett de Metallica, David Bryson de Counting Crows, Larry LaLonde de Primus e Alex Skolnick de Testament.

Carreira[editar | editar a fonte]

O seu primeiro álbum Not of This Earth foi lanzado en 1986, nun principio financiado directamente por Satriani e grazas ao seu antigo alumno Steve Vai, publicado con Relativity Records. O éxito chegoulle co segundo disco Surfing with the Alien, recibindo o disco de platino e elixido mellor álbum de guitarra do ano. Por eses anos tocou en Italia con profesores de música clásica e rock como Al Di Meola e Luca Accogli.

En 1988 Satriani foi chamado por Mick Jagger para substituír a Jeff Beck como guitarrista na súa primeira xira sen os Rolling Stones. Despois da xira, nese mesmo ano lanza o seu terceiro disco Dreaming #11 con temas de estudio e temas en directo, polo que recibe o disco de ouro e ao ano seguinte realiza Flying in a Blue Dream e en 1992 segue o que aínda é o seu disco máis aclamado pola crítica: The Extremist.

En 1993 publicou Time Machine (disco de estudio e directo). A finais de 1993 a principios de 1995 estivo con Deep Purple para substituír a Ritchie Blackmore que deixara a banda no medio dunha xira; tamén en decembro de 1994 gravou con eles un tema no estudo Purpendicular Waltz. A principios de 1995, tras deixar Deep Purple, publicou Joe Satriani, un disco cun son máis blues e que se desprende dos seus traballos anteriores. En marzo de 1998 Joe Satriani gravou o seu oitavo álbum Crystal Planet. No ano 2000 publicouse o álbum Engines of Creation con claras influencias da música electrónica.

Desde 1996 Satriani iniciou o proxecto G3, unha serie de xiras nas que Steve Vai e Eric Johnson actúan con Satriani. Posteriormente xunto con Satriani no proxecto G3 alternan outros virtuosos da guitarra como Yngwie Malmsteen, John Petrucci, Robert Fripp, Paul Gilbert, Steve Morse. O concerto adoita incluír unha primeira parte na que cada guitarrista ofrece as súas propias pezas, seguida dunha jam na que os tres dan renda solta ao seu entusiasmo improvisando sobre pezas moi famosas como "Voodoo Child" ou "Smoke On The Water". Durante a súa carreira Satriani tamén colaborou con moitos outros artistas, incluíndo Blue Öyster Cult, Alice Cooper, Stuart Hamm, Pat Martino, Spinal Tap e Ian Gillan.

En 2009 xunto con Chad Smith dos Red Hot Chili Peppers, Sammy Hagar e Michael Anthony de Van Halen fundou o grupo Chickenfoot. A superbanda lanzou o seu álbum debut en Europa o 5 de xuño de 2009 para o selo earMusic. No verán de 2010 entra no estudo para gravar o seu décimo terceiro disco, que sairá en outubro do mesmo ano baixo o título "Black Swans and Wormhole Wizards".

O 20 de febreiro de 2013 cunha mensaxe na súa páxina web oficial anunciou o lanzamento do décimo cuarto álbum, titulado Unstoppable Momentum, anticipado o 9 de abril pola canción "A Door Into Summer", publicada en maio.

O 12 de maio de 2015 anunciou o décimo quinto álbum de estudo Shockwave Supernova, precedido polo sinxelo do mesmo nome. En 2017 colaborou co músico alemán Marco Minnemann nalgunhas cancións incluídas posteriormente no disco Borrego. ^[2]

Guitarras[editar | editar a fonte]

Satriani usou as súas propias guitarras, a serie Ibanez JS, que se venden en tendas de música de todo o mundo. Tamén colaborou con Vox Music para crear os seus propios wahs, delays, overdrive e distorsións, así como unha colaboración con Marshall Amplification para crear a súa propia cabeza de serie, o JVM410HJS.

Demanda de plaxio[editar | editar a fonte]

En 2008 demandou ao grupo musical británico Coldplay por plaxio, alegando que a canción "Viva La Vida" fora copiada dun tema seu: "No segundo que eu a ouvín, eu sabía... sentín como se unha daga atravesase o meu corazón. Doeu moito", dixo Satriani. "Ao segundo de ouvila, sabía que era (a miña propria) 'If I Could Fly'".^[3] O cantante de Coldplay asegurou que eles non copiaran a música.^[4]. A demanda foi desestimada nun xulgado de primeira instancia en California^[5], pero Satriani e o grupo acadaron un acordo extraxudicial.^[6] ^[7]

Vida privada[editar | editar a fonte]

Satriani é católico e casado con Rubina Satriani.

Discografía[editar | editar a fonte]

Como solista[editar | editar a fonte]

Álbum de estudio

1986 – Not of This Earth
1987 – Surfing with the Alien
1989 – Flying in a Blue Dream
1992 – The Extremist
1993 – Time Machine
1995 – Joe Satriani
1998 – Crystal Planet
2000 – Engines of Creation
2002 – Strange Beautiful Music
2004 – Is There Love in Space?
2006 – Super Colossal
2008 – Professor Satchafunkilus and the Musterion of Rock
2010 – Black Swans and Wormhole Wizards
2013 – Unstoppable Momentum
2015 – Shockwave Supernova
2018 – What Happens Next
2020 – Shapeshifting
2022 – The Elephants of Mars

Álbums en directo

2001 – Live in San Francisco
2006 – Satriani Live!
2010 – Live in Paris: I Just Wanna Rock
2012 – Satchurated: Live in Montreal

Coleccións

1993 – The Beautiful Guitar
2003 – The Electric Joe Satriani: An Anthology
2005 – One Big Rush: The Genius of Joe Satriani
2008 – Joe Satriani Original Album Classics

Extended play (contidos adicionais)

1984 – Joe Satriani
1988 – Dreaming #11
2000 – Additional Creations

Con G3[editar | editar a fonte]

1996 – G3: Live in Concert – Joe Satriani, Steve Vai, Eric Johnson
2003 – G3: Rockin' in the Free World – Joe Satriani, Steve Vai, Yngwie Malmsteen
2005 – G3: Live in Tokyo – Joe Satriani, Steve Vai, John Petrucci

Con Chickenfoot[editar | editar a fonte]

2009 - Chickenfoot
2011 - Chickenfoot III

Con outros artistas[editar | editar a fonte]

1989 - Stuart Hamm - Radio Free Albemuth (guitarra rítmica e solista)
1992 - Spinal Tap - Break like the Wind (guitarra principal en Break like the Wind )
2004 - Jordan Rudess - Rhythm of Time (guitarra principal nas cancións "Screaming Head e Insectsamongus )
2006 - Ian Gillan - Gillan's Inn (guitarra principal en Unchain Your Brain )
2007 - Dream Theater - Systematic Chaos (narrador en Repentance )
2007 - John 5 - The Devil Knows My Name (guitarra principal en The Werewolf of Westeria )
2010 - Tarja - What Lies Beneath (guitarra en Falling Awake )
2018 - Metal Allegiance - Volume II: Power Drunk Majesty (guitarra principal en Power Drunk Majesty (Parte II) )
2020 - Ayreon - Transitus (guitarra solista)
2021 - The Beast of Nod - Multiversal (guitarra principal en Call of the Squirrel )