Frank Wedekind

Frank Wedekind

Biografía
Nacemento	24 de xullo de 1864 Hannover
Morte	9 de marzo de 1918 (53 anos) Múnic
Lugar de sepultura	Waldfriedhof de Munique (pt)
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Prusia
Educación	Universidade de Zúric Universidade de Múnic Universidade de Lausana
Actividade
Campo de traballo	Dramaturxia e cabaret (en)
Ocupación	dramaturgo , actor , actor de teatro , guionista , escritor , xornalista , poeta
Movemento	Expresionismo
Pseudónimo literario	Hugo von Trenck
Lingua	Lingua alemá e lingua francesa
Instrumento	Guitarra
Obra
Obras destacables (1905) Eroberung (en)
Arquivos en	Bibliothek und Archiv Aargau (en)
Familia
Cónxuxe	Tilly Wedekind
Fillos	Pamela Wedekind (pt) , Kadidja Wedekind (pt)
Pais	Friedrich Wilhelm Wedekind   e Emilie Wedekind-Kammerer (pt)
Irmáns	Donald Wedekind (pt) , Erika Wedekind (pt) , Armin Wedekind (en) e Emilie Wedekind (en)
Cronoloxía
marzo de 1933-outubro de 1933	queima de libros na Alemaña nazi

Benjamin Franklin Wedekind, nado en Hannover o 24 de xullo de 1864 e finado en Múnic o 9 de marzo de 1918, foi un dramaturgo alemán.

Traxectoria

Familia

Wedekind pertencía a unha antiga familia condal, os Wedekind zur Horst; seu pai Friedrich Wilhelm Wedekind, (1816–1888), era xinecólogo e tras a fracasada revolución alemá de 1848/49 marchou a San Francisco, logrando unha fortuna considerable coa especulación do solo durante a Febre do ouro de California. En San Francisco casou con Emilie Kammerer (1840–1916), filla de Friedrich Kammerer, un dos primeiros fabricantes de mistos. En 1863 tiveron o primeiro fillo e un ano despois volveron a Alemaña, instalándose en Hannover, onde naceu Frank e alí viviu ata 1872. Os seus irmáns eran Armin Francis, William Lincoln, Frida Marianne Erika, famosa cantante de ópera, Donald Lenzelin, tamén escritor, e Emilie Richenza.

Formación

Opostos á formación do Imperio Alemán a familia decidiu marchar a Suíza, instalándose no castelo de Lenzbourg no cantón de Argovia e Frank foi á escola local e a partir de 1879 estudou secundaria na escola cantonal de Aarau e alí formou a liga de poesía Senatus Poeticus con Walter Laué, Adolf Vögtlin e Oskar Schibler e para a súa irmá Emilie escribiu a epopea infantil Der Hänseken con debuxos do seu irmán Armin. A partir de 1881 recibiu sobre todo leccións individuais, por dificultades escolares. En 1884 comezou a estudar literatura alemá e francesa na Universidade de Lausana para pasar ao pouco, a petición do seu pai, a estudar dereito na Universidade de Múnic que acabou deixando. Traballou como xornalista, foi xefe do departamento de publicidade de Maggi en Suíza en 1886 e secretario nun circo. O seu círculo de amigos da época eran basicamente artistas e traballadores circenses, e o mundo do circo inspirou a súa poesía. e a súa poesi seu círculo de amigos nese momento consistía en artistas e persoas de circo. As actuacións do circo fascinaron a Wedekind por toda a vida e inspiraron a súa poesía. Desa época datan as súas primeiras publicacións, poesía, prosa e a súa primeira comedia. Por mor da falta de logros académicos o seu pai retiroulle o seu apoio financeiro en 1886 e no verán de 1888 comezou a estudar dereito na Universidade de Zürich pero xa tras a morte do seu pai, en outubro dese ano, deixou os seus estudos. O legado do seu pai concedeulle independencia financeira e liberdade artística.

Primeiras obras

"Im heiligen Land" tal e como se publicou en Simplicissimus en 1898

En 1889 estableceuse en Múnic e entrou en contacto co escritor Otto Julius Bierbaum e en 1891 viaxou a París, onde coñeceu a Albert Langen e nese ano rematou o drama Frühlings Erwachen que deu ao prelo nese ano. En 1895 publicou na editorial de Albert Langen Der Erdgeist. Tragödie in vier Aufzügen. E continuou viaxando, a Suíza, Londres e Berlín. En 1896 volveu a Múnic e foi un dos fundadores da revista satírica Simplicissimus, escribindo so varios pseudónimos, entre outros „Hieronymos“. Nese ano publicou Der Hänseken, escrito anos antes para a súa irmá.

A difusión do poema satírico "Im heiligen Land" sobre a visita do káiser Guillerme II a Palestina en 1898 obrigouno a fuxir a París. Á súa volta a Alemaña en 1899 sentenciárono por delito de lesa maxestade a "custodia honorable" (Festungshaft), que cumpriu na fortaleza de Königstein dende o 21 de setembro de 1899 ata a súa perdoanza en febreiro de 1900.

En 1901 e 1902 traballou no cabaré muniqués Die Elf Scharfrichter, cantando as súas propias composicións acompañándose dunha guitarra, seguindo o modelo do parisiense Chat Noir e primaba a crítica ao mundo burgués das aparencias. Wedekind tamén actuaba nas súas propias pezas satíricas, contra da burguesía e da súa moralidade, especialmente coñecida é unha especie de romance de cego (Moritat) de 1902 titulado Ich habe meine Tante geschlachtet… A súa influencia no cabaré satírico alemán foi moi importante e inaugurou unha liña que logo seguiron autores como Christian Morgenstern, Otto Julius Bierbaum, Joachim Ringelnatz ou Kurt Tucholsky.

O 20 de novembro de 1906 representouse por primeira volta Frühlings Erwachen. Einer Kindertrögedie , unha crítica á opresiva cultura sexual da época e ofrece unha vigorosa dramatización das fantasías eróticas entre os estudantes alemáns, e que causou un escándalo por conter escenas de homoerotismo, masturbación, sadomasoquismo, violación, suicio e mais tamén referencias ao aborto. Foi a súa primeira grande obra teatral e unha referencia seminal na historia do teatro moderno

Lulu

Frank Wedekind casou en 1906 coa actriz Tilly Newes, que fixera de Lulu en Die Büchse der Pandora

Durante 21 anos, entre 1892 e 1913, Frank Wedekind traballou na traxedia Lulu, que axunta dúas obras, Erdgeist e Die Büchse der Pandora e que está considerada a súa obra máis ambiciosa, os primeiros manuscritos datan de 1892 e en 1894 tiña rematada Die Büchse der Pandora. Eine Monstretragödie. Buchdrama en cinco actos que divida en dúas partes. Os tres primeiros actos da peza publicáronse en 1895, e mais un acto engadido, co título de Der Erdgeist. A segunda parte editouse tamén de xeito independente como Die Büchse der Pandora en 1904. A súa estrea foi en Nuremberg nese ano, pero mesmo antes da súa distribución en libro as autoridades retiveron a edición por indecencia. No xuízo que se celebrou en 1906 contra do autor e do editor quedaron absoltos da acusación de difusión de escritos impudentes. Logo de numerosos arranxos, os dous dramas publicáronse xuntos en 1913 como Lulu; no proceso desapareceron o terceiro acto de Der Erdgeist e o primeiro de Die Büchse der Pandora. Así e todo, a estrea da versión enteira de Lulu só se representou en 1988 no Deutsches Schauspielhaus de Hamburg so a dirección de Peter Zadek.

As dúas pezas contan unha historia continua de Lulu, unha bailarina sexualmente atractiva, que ascende no seo da sociedade alemá por medio da súa relación con homes ricos pero que á fin cae na pobreza e na prostitución. A descrición franca da sexualidade e da violencia, incluíndo lesbianismo e un encontro con Jack o Destripador, papel que se reservou o propio Wedekind na representación orixinal, estendeu as fronteiras do que se consideraba aceptable no escenario na época.

Representación de Frühlings Erwachen en Berlín baixo a dirección de Max Reinhardt. No centro o home da máscara está interpretado por Wedekind

Consagración

En 1912 no Deutschen Theater de Berlín programou baixo a dirección de Max Reinhardt o primeiro Wedekind-Zyklus e en 1914 o segundo Wedekind-Zyklus con enorme éxito de público, eses dous acontecementos supuxeron o cume do seu éxito dramatúrxico e literario. Mais o inicio da primeira guerra mundial supuxo un momento de dificultades financeiras para o autor e no marco da reacción patriótica pronunciou o 18 de setembro de 1914 no "Patriotischen Abend" no teatro de cámara de Múnic o discurso "Deutschland bringt die Freiheit" (Alemaña trae a liberdade), o texto apareceu na edición do 27 de decembro do Berliner Tageblatt e provocou polémica polo seu ton nacionalista, aínda que a opinión de Wedekind sobre a guerra aínda é obxecto de debate. Wedekind morreu o 9 de marzo de 1918 por mor de complicacións por unha operación de eliminación do apéndice.

Legado

Considérase a súa obra como de transición entre o realismo e o expresionismo e un antecedente directo do teatro do absurdo.

A súa obra adaptouse a numerosos formatos, G. W. Pabst realizou en 1929 o filme mudo Die Büchse der Pandora protagonizado por Louise Brooks como Lulu e Alban Berg a ópera Lulu en 1937, considerada unha das mellores óperas do século XX.Walerian Borowczyk dirixiu en 1980 o filme Lulu e John Linton Roberson adaptou as pezas de Lulu á banda deseñada, que tamén forman a base do álbum Lulu, colaboración de 2011 entre Lou Reed e a banda Metallica. En 2006, Frühlings Erwachen adaptouse nun musical de Broadway: Spring Awakening.