Goslar
Coordenadas: 51°54′22″N 10°25′45″L / 51.90611, -10.42917
Goslar é unha pequena cidade de Alemaña pertencente ao Land da Baixa Saxonia.
Xeografía[editar | editar a fonte]
Situada a 358 msnm, o municipio ocupa unha superficie de 92,56 km².
Segundo o censo do 31 de decembro de 2021, contaba con 50 010 habitantes,[1] polo que a súa densidade de poboaión nese ano era de 305 hab./km².
A cidade encóntrase nas proximidades do Harz, zona montañosa do norte de Alemaña que ten as altitudes máis altas nesa rexión, e o seu terreo accidentado esténdese por partes da Baixa Saxonia, Saxonia-Anhalt e Turinxia. O nome Harz deriva da palabra do alto alemán medio Hardt ou Hart (bosque de outeiros), latinizada como Hercynia (Hercinia). O Brocken é o cumio máis alto do Harz, cunha altitude de 1 141,1 m sobre o nivel do mar. O Wurmberg (971 m) é o pico máis alto situado enteiramente dentro do estado de Baixa Saxonia.
Historia[editar | editar a fonte]
Fundada en 922 para protexer as ricas minas de prata descubertas na montaña Rammelsberg.[2] Na Alta Idade Media, nos séculos XI e XII, foi a residencia favorita dos emperadores do Sacro Imperio Romano Xermánico da dinastía Salia, e foi o escenario de frecuentes reunións do Reichstag. Incluso o último desta dinastía, Henrique V, naceu en Goslar.
No século XIII uniuse á Liga Hanseática. En 1290 foi unha cidade imperial libre, até que foi anexionada por Prusia en 1802. Pasou a Westfalia en 1807, volveu a Prusia en 1814, pasou a Hannover en 1815 e, co reino de Hannover, ao reino de Prusia en 1866. Adolf Hitler converteuna na sede da organización agrícola nazi en 1936. Indemne durante a segunda guerra mundial, a cidade recibiu moitos refuxiados doutros lugares de Alemaña.[2]
Economía[editar | editar a fonte]
Goslar é un centro turístico, e unha importante porta de entrada para os turistas que van ás montañas do Harz. Ademais, produce produtos químicos, materiais sintéticos, materiais de construción, papel, vidro, produtos metálicos, téxtiles, alimentos e produtos eléctricos.[2]
Goslar ten dúas especialidades culinarias: o queixo Harz e a cervexa Gose.
Restos de tempos antigos[editar | editar a fonte]
Quedan partes das antigas murallas da cidade, así como as torres do século XVI, especialmente a Breites Tor (Porta Ancha). Hai interesantes edificios de pedra e entramado de madeira dos séculos XIII-XVI pertencentes aos gremios de panadeiros e comerciantes de panos; un destes últimos (de 1494) é hoxe o Hotel Kaiserworth. O Palacio Imperial (c. 1040, restaurado a finais do século XIX) foi construído polo emperador Henrique III, cuxa tumba está na capela de San Ulrico. A casa do concello do século XII, posteriormente reconstruída, contén unha singular sala de homenaxe. A catedral (consagrada en 1050) foi demolida en 1819, pero os mosteiros medievais e varias igrexas parroquiais sobreviven.[2]
Patrimonio da humanidade[editar | editar a fonte]
A cidad histórica de Goslar, coas minas de Rammelsberg, foron declaradas Patrimonio da Humanidade pola Unesco no ano 1992, uníndose á declaración o sistema de xestión hidráulica do Alto Harz en 2010.[3]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Landesamtfür Statistik Niedersachsen, LSN-Online Regionaldatenbank, Tabelle A100001G: Fortschreibung des Bevölkerungsstandes, Stand 31. Dezember 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Goslar na Encyclopaedia Britannica.
- ↑ "Mines of Rammelsberg, Historic Town of Goslar and Upper Harz Water Management System". UNESCO Culture Sector. Consultado o 23 de xuño de 2022.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Goslar |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Werner Gottschalk (1999): Chronik der Stadt Goslar: 919–1919; unter Einbeziehung des Reichs- bzw. Landesgeschehens und des Umlandes der Stadt. Goslar: Brumby. ISBN 3-9342-3120-9.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Páxina web oficial (en alemán).
- Den Rammelsberg und Goslar (en alemán).
- Goslar (Harz) Un patrimonio da UNESCO en 13.550 fotos. (en francés), (en inglés), (en alemán).
