Duke Ellington

Duke Ellington
Duke Ellington en 1965
Nome completo	Edward Kennedy "Duke" Ellington
Alias	Duke Ellington, Duke, the Duke
Data nacemento	29 de abril de 1899
Nado en	Washington, D.C.
Falecemento	24 de maio de 1974, Nova York
	Nova York
Causa	cancro de pulmón
Soterrado	Cemiterio de Woodlawn
Cónxuxe	Edna Thompson
Fillos	Mercer Ellington
Ocupación	Compositor e pianista
Xénero	Jazz
Instrumento(s)	Piano
Selo(s) discográfico(s)	United Artists e outros.
Tempo en activo	1914-1974
Pseudónimo	Duke Ellington
Na rede
http://www.duke-ellington.com/

Duke Ellington no Hurricane Club (1943).

Edward Kennedy "Duke" Ellington, nado o 29 de abril de 1899 e finado o 24 de maio de 1974, foi un pianista, compositor e director de jazz estadounidense.

Traxectoria

Duke Ellington foi unha das figuras do jazz máis importantes do século XX, aínda que Ellington podería non ter estado de acordo coa descrición, xa que era remiso a describir o seu traballo coma algo máis específico ca "música". O termo jazz era demasiado estreito para Ellington.

Pola orquestra de Duke Ellington pasaron algúns dos máis grandes nomes do jazz, entre outros: Johnny Hodges, Cootie Williams, Bubber Miley, Joe "Tricky Sam" Nanton, Barney Bigard, Ben Webster, Harry Carney, Juan Tizol, Sonny Greer, Otto Hardwick, Clark Terry, Jimmy Blanton, Lawrence Brown, Louie Bellson, Ray Nance, Paul Gonsalves, Wellman Braud e William "Cat" Anderson.

Moitos destes músicos tocaron na orquestra de Ellington durante décadas e, aínda que moitos non destacaron de seu, foi o xenio de Elligton quen os mesturou nunha das máis coñecidas unidades orquestais da historia do jazz. As súas composicións foron decote escritas especificamente para o estilo e as habilidades destes músicos, tales coma "Jeep's Blues" para Johnny Hodges, "Concerto for Cootie (Do nothing till you hear from me)" para Cootie Williams e "The Mooche" para Tricky Sam Nanton. Tamén gravou cancións escritas polos seus músicos coma "Caravan" e "Perdido" de Juan Tizol.

Ellington foi un dos persoeiros afroamericanos máis coñecidos do século XX. Gravou para moitas casas de discos estadounidenses e apareceu en varios filmes. Ellington e a súa orquestra foron de xira por todo Estados Unidos e Europa con regularidade antes da segunda guerra mundial. Logo da guerra, seguiu a viaxar por todo o mundo.

Selección discográfica

• 1947: Daybreak Express (RCA)
• 1950: Masterpieces by Ellington (Columbia)
• 1953: Ellington Uptown (Sony International)
• 1956: Ellington at Newport [live] (Columbia)
• 1957: Such Sweet Thunder (Columbia/Legacy)
• 1958: Black, Brown and Beige [live] (Columbia/Legacy)
• 1958: Newport Jazz Festival (1958) [live] (Columbia)
• 1960: Three Suites (Columbia)
• 1960: The Nutcracker Suite (Columbia)
• 1960: Peer Gynt Suite/Suite Thursday (Columbia)
• 1961: First Time! The Count Meets the Duke (Columbia)
• 1962: Money Jungle (Blue Note)
• 1962: Duke Ellington and John Coltrane (Impulse!)
• 1963: The Great Paris Concert [Atlantic] [live] (Atlantic)
• 1966: Ella & Duke at the Cote D'azur [live] (Verve)
• 1966: Sacred Music [live] (RCA)
• 1967: Johnny Come Lately (RCA)
• 1967: ... and His Mother Called Him Bill (Bluebird/RCA)
• 1968: Latin American Suite (Fantasy)
• 1969: The Intimate Ellington (Original Jazz Classics)
• 1970: New Orleans Suite (Atlantic /WEA)
• 1971: The Afro Eurasian Eclipse (Ojc)
• 1973: Eastbourne Performance [live] (RCA)

Véxase tamén

Bibliografía

• Ellington, Mercer, e Dance, Stanley: Duke Ellington. Una biografía íntima. Barcelona, Parsifal, 1992. ISBN 84-87265-30-8. (en castelán)
• Sánchez, Leo: Lunas de papel y polvo de estrellas. Compositores y letristas en la edad de oro del musical. Lleida, Milenio (Colección Música), 2005. ISBN 84-9743-172-3. (en castelán)