Julio Gutiérrez Rubio
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 24 de agosto de 1923  Vitoria |
| Morte | 11 de outubro de 2014 (91 anos) Madrid, España |
 Procurador en Cortes | |
| 11 de novembro de 1971 – 30 de xuño de 1977 ← Pedro Nieto Antúnez – Antonio Castro Villacañas (pt)  → Lexislatura: X lexislatura das Cortes franquistas | |
| Procurador en Cortes | |
| 3 de xullo de 1964 – 27 de decembro de 1966 – Alberto Navarro González → Lexislatura: VIII lexislatura das Cortes franquistas | |
| Procurador en Cortes | |
| 15 de novembro de 1962 – 6 de xuño de 1964 ← Miguel Cruz Hernández (en) Lexislatura: VII lexislatura das Cortes franquistas | |
| Q39750004 | |
| Governador civil da província de Palência (pt) | |
| | |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade de Salamanca |
| Actividade | |
| Lugar de traballo | Madrid |
| Ocupación | político |
| Partido político | Falange Española Tradicionalista y de las JONS |
| Lingua | Lingua castelá |
Premios | |
Julio Gutiérrez Rubio, nado en Vitoria o 24 de agosto de 1923 e finado en Madrid o 11 de outubro de 2014, foi un avogado e político español, da época franquista.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Aínda que estudou o bacharelato en Madrid, licenciouse en dereito pola Universidade de Salamanca, onde comezou a militar nas organizacións políticas franquistas, primeiro como xefe do SEU no seu distrito universitario e despois como reitor do Colexio Maior Universitario «San Miguel Árcangel». Instalado como avogado, en 1961 e designado procurador en Cortes por Francisco Franco e ao ano seguinte alcalde de Salamanca. Ocupou ese posto durante catro anos, os dous últimos simultanéandoos co goberno civil de Palencia. En 1966 deixou a alcaldía salmantina, e en 1967 a provincia de Palencia pola de Huelva, onde foi gobernador ata 1969, pois despois pasou a Córdoba ata 1970. Posteriormente foi nomeado delegado nacional de Prensa e Radio e vicesecretario xeral do Movemento, posto que ocupou entre 1973 e 1974.
Home moi fiel ao réxime franquista, o rei Xoán Carlos I desígnouno senador en 1977. Estivo na Cámara Alta unicamente esa lexislatura constituínte, onde ocupou unha cadeira no Grupo Mixto. Despois de abandonar a política dedicouse á avogacía.
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
- Gran Cruz do Mérito Militar
- Gran Cruz de Isabel a Católica
- Gran Cruz de Cisneros
- Encomenda con Placa do Xugo e as Frechas
