Filipa de Lancaster

Filipa de Lancaster
	;
Biografía
Nacemento	31 de marzo de 1360 ; Castelo de Leicester (Reino de Inglaterra)
Morte	19 de xullo de 1415 (55 anos); Mosteiro de Odivelas, compreendendo os túmulos de D. Dinis e de sua filha (Reino de Portugal)
Causa da morte	Peste
Lugar de sepultura	Mosteiro de Batalha
Raiña de Portugal
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino Unido ; Reino de Portugal
Relixión	Cristianismo
Actividade
Lugar de traballo	Inglaterra
Ocupación	raíña consorte
Lingua	Inglés medio
Outro
Título	Nobile (en) ; Raiña de Portugal
Familia	Casa de Lancaster
Cónxuxe	Xoán I de Portugal (1387 (Gregoriano)–)
Fillos	Duarte de Portugal, Xoán, Infante de Portugal, Fernando, o Infante Santo, Afonso de Portugal (pt) , Isabel de Portugal, Duquesa de Borgoña, Pedro, Duque de Coimbra, Henrique, duque de Viseu, Blanca de Aviz (en)
Pais	Xoán de Gante e Branca de Lencastre (pt)
Irmáns	Henrique IV de Inglaterra, João Beaufort, 1.º Conde de Somerset (pt) , Thomas Beaufort, Primeiro Duque de Exeter (pt) , Henrique Beaufort (pt) , Catarina de Lancaster, Isabel Plantageneta (pt) e Joana Beaufort (pt)
	Sinatura

Filipa de Lancaster, nada en Leicester en 1359 e finada en Lisboa o 19 de xullo de 1415, foi unha princesa inglesa da casa dos Plantaxenetas, filla de Xoán de Gante, 1.º Duque de Lancaster coa súa esposa Branca de Lancaster

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Deveu raíña consorte de Portugal a través do matrimonio co rei Xoán I, celebrado en 1387 na cidade do Porto. Este matrimonio foi acordado no marco da Alianza Luso-Inglesa, contra o eixo Francia-Castela. Foille atribuída a distinción inglesa da Orde da Xarreteira.

As raíñas de Portugal contaron, dende moi cedo, os rendementos de bens, adquiridos na súa gran maioría por doazón. D. Filipa de Lancaster recibiu as rendas da alfándega de Lisboa, así como as vilas de Ourense, Sintra, Óbidos, Alvaiázere, Torres Novas e Torres Vedras.

Foi unha raíña xenerosa e amada polo pobo. Os seus fillos que chegaron á idade adulta serían lembrados como a ínclita xeración, de príncipes cultos e respectados en toda Europa.

Filipa morreu de peste negra nos arredores de Lisboa, poucos días antes da partida para a expedición a Ceuta, segundo uns, tería sido no convento de Odivelas, segundo outros, no convento de Sacavém. Está sepultada na capela do fundador do Mosteiro de Santa María da Vitoria, na Batalha, ao carón do seu esposo.

Descendencia[editar | editar a fonte]

Do seu casamento con Xoán, Mestre de Avis, naceron nove fillos. Destes, os seis que chegaron á idade adulta serían lembrados como a ínclita xeración:

Branca de Portugal (1388-1389), morreu nova
Afonso de Portugal (1390-1400), morreu novo
Duarte de Portugal (1391-1438), sucesor do seu pai no trono portugués, poeta e escritor
Pedro, duque de Coímbra (1392-1449), foi un dos príncipes máis esclarecidos do seu tempo. Foi rexente durante a minoría do seu sobriño, o futuro rei D. Afonso V e morreu na batalla de Alfarrobeira
Henrique, duque de Viseu, O Navegador (1394-1460), investiu a súa fortuna en investigación relacionada coa navegación, náutica e cartografía
Isabel (1397-1471) casou con Filipe III, duque de Borgoña e entreteve unha corte refinada e erudita nas súas terras
Branca de Portugal (1398), morreu nova
Xoán, Infante de Portugal (1400-1442), condestábel de Portugal e avó de Isabel de Castela
Fernando, o Infante Santo (1402-1433), morreu no cativerio en Fez

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Filipa de Lencastre - A Rainha que Mudou Portugal. Isabel Stilwell, A Esfera dos Livros, 2007 (ISBN 978-989-626-059-0)