Foudia flavicans

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Foudia flavicans

Lámina na que se repesenta unha parella de Foudia flavicans
Estado de conservación
En perigo
En perigo[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Clase: Aves
Orde: Passeriformes
Suborde: Oscines
Infraorde: Passerida
Superfamilia: Passeroidea
Familia: Ploceidae
Xénero: Foudia
Especie: F. rubra
Nome binomial
Foudia rubra
A. Newton, 1865

Foudia flavicans é unha rara especie de ave da orde dos paseriformes, suborde dos oscines, infraorde dos paséridos, e familia dos ploceidos, unha das sete pertencentes ao xénero Foudia, endémica das illas de Rodrigues e de Mauricio.

BirdLife International cualifícaa como vulnerábel.[2] E figura na "Lista de especies en perigo de extinción dos Estados Unidos" como en perigo de extinción.[3]

Taxonomía[editar | editar a fonte]

Descrición[editar | editar a fonte]

A especie foi descrita en 1865 polo ornitólogo inglés Alfred Newton.[4]

Etimoloxías[editar | editar a fonte]

Para a do xénero, véxase Foudia.

O epíteto específico, flavicans, é un derivado do adxectivo latino flāvus, -a, -um, "amarelo", "dourado".[5]

Características[editar | editar a fonte]

É un paxaro que mide de 12 a 13  cm de lonxitude. A súa plumaxe xeral é de cor amarela coa cara alaranxada e as costas, as ás e a cola de cor parda.[2]

A súa masa corporal é de 17 g nos machos adultos, e de 16 g nas femias adultas.[6]

Bioloxía[editar | editar a fonte]

Hábitat[editar | editar a fonte]

Pódese encontrar no dosel dos bosques a alturas de polo menos 5 m, e pode estar asociado con Araucaria cunninghamii e algunhas especies de árbores introducidas. É máis abundante en zonas con árbores máis mestas e máis altas, e que teñan unha maior diversidade de especies arbóreas. Ás veces pódese ver viaxando en bandadas.[7]

Nutrición[editar | editar a fonte]

Aliméntase de insectos, arañas, sementes, néctar e froitos.[2]

Poboación[editar | editar a fonte]

Antigamente foi abundante na illa Rodrigues, pero estivo a punto de extinguirse con só 5 ou 6 parellas en 1968. Debido aos esforzos para a súa conservación, o seu número aumentou até entre os 911 e os 1 200 individuos no ano 1999.[2]

Ameazas[editar | editar a fonte]

A principal ameaza para a especie é a destrución do seu hábitat forestal. Moitos bosques foron cortados para conseguir terreos para a agricultura de subsistencia e pastos para o gando. Ademais sofre a competencia do seu parente introducido, a Foudia madagascariensis. Por outra parte, os ciclóns e a seca reducen a subministración de alimentos.[2]

Estado de conservación[editar | editar a fonte]

Os esforzos para a súa conservación inclúen a reforestación, a principal causa do aumento no número de espécimes. Por outro lado, as cercas afastan ao gando.[2]

A Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN), rebaixou o status da especie de "vulnerábel" (VU) a "en perigo" (EN) tendo en conta que a evidencia de que a súa poboación é máis grande do que se pensaba anteriormente e está aumentando rapidamente. Está cualificada hoxe como EN porque ocupa unha área de distribución pequena e segue a ser susceptíbel aos impactos das especies introducidas, de modo que se podería cualificar como "amenazada" dentro dunha ou dúas xeracións.[1]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 BirdLife International (2016): Foudia flavicans na Lista vermella da UICN. Versión 2019-1. Consultada o 22 de abril de 2019.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "BirdLife International Species Fact Sheet". Arquivado dende o orixinal o 24 de maio de 2016. Consultado o 28 de agosto de 2019. 
  3. USFWS. Addition of 30 African birds to list of endangered and threatened wildlife. Arquivado 18 de outubro de 2011 en Wayback Machine. Federal Register 12 de xaneiro de 1995.
  4. Foudia flavicans A. Newton, 1865 no ITIS.
  5. flavicans Arquivado 18 de novembro de 2021 en Wayback Machine. en James A. Jobling (2010): The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London, UK: Christopher Helm. ISBN 978-1-4081-2501-4, p. 160.
  6. Hone, David & O'Gorman, Eoin J. (2013): "Body Size datasets" PLOS One. Consultado o 28 de agosto de 2019.
  7. Impey, A. J., et al. (2002): "Population recovery of the threatened endemic Rodrigues fody (Foudia flavicans) (Aves, Ploceidae) following reforestation". Biological Conservation 107 (3): 299-305.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Craig, Adrian (2010): "Family Ploceidae (Weavers)". En del Hoyo, J.; Elliott, A. & Christie, D. A. Handbook of the Birds of the World 15. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 978-84-9655-368-2.
  • del Hoyo, J.; Collar, N. J.; Christie, D. A.; Elliott, A., Fishpool, L. D. C.; Boesman, P. & Kirwan, G. M. (2016): HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Volume 2: Passerines. Barcelona / Cambridge, UK: Lynx Edicions / BirdLife International. ISBN 978-84-9655-398-9.
  • Fry, C. H. & Keith, S. (2004): The birds of Africa. Volume VII. Londres, Reino Unido: Christopher Helm. ISBN 978-0-7136-6531-4.
  • Safford, R. J. & Hawkins, A. F. A., eds. (2013): The Birds of Africa. Volume VIII: The Malagasy Region: Madagascar, Seychelles, Comoros, Mascarenes. Londres, Reino Unido: Christopher Helm. ISBN 978-0-7136-6532-1.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]