Acantáceas
| Acantáceas Acanthaceae | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Acanthus mollis, follas e inflorescencia | |||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||
| |||||||||||
| Subfamilias, Tribos e Subtribos | |||||||||||
| |||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||
| |||||||||||
A das acantáceas (Acanthaceae) é unha familia de plantas fanerógamas da orde das lamiales, que reúne 256 xéneros cunhas 2 770 especies propias das zonas tropicais e subtropicais. Só unhas poucas especies distribúense en rexións temperadas. Os catro principais centros de distribución son Indonesia e Malaisia, África, Brasil e Centroamérica.
Os representantes da familia pódense achar en case todos os hábitats, incluíndo bosques densos ou abertos, matogueiras, campos e vales húmidos, costas mariñas, pantanos e bosques de manglais.
O seu nome débese a un dos seus representantes, o acanto, unha herbácea empregada en xardinaría nas zonas temperadas cuxas follas inspiraron na Grecia antiga a decoración da capitel corintio.
Inclúe tamén xéneros de interese medicinal, como Justicia, con especies ricas en antidepresivos.
O seu xénero tipo é Acanthus, Linnaeus.
Características
[editar | editar a fonte]As prinxipais acarcterísticas das especies desta familia son:[1]
- O seu porte é xeralmente herbáceo, con follas simples, enteiras, opostas e decusadas, carentes de estípulas.
- As flores adoitan seren pentámeras, zigomorfas e hermafroditas, con brácteas moi rechamantes, e reunidas en inflorescencias cimosas ou racemosas. O cáliz xeralmente é campanulado ou bilabiado.
- O androceo consta de 2 ou 4 estames didínamos, cun pole moi variábel en morfoloxía. O xineceo é súpero e está formado por dous carpelos soldados.
- O froito é xeralmente unha cápsula loculicida.
Taxonomía
[editar | editar a fonte]
Descrición
[editar | editar a fonte]A familia foi descrita en 1789 polo médico e botánico francés Antoine Laurent de Jussieu, na súa obra Genera Plantarum, secundum ordines naturales disposita juxta methodum in Horto Regio Parisiensi exaratam, anno 1774. MS. notes. París, 1789.[2][3]
Clasificación
[editar | editar a fonte]A familia subdívídese nas seguintes subfamilias, tribos e subtribos.[2]
- Subfamilia Acanthoideae
- Tribo Acantheae
- Tribo Ruellieae
- Subtribo Andrographinae
- Subtribo Barleriinae
- Subtribo Justiciinae
- Subtribo Ruelliinae
- Subfamilia Nelsonioideae
- Subfamilia Thunbergioideae
Sinónimos
[editar | editar a fonte]Ademais de polo nome actualmente válido, a familia comeceuse tamén polos sinónimos:[2]
- Avicenniaceae Miq., nom. cons.
- Justiciaceae Raf.
- Mendonciaceae Bremek.
- Meyeniaceae Sreem.
- Nelsoniaceae Sreem.
- Thunbergiaceae Lilja
Nota taxonómica
[editar | editar a fonte]Esta familia estivo antigamente situada na orde das escrofulariales, pero a clasificación filoxenética situouna na orde das lamiales.[4]
Segundo o Angiosperm Phylogeny Website, ao engadir os diferentes xéneros da familia das nelsoniáceas, esta familia conta con 3 500 especies, comprendidas en 229 xéneros.[4] A clasificación filoxenética APG II (2003) engade o xénero Avicennia, que anteriormente formaba el só a familia das aviceniáceas.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Strasburger, E. 1994, pp. 846-848.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 "Family: Acanthaceae Juss., nom. cons.". Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture. 17-01-2011. Arquivado dende o orixinal o 21-09-2012. Consultado o 24-07-2020.
- ↑ Angiosperm Phylogeny Group (2009). "An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants: APG III". Botanical Journal of the Linnean Society 161 (2): 105–121.
- ↑ 4,0 4,1 Lamiales na Angiosperm Phylogeny Website.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Acantáceas |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Acantáceas |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Izco, J.; et al. (2004). Botánica. Madrid: McGraw-Hill Interamericana de España, S.A.U. ISBN 84-486-0609-4.
- Strasburger, E. (1994): Tratado de botánica. 8ª edición. Barcelona: Ediciones Omega, S. A. ISBN 84-2820-0979-0.
