Warwick Kerr

Warwick Kerr
Biografía
Nacemento	9 de setembro de 1922 ; Santana de Parnaíba, Brasil (pt)
Morte	15 de setembro de 2018 (96 anos); Ribeirão Preto, Brasil
Catedrático
Datos persoais
País de nacionalidade	Brasil
Relixión	Metodismo
Educación	Universidade de São Paulo
Actividade
Campo de traballo	Xenética
Ocupación	biólogo , profesor universitario , xenetista , apicultor , entomólogo
Empregador	Universidade de São Paulo ; Instituto Nacional de Pesquisas da Amazônia (pt)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Foreign Associate of the National Academy of Sciences (en) ) (1990–); Academia Brasileira de Ciências (pt) ; Academia de Ciências dos Países em Desenvolvimento (pt)
Lingua	Lingua portuguesa, portugués do Brasil e lingua inglesa
	Premios Grã-Cruz da Ordem Nacional do Mérito Científico (pt) ;

Warwick Estevam Kerr, nado en Santana de Parnaíba (estado de São Paulo) o 9 de setembro de 1922, é un biólogo xenetista brasileiro, considerado un dos mellores xenetistas brasileiros e especialista en abellas do mundo.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Kerr é fillo de Américo Caldas e Bárbara Chaves Kerr, de familia orixinaria de Escocia. En 1925 mudáronse a Pirapora no estado de São Paulo. Kerr estudou secundaria na cidade de São Paulo e se graduou como enxeñeiro agrícola na Escola Superior de Agricultura Luiz de Queiroz da Universidade de San Paulo en Piracicaba.

Kerr foi coñecido internacionalmente en 1950, cando realizou un traballo inédito sobre determinación de castas de abellas do xénero Melipona.^[1]

Foi o primeiro en cruzar Apis mellifera scutellata (subespecie africana, da abella común europea ou abella melífera) con abellas europeas en Piracicaba, Brasil, mediante inseminación artificial. Por descoido dun apicultor que quitou as reixas excluidoras das raíñas das colmeas que contiñan esta subespecie, a mesma escapou. Non dándolle importancia os híbridos (coñecidos como abellas africanizadas) estes comezaron a dispersarse polo Brasil e América Central, chegando a América do Norte.

En 1956, o goberno brasileiro enviou ó xenetista Warwick Kerr a África para importar raíñas africanas da abella melífera. Trouxo 63 raíñas, pero soamente 48 sobreviviron.

Kerr comezou a facer experimentos, cruzando as raíñas con abellas de razas europeas por medio de inseminación artificial e en total lográronse 29 híbridos. Foron colocados en colmeas con reixas excluidoras de raínas, non permitindo a súa saída. En 1957, un apicultor local notou as reixas excluidoras e as quitou, pensando que as reixas estaban colocadas fóra de estación. 26 raíñas de abellas africanizadas escaparon e comezaron a reproducirse rapidamente e asilvestrándose. Warwick Kerr non se preocupou, pensando que se cruzarían con outras abellas europeas. Porén, os informes de abellas salvaxes que atacaban ao gando comezaron a aparecer.

En poucos anos, investigadores en Río Claro comezaron a publicar informes de áreas rurais onde as abellas salvaxes (abellas africanizadas) atacaban furiosamente animais e incluso a seres humanos no campo. Os granxeiros brasileiros maioritariamente pobres sufriron perdas de gando, producíndose tamén fatalidades humanas. A comezos dos anos 1960 estaba claro que unha rápida expansión de colonias de abellas silvestres ocorrera, e que estas abellas africanizadas rapidamente ampliaban o seu rango territorial. En maio de 1991, Jesús Díaz foi a primeira vítima humana da picadura destas abellas africanizadas, sufrindo 18 picaduras. A primeira morte ocorreu o 15 de xullo de 1993, cando Lino López, de 82 anos, foi picado 40 veces mentres procuraba quitar unha colonia da parede dun edificio.

Nos Estados Unidos ditas abellas atópanse hoxe en 110 condados de Texas, 14 condados de Arizona, 7 condados de Novo México, 1 condado de Nevada, e 3 condados de California. Os científicos cren que continuarán dispersándose a través dos estados meridionais.