Santuario da Nosa Señora do Corpiño: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Lansbricae (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 1: Liña 1:
{{atención}}
[[Image:O_corpino_jpereira.jpg|thumb|right|200px|[[Exvoto]]s]]
[[Image:O_corpino_jpereira.jpg|thumb|right|200px|[[Exvoto]]s]]
O santuario da Nosa Señora do Corpiño atópase situado na parroquia de [[Losón, Lalín|Santa Baia de Losón]] pertencente o concello de [[Lalín]], nun pequeno outeiro situado no alto do val do río Deza, a medio camiño entre a estrada que vai [[Silleda]] a [[Vila de Cruces]].
O [[santuario]] da '''Nosa Señora do Corpiño''', ou máis comunmente chamado '''O Corpiño''', atópase situado na parroquia de [[Losón, Lalín|Santa Baia de Losón]] pertencente o concello de [[Lalín]], nun pequeno outeiro situado no alto do val do [[río Deza]], a medio camiño na estrada que vai de [[Silleda]] a [[Vila de Cruces]].


== Historia ==
== Historia ==
[[Image:Santuario_o_corpino_jpereira.jpg|thumb|right|200px|Vista do Santuario]]
[[Image:Santuario_o_corpino_jpereira.jpg|thumb|right|200px|Vista do Santuario]]
A arquitectura actual do inmoble data de finais do [[século XIX]], nembargantes o emprazamento do actual santuario foi escollido o redor do [[século XII]], pois di a lenda, que preto de alí nunha pequena ermida, ofrecida a Santo Adrián, vivía un personaxe que presentaba unha gran devoción pola figura da [[Virxe María|Virxe]], a cal dedicaba numerosos sermóns que eran recibidos de bo grado, polos veciños da zona. Co paso do tempo, o home apareceu morto co seu corpo incorrupto, sinal inequívoco do milagre que a Virxe obrara. En resposta a tal suceso, os veciños levantarían unha capela na súa honra no emprazamento do templo actual, que co paso dos anos, e sen que históricamente se puidese demostrar, a lenda atribuiría a [[Almanzor]] a destrución do mesmo, situación que condenou o esquecemento da pequena ermida, ata que unha parella de pequenos pastores, mentres se refuxiaban dunha tormenta presenciaron a aparición da Nosa Señora co neno no regazo. Dende entón o lugar retomaría o culto, que chegou ata o nosos tempos cargado dunha intensa relixiosidade.
A arquitectura actual do inmoble data de finais do [[século XIX]]. Nembargantes a localización do actual santuario foi escollida ao redor do [[século XII]], pois di a lenda que preto de alí, nunha pequena ermida ofrecida a [[Hadrián de Canterbury|Santo Hadrián]], vivía un personaxe que presentaba unha gran devoción pola figura da [[Virxe María|Virxe]], á que lle dedicaba numerosos [[sermón]]s que eran recibidos de grado polos veciños da zona. A lenda di que co paso do tempo o home apareceu morto mais co seu corpo incorrupto, o que se interpretou como unha [[milagre]] que a Virxe obrara. En resposta a tal suceso, os veciños levantaron unha capela na súa honra, onde agora se atopa o templo actual. A lenda tamén conta que [[Almanzor]] destruíu o templo, feito nunca probado historicamente, e que dende aquela a [[ermida]] caeu no esquecemento, ata que unha parella de pastoriños, mentres se refuxiaban dunha [[tormenta]] presenciaron a [[aparición mariana|aparición]] da Virxe co neno no colo. Dende entón o lugar retomaría o culto.


== A romaría ==
== A romaría ==
[[Image:O_corpino_1_jpereira.jpg |thumb|right|200px|Graffiti]]
[[Image:O_corpino_1_jpereira.jpg |thumb|right|200px|Graffiti]]
As peregrinacións sucédense todo o ano, aínda que alcanzan o seu punto álxido na [[romaría]] celebrada entorno o 23-24 de xuño. Estas congregan a centos de romeiros, buscando un remedio para a súas doenzas, que se ben isto e un fin común en moitas peregrinacións, o santuario da Nosa Señora de o Corpiño atrae particularmente a xente afectadas de doenzas relacionadas co mais alá, como feitizos, meigallos, tolemias, ou posesións demoníacas, quizais unha forma de denominar enfermidades mentais ou nerviosas pouco coñecidas por aquel entón, constituíndo un dos poucos lugares da Península nos cales, aínda se fan exorcismos para sacar o demo ou o meigallo, fora do corpo de fieis “posuídos”. De este xeito relixión e bruxería se confunden nun único espacio coma únicos culpables ou remedios, de aquelas doenzas que a medicina non foi capaz de dar solución ou explicación.
As [[peregrinación]]s de crentes sucédense todo o ano, aínda que alcanzan o seu punto álxido na [[romaría]] celebrada entorno o 23-24 de xuño. Estas congregan a centos de romeiros que buscan un remedio para a súas doenzas, particularmente a xente afectadas de doenzas relacionadas co [[mais alá]], como feitizos, [[meigallo]]s, tolemias ou posesións demoníacas, quizais unha forma de denominar enfermidades mentais ou nerviosas pouco coñecidas. O Corpiño é tamén un dos poucos lugares da península onde aínda se practican [[exorcismo]]s para sacar o [[demo]] ou o meigallo fóra do corpo de fieis “posuídos”. Deste xeito [[relixión]] e [[bruxería]] confúndense nun único espazo coma únicos culpables ou remedios daquelas doenzas ás que a [[medicina]] supostamente non foi capaz de dar solución ou explicación.
[[Image:Romeria_o_corpino_1_jpereira.jpg|thumb|right|200px|Romeiros baixo a Virxe]]
[[Image:Romeria_o_corpino_1_jpereira.jpg|thumb|right|200px|Romeiros baixo a Virxe]]


Durante estas datas do mes de xuño, centos de fieis chegan o longo de toda a mañá co fin de presentarlle a súas ofrendas a Virxe en forma de [[exvoto]]s de cera, cirios ou mediante cruces ou nomes, que gravan nos paramentos da ermida durante o seu peregrinar o redor do templo, nun intento por deixar un sinal da súa relixiosidade e devoción. Trala misa da unha, os peregrinos arrexúntanse formando unha fila o redor do templo, para que a figura da Virxe, en procesión, sexa levada por enriba das súas cabezas, mentres centos de panos son fretados polos pes da Virxe co fin de cargalos dalgún tipo de poder curativo ou apotropaico, que levar a casa, co fin de protexer a aqueles enfermos que polas súas doenzas, non puideron acudir a romaría.
Durante estas datas do mes de xuño centos de fieis chegan durante a mañá co fin de presentarlle a súas ofrendas a Virxe en forma de [[exvoto]]s de cera, cirios ou mediante cruces ou nomes, que gravan nos paramentos da ermida durante o seu peregrinar o redor do templo, nun intento por deixar un sinal da súa relixiosidade e devoción. Trala [[misa]] da unha, os peregrinos arrexúntanse formando unha fila ao redor do templo, para que a figura da Virxe en [[procesión]] sexa levada por riba das súas cabezas. Nese momento os crentes fregan panos contra os [[pé]]s da Virxe co fin de cargalos dalgún tipo de poder curativo ou [[apotropea|apotropaico]], para levalos á casa e protexer aqueles enfermos que polas súas doenzas non puideron acudir á romaría.


O santuario de O Corpiño, constitúe xunto con [[Santo André de Teixido]] e [[os Milagres de Amil]] un dos sitios máis máxicos e éstranos da relixiosidade galega.
O santuario do Corpiño constitúe xunto con [[Santo André de Teixido]] e [[os Milagres de Amil]] un dos sitios máis populares deste tipo de crenzas relixiosas.


== Ligazóns externas ==
== Véxase tamén ==
*[[Galería de imaxes de_Lalín]]
=== Ligazóns externas ===
[[Image:O_corpino_2_jpereira.jpg|thumb|right|200px|Virxe na procesión]]
[[Image:O_corpino_2_jpereira.jpg|thumb|right|200px|Virxe na procesión]]
*[http://www.triplov.com/seoane/meigallo.html Nosa Señora do Meigallo (M.A Seoane)]
*[http://www.triplov.com/seoane/meigallo.html Nosa Señora do Meigallo (M.A Seoane)]
*[http://peregrinos.wordpress.com/leyendas/virgen-de-o-corpino/ Peregrinos, Virgen del Corpiño]
*[http://peregrinos.wordpress.com/leyendas/virgen-de-o-corpino/ Peregrinos, Virxe do Corpiño]
*[http://www.manuelgago.org/blog/index.php/2007/06/24/corpino/ O Corpiño (M. Gago)]
*[http://www.manuelgago.org/blog/index.php/2007/06/24/corpino/ O Corpiño (M. Gago)]

== Véxase tamén ==
*[[Galería_de_imaxes_de_Lalín]]


[[Category:Festas e romarías galegas]]
[[Category:Festas e romarías galegas]]

Revisión como estaba o 10 de xullo de 2007 ás 11:09

Ficheiro:O corpino jpereira.jpg
Exvotos

O santuario da Nosa Señora do Corpiño, ou máis comunmente chamado O Corpiño, atópase situado na parroquia de Santa Baia de Losón pertencente o concello de Lalín, nun pequeno outeiro situado no alto do val do río Deza, a medio camiño na estrada que vai de Silleda a Vila de Cruces.

Historia

Ficheiro:Santuario o corpino jpereira.jpg
Vista do Santuario

A arquitectura actual do inmoble data de finais do século XIX. Nembargantes a localización do actual santuario foi escollida ao redor do século XII, pois di a lenda que preto de alí, nunha pequena ermida ofrecida a Santo Hadrián, vivía un personaxe que presentaba unha gran devoción pola figura da Virxe, á que lle dedicaba numerosos sermóns que eran recibidos de grado polos veciños da zona. A lenda di que co paso do tempo o home apareceu morto mais co seu corpo incorrupto, o que se interpretou como unha milagre que a Virxe obrara. En resposta a tal suceso, os veciños levantaron unha capela na súa honra, onde agora se atopa o templo actual. A lenda tamén conta que Almanzor destruíu o templo, feito nunca probado historicamente, e que dende aquela a ermida caeu no esquecemento, ata que unha parella de pastoriños, mentres se refuxiaban dunha tormenta presenciaron a aparición da Virxe co neno no colo. Dende entón o lugar retomaría o culto.

A romaría

Ficheiro:O corpino 1 jpereira.jpg
Graffiti

As peregrinacións de crentes sucédense todo o ano, aínda que alcanzan o seu punto álxido na romaría celebrada entorno o 23-24 de xuño. Estas congregan a centos de romeiros que buscan un remedio para a súas doenzas, particularmente a xente afectadas de doenzas relacionadas co mais alá, como feitizos, meigallos, tolemias ou posesións demoníacas, quizais unha forma de denominar enfermidades mentais ou nerviosas pouco coñecidas. O Corpiño é tamén un dos poucos lugares da península onde aínda se practican exorcismos para sacar o demo ou o meigallo fóra do corpo de fieis “posuídos”. Deste xeito relixión e bruxería confúndense nun único espazo coma únicos culpables ou remedios daquelas doenzas ás que a medicina supostamente non foi capaz de dar solución ou explicación.

Ficheiro:Romeria o corpino 1 jpereira.jpg
Romeiros baixo a Virxe

Durante estas datas do mes de xuño centos de fieis chegan durante a mañá co fin de presentarlle a súas ofrendas a Virxe en forma de exvotos de cera, cirios ou mediante cruces ou nomes, que gravan nos paramentos da ermida durante o seu peregrinar o redor do templo, nun intento por deixar un sinal da súa relixiosidade e devoción. Trala misa da unha, os peregrinos arrexúntanse formando unha fila ao redor do templo, para que a figura da Virxe en procesión sexa levada por riba das súas cabezas. Nese momento os crentes fregan panos contra os pés da Virxe co fin de cargalos dalgún tipo de poder curativo ou apotropaico, para levalos á casa e protexer aqueles enfermos que polas súas doenzas non puideron acudir á romaría.

O santuario do Corpiño constitúe xunto con Santo André de Teixido e os Milagres de Amil un dos sitios máis populares deste tipo de crenzas relixiosas.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Ficheiro:O corpino 2 jpereira.jpg
Virxe na procesión