Francesco Balilla Pratella
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1 de febreiro de 1880 Lugo, Italia |
| Morte | 17 de maio de 1955 (75 anos) Rávena, Italia |
| Lugar de sepultura | cemetery of Lugo (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Italia (1946–1955) Reino de Italia (1880–1946) |
| Educación | Conservatorio Statale di Musica "Gioachino Rossini" (en) |
| Actividade | |
| Ocupación | compositor , musicólogo |
| Xénero artístico | Ópera |
| Lingua | Lingua italiana |
     | |
Francesco Balilla Pratella, nado en Lugo di Romagna o 1 de febreiro de 1880 e finado en Rávena o 17 de marzo de 1955, foi un compositor e musicólogo italiano da primeira metade do século XX, considerado como un dos máximos expoñentes do futurismo musical.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Francesco Balilla Pratella naceu nun ambiente familiar favorable para a práctica da música. O seu pai tocaba a guitarra e foi de quen recibiu as súas primeiras clases cando era un neno. En 1899 foi admitido no Conservatorio de Pésaro, onde estudou composición con Pietro Mascagni e Cicognani, graduándose en 1903.
Finalizados os seus estudos trasladouse a París, onde coñeceu a Luigi Russolo e se converteu en parte integrante do grupo de artistas futuristas animado por Marinetti, creador da corrente futurista en 1909 e que estaba interesado en promocionar a música futurista. O Manifesto tecnico della musica futurista 1911 proclamaba «o atonalismo, a enharmonía, a polifonía en sentido absoluto, e o ritmo libre». Un ano antes, no seu Manifesto dei musicisti futuristi. xa abogaba polo emprego de escalas microtonais e combinacións polirrítmicas, así como pola introdución na música do espírito da multitude, de grandes fábricas, de trens, liñas transatlánticas, de combates navais, de coches e de avións".
Antes de reunirse e unirse ao futurista Marinetti, había un grande interese nas cancións populares da súa rexión que influirán á escritura de cinco poemas sinfónicos titulados Romagna, que logo acabaron na ópera dialectal La Sina’d Vargöun (Rosellina dei Vergoni), escena da Romagna baixa para a música en tres actos. La Sina’d Vargöun gañou o concurso Baruzzi e púxose en escena en 1909 no Teatro comunal de Boloña. O 20 de agosto de 1910 Pratella levou a cabo o intermedio de La Sina’d Vargöun no Teatro comunal de Imola, onde coñeceu a Marinetti, con quen xa tivera correspondencia.
A partir de 1911, a casa de Pratella converteuse nun punto de referencia para pintores, músicos e literatos atraídos pola corrente da que Pratella era un dos máximos expoñentes. Entre as personalidades que frecuentaban o "cenáculo artistico lughese" encóntranse: Giorgio Morandi, Osvaldo Licini, Filippo De Pisis, Riccardo Bacchelli, Domenico Rambelli, Roberto Sella e Nino Pasi entroutros.
En 1912 a editorial boloñesa Bongiovanni publicou un volume chamado Musica futurista, no que Pratella era presentado como o punto de referencia da música futurista. O Inno alla vita foi a súa primeira composición que se adheriu aos principios musicais do futurismo e foi presentada no Teatro Costanzi de Roma o 21 de febreiro de 1913 con ocasión dunha «noite futurista». En 1913 comezou a compoñer L'aviatore Dro, a súa segunda grande obra futurista, na cal introducía unha orquestra mixta de instrumentos tradicionais e da familia intonarumori, aínda que non foi ata 1920 cando a finalizou, estreándoa o 4 de setembro de 1920 no Teatro Rossini de Lugo (Italia).
Principais publicacións[editar | editar a fonte]
Entre 1910 e 1912 Pratella publicou tres manifestos radicais:
- Manifesto dei musicisti futuristi (11 de xaneiro de 1910)
- Manifesto tecnico della musica futurista (11 de marzo de 1911)
- Distruzione della quadratura (18 de xullo de 1912)
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Francesco Balilla Pratella en www.fondazioneprimoconti.org/ (en italiano)
- Manifesto dei musicisti futuristi (en inglés)
- Literatura sobre Francesco Balilla Pratella no arquivo da Deutschen Nationalbibliothek (en alemán)
