Xerga: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
engado control de autoridades |
|||
Liña 16: | Liña 16: | ||
* [[Garisma]]: latín dos cegos galegos. |
* [[Garisma]]: latín dos cegos galegos. |
||
==Véxase tamén== |
== Véxase tamén == |
||
=== Ligazóns externas === |
|||
[http://sli.uvigo.es/xirias/ Dicionario de dicionario de xirias] |
*[http://sli.uvigo.es/xirias/ Dicionario de dicionario de xirias] |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
*[[Variedades diastráticas]] |
*[[Variedades diastráticas]] |
||
{{Control de autoridades}} |
|||
[[Categoría:Lingüística]] |
[[Categoría:Lingüística]] |
Revisión como estaba o 9 de abril de 2017 ás 13:05
As xergas ou xirias son unha linguaxe falada propia de determinados oficios tradicionais, de carácter esotérico ou críptico (só coñecida polos membros do grupo) que a utiliza para se diferenciar e afirmar como grupo así como para evitar ser comprendido polos demais.
Nestas linguas mestúranse palabras galegas propias cun significado modificado, neoloxismos e deformacións. Sempre foron transmitidas por vía oral e só na primeira metade do século XX comezaron a ser rexistradas por escrito.
Algunhas xergas
Na lingua galega existen varias xirias profesionais que reciben o nome de verbos, verbas ou latíns e que están en proceso de desaparición.
- Barallete: xerga dos afiadores e paragüeiros, de Nogueira de Ramuín.
- Xerga dos cesteiros: Mondariz.
- Latín dos chafoutas: xerga dos albaneis de Goián (Tomiño).
- Verbo dos arxinas: xerga dos canteiros, da Terra de Montes.
- Fala dos cabaqueiros ou verbo daordes: xerga dos telleiros do Rosal (Pontevedra).
- Fala dos bugardeiros: xerga dos cesteiros de Mondariz.
- Lafrada: fala dos albaneis de Bueu.
- Fala dos ingreiros: xerga dos músicos de Celanova.
- Barallete dos grañudos: falado polos vendedores ambulantes da Graña (Covelo).
- Garisma: latín dos cegos galegos.