Ourente de Auch
  | |
| Nome orixinal | (fr) Orens d'Auch |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | século IV Osca (en)  |
| Morte | c. 444 Auch |
| Arcebispo | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Roma Antiga |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | poeta , escritor , sacerdote católico , bispo católico |
| Período de tempo | Baixo Imperio Romano |
| Período de actividade | século IV - século V |
| Lingua | Lingua latina |
| Enaltecemento | |
| Día de festividade relixiosa | 1 de maio |
| Familia | |
| Pais | Orentius of Huesca (en) e Patientia of Huesca (en) |
| Irmáns | Lourenzo mártir |
 | |
Ourente de Auch[1], coas variantes Orente[1] e Orencio[2], (posiblemente do latín Orientius 'oriental'[1]) foi, segundo a tradición, bispo de Auch, venerado como santo.
Biografía[editar | editar a fonte]
A tradición aragonesa faino orixinario de Huesca e irmán de San Lourenzo, mais, debido ás cronoloxías, é improbable. Tamén se adoita sinalar que era fillo de Orencio e Paciencia. Existe bastante acordo nas fontes en advertir que foi elixido bispo de Auch (Francia), cargo que exerce con xustiza. Cando o sitio de Tolosa, logrou a paz entre visigodos e romanos. Este feito foi fundamental para que frutificase a posterior coalición contra Atila.
Consérvanse 24 salmos atribuídos ao santo nun códice de Tours.
Confluencia con Orientius, poeta[editar | editar a fonte]
Nalgunhas fontes conflúe con outro Orientius, poeta cristián de lingua latina do que se conservou, principalmente, unha especie de longo sermón en dísticos elexíacos, Commonitorium fidelium, que alecciona o home para que se poña en garda contra os obstáculos (a envexa, a luxuria, a guerra, a ebriedade...).
Galicia[editar | editar a fonte]
En Galicia, venérase na igrexa parroquial de Santo Ourente de Entíns, Outes.[3] Por este motivo, existen algunhas cantigas e refráns que aluden a san Ourente e mais a san Campio, que ten unha capela nesta mesma parroquia[3]:
- San Orente foi militar / que xa foi servir ó rei / i ahora está no altare.[3]
- San Orente foi obispo / San Campio foi militar / ahora que xa son vellos / están xuntos no altar.[3]
- San Campio e san Ourente / están os dous nun altar / Santo Ourente é pescador / e San Campio militar.[3]
- Vamos ó San Campio, nena / san Campio é mui valente / que ten a súa capela / na fonte de santo Ourente.[3]
