Saltar ao contido

Callas Forever

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Callas Forever
 Título
Callas Forever Editar o valor en Wikidata
 Instancia de
 Lingua orixinal
 Cor
Autoría
 Director/a
 Compositor/a
 Guionista
 Director/a fotografía
 Editor/a de cine
 Deseñador/a vestiario
Anna Anni (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Temática
 Ambientado en
Publicación
 Data de publicación
2002 Editar o valor en Wikidata
 Produtor/a
 Distribuidor/a
 Formato de distribución
 Puntuación da crítica
49/100 Metacritic (12 de abril de 2024)
5.4/10 Rotten Tomatoes (5 de outubro de 2021)
41% Rotten Tomatoes (5 de outubro de 2021) Editar o valor en Wikidata
Dimensións
 Duración
1 hora e 48 minutos Editar o valor en Wikidata
Localización
 Lugar de rodaxe
Identificadores
ISAN0000-0000-81FD-0000-9-0000-0000-A Editar o valor en Wikidata
VIAF217047775 Editar o valor en Wikidata
Fontes e ligazóns
Redes
IMDB: tt0274407 Filmaffinity: 432373 Allocine: 33963 Rottentomatoes: m/callas_forever Allmovie: v273377 TCM: 451352 Metacritic: movie/callas-forever TV.com: movies/callas-forever Netlix: 70011221 Editar o valor en Wikidata
Wikidata

Callas Forever é un filme briográfico de 2002 dirixido por Franco Zeffirelli, quen tamén escribiu o guión xunto a Martin Sherman. É unha homenaxe á amiga de Zeffirelli, a aclamada diva da ópera Maria Callas, a quen el dirixiu nas óperas Norma, La traviata e Tosca.[1]

Larry Kelly (Jeremy Irons) é un produtor musical que está en París por un gran concerto. Recibe unha chamada de Sarah Keller (Joan Plowright) instándoo a que vaia ver a súa antiga amiga, a diva da ópera Maria Callas (Fanny Ardant), que está recluída no seu piso de París, coa voz crebada e unha gran depresión pola morte de quen fora o grande amor da súa vida, o naviero grego Aristóteles Onassis. Larry Kelly, que ve moi desmellorada a súa amiga, tenta convencela para que rode unhas óperas para o cinema. Nun comezo, Callas négase porque é consciente do declive da súa voz, pero accede de mala gana cando Kelly lle di que a voz que empregarán será a gravada nos seus mellores anos e que fará playback. Sarah Keller axúdalle a convencer á diva, pois négase uns días máis tarde. Callas grava a ópera Carmen de Georges Bizet, e a soprano pídelle que non a estree, porque pensa que é unha fraude. Máis tarde, Callas pensa en gravar a Tosca de Giacomo Puccini, coa súa propia voz. Pero cando comeza a barallar ideas ó respecto, a diva négase definitivamente. Nunha das escenas finais, Maria reúnese con Larry nunha banca de parque, ela de boa gana comparte o que espera da vida e cun aceno de liberdade remata o encontro e afástase co fondo das árbores do parque, cun sorriso.

Personaxes

[editar | editar a fonte]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]