Arlo Guthrie

Arlo Guthrie
	;
Biografía
Nacemento	10 de xullo de 1947 (76 anos); Coney Island, Estados Unidos de América
Datos persoais
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	Rocky Mountain College (en)
Actividade
Lugar de traballo	Nova York
Ocupación	cantante , intérprete de banxo , mandolinista , guitarrista , cantautor , artista discográfico
Período de actividade	1967 -
Xénero artístico	Folk
Lingua	Lingua inglesa
Instrumento	Guitarra e voz
Selo discográfico	Warner Bros. Records
Participou en
15 de agosto de 1969	Festival de Música e Artes de Woodstock
Obra
	Obras destacables (1967) Alice's Restaurant (pt) ; (1967) Alice's Restaurant (pt) ; (1969) Alice's Restaurant (pt) ;
Familia
Pais	Woody Guthrie e Marjorie Mazia (pt)
Irmáns	Nora Guthrie (pt)
Páxina web	arlo.net

Arlo Guthrie, nado en 1947, é un músico e compositor estadounidense, e é fillo da lenda da música folk Woody Guthrie. A súa canción máis famosa é "Alice's Restaurant", que tamén foi o título do seu primeiro disco.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Vida temperá[editar | editar a fonte]

Guthrie aprendeu música do seu pai, quen escribiu cancións para el como "Goodnight Little Arlo". Cando o mozo Guthrie cumpriu trece anos, o seu pai deulle un Bar Mitzvah e invitou a moitos músicos populares. Foi chamado "o primeiro hootenanny bar mitzvah da historia".

Arlo Guthrie coñeceu a Bob Dylan cando Dylan chegou de Minnesota para coñecer ao seu pai Woody. Dylan ensinoulle a Guthrie unha nova forma de tocar a harmónica. Guthrie comezou a universidade (college) despois do bacharelato, pero abandonou.

Carreira musical[editar | editar a fonte]

"Alice's Restaurant"[editar | editar a fonte]

Durante 1965, Guthrie visitou os seus amigos Alice e Ray Brock en Stockbridge, Massachusetts, que vivían nunha antiga igrexa e posuían un restaurante . Gravou un comercial musical para o restaurante. Cando ese ano chegou o Día de Acción de Grazas, convidaron a moita xente, e despois había moito lixo para recoller e tirar. Guthrie e outro amigo tentaron levar o lixo a un vertedoiro, pero estaba pechado. Encontraron unha gran pila de lixo non moi lonxe e, imprudentemente, decidiron tirar o seu lixo á mesma pila. (Botar o lixo onde non pertence denomínase en inglés "littering" e é un delito na maioría dos lugares. )

Cando a policía local se decatou, detiveron a Guthrie e ao seu amigo. Dado que os mozos tiñan o pelo longo e parecían hippies, a policía quixo procesalos e darlles un exemplo a outros mozos. Prepararon unha gran causa xudicial contra Guthrie e o seu amigo, con moitas fotografías da pila de lixo. Resultou que o xuíz local estaba cego, non podía mirar as fotografías e non estaba interesado no caso. Multou a Guthrie e ao seu amigo con cincuenta dólares e ordenoulles que limpasen a pila.

Non moito tempo despois, Guthrie recibiu un borrador (draft) de notificación. O exército dos Estados Unidos quería que se convertese nun soldado. Guthrie acudiu a un exame físico por un médico e tivo que cubrir un cuestionario con información sobre si mesmo. Cando lle preguntaron se algunha vez fora detido, falou sobre o incidente do lixo. Pronto atopouse sentado nun banco xunto con criminais, algúns dos cales eran violentos ou perigosos. Non podía crer o xeito en que o trataba o Exército. Comezou a queixarse e protestar polo seu trato. Os oficiais do exército decidiron que non sería un bo soldado, pero que podería converterse nunha ameaza para o goberno estadounidense. Tomáronlle a pegada dactilar e deixárono ir.

Guthrie decidiu máis tarde que os dous incidentes serían unha boa canción de protesta e construíu unha arredor do jingle que escribira. Chamou á canción "Alice's Restaurant Massacree"^[1] e gravouna con público en directo. Non quería que outros mozos fosen recrutados, e suxeriu na canción que poderían saír do draft facendo como el.

A gravación converteuse na metade do seu primeiro disco, e o resto encheuse con outra música, "The Motorcycle Song". O álbum converteuse nun disco de éxito.

Carreira posterior[editar | editar a fonte]

Guthrie gravou máis tarde outros álbums e cancións. A súa versión da canción de Steve Goodman, "The City of New Orleans", sobre un famoso tren que leva o nome da cidade, converteuse noutro éxito. Mercou unha granxa cos cartos que gañaba coa súa música, e viviu alí entre sesións de gravación e xiras.

Co tempo, interesouse polas obras de caridade. Notou que persoas de diferentes crenzas relixiosas non sempre traballaban ben xuntas polas mesmas causas, porque as súas crenzas mantíñanas separadas. Tentou solucionar as diferenzas e axudar á xente a atopar formas de traballar xuntos para resolver os mesmos problemas. Comezou o Guthrie Center, como un lugar para que a xente traballe xunta. Máis tarde comprou a antiga igrexa onde viviran os seus amigos e converteu dela na sede do Centro Guthrie.