Xosé Eiroa
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 30 de novembro de 1892 Santiago de Compostela, España |
| Morte | 21 de febreiro de 1935 (42 anos) Santiago de Compostela, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Escola de Arte e Superior de Deseño Mestre Mateo |
| Actividade | |
| Ocupación | escultor |
| Lingua | Lingua castelá e lingua galega |
Gabriel Xosé Eiroa Barral, nado en Santiago de Compostela o 30 de novembro de 1892 e finado na mesma cidade o 21 de febreiro de 1935, foi un escultor galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
De formación autodidacta, comezou a traballar no obradoiro do seu pai marmorista na rúa Nova.[1] A través de Sixto Aguirre coñeceu o grupo dos Novos ou Renovadores da arte galega que o animaron a dedicarse á escultura.[1] Participou nos parladoiros composteláns dos anos trinta e, a través de Luís Seoane e Carlos Maside, interesouse polas novas tendencias.[1]
A súa obra tentou renovar a linguaxe plástica do momento ao arredarse do folclorismo e da anécdota imperante, inquedanzas artísticas relacionadas co movemento renovador da arte galega.[1] Potenciou os aspectos intrínsecos da escultura, a forma, o volume, a materia e o espazo, pero espiu as súas esculturas de calquera detalle anecdótico ou pintoresco.[1] Os principios básicos das súas obras foron a sinxeleza e os volumes redondeados e nas que o corpóreo e o táctil se impuñan sobre o pictórico;[1] tecnicamente dotounas dun arcaísmo formal e dunha materialidade pétrea, entendible pola súa falta de formación artística, pero que tamén ten que ver coa influencia da tradición popular.[1]
Realizou tamén tallas en madeira, nas que procedeu con máis dinamismo,[2] e imaxes de Cristo. Destacan, entre outras, Campesiña sentada (1930), Leiteira, Maternidade e Moza peiteándose.[1] A súa obra está presente nas coleccións do Museo Municipal Quiñones de León de Vigo e no Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento de Santiago de Compostela.[1]
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- "Eiroa Barral, Gabriel Xosé". Diccionario enciclopédico galego universal 23. La Voz de Galicia. 2003-2004. p. 85. ISBN 84-7680-429-6.
- "Eiroa Barral, Gabriel Xosé". Dicionario biográfico de Galicia 2. Ir Indo Edicións. 2010-2011. p. 22.
- "Eiroa". Diciopedia do século 21 2. Do Cumio, Galaxia e do Castro. 2006. p. 751. ISBN 978-84-8288-942-9.
- "Eiroa Barral, Gabriel Xosé". Enciclopedia Galega Universal 8. Ir Indo. 1999-2002. p. 30. ISBN 84-7680-288-9.
- Barreiro; Longueira; López; Monterroso. Do primitivo na arte galega ata Luis Seoane (+1CD) (en bilingüe). Fundación. ISBN 978-84-611-4636-9.
- Cegarra Martínez, Basilio (1999). Guía e rutas da arte, I. Épocas e estilos. Galaxia. p. 123. ISBN 84-8288-324-0.
- López Bernárdez, C. (2005). Breve historia da arte galega - Breve historia del arte gallego (en bilingüe). Nigra Trea. ISBN 84-95364-33-6.
- López Vázquez, J. M. (1990). "El arte contemporáneo". Enciclopedia temática de Galicia (en castelán) V. Nauta. ISBN 84-278-1210-8.
- —————— (1993). Tomo XV: Arte Contemporánea. Proxecto Galicia. Hércules de Ediciones. ISBN 84-89468-11-7.
- —————— (2005). "Eiroa, José". Gran Enciclopedia Galega (DVD). El Progreso. ISBN 84-87804-88-8.
- Pablos, Francisco (1981). Plástica Gallega (en castelán). Caja de Ahorros Municipal de Vigo. ISBN 84-7231-603-3.
- Pena López, Carmen (1976). "El arte". Los Gallegos (en castelán). Madrid: Ediciones Istmo. ISBN 84-7090-006-4.
- Seoane López, Luís (1957). Xosé Eiroa. Monografías de arte novo IV. Vigo: Editorial Galaxia.
- Vázquez; García; Rosende; Ortega; Sobrino (1982). Historia del Arte Gallego (en castelán). Madrid: Alhambra. ISBN 84-205-0913-2.
- Yzquierdo Peiró, Ramón. "Gabriel Xosé Eiroa Barral". Diccionario biográfico electrónico (en castelán). Real Academia de la historia.
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Xosé Eiroa  |
