Ancas de ra

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Ancas de ra.
Cuisses de grenouille francesas.

As ancas de ra, tamén denominadas zancos de ra,[1] é dicir, as extremidades posteriores das ras, son unha especialidade culinaria en diversos países.

Xeografía gastronómica das ancas de ra[editar | editar a fonte]

Entre os países consumidores de ancas de ra encóntranse España, Francia, Portugal (en especial no Alentejo), China, México, en varias illas caribeñas e no noroeste de Grecia, así como na cociña do medio oeste dos Estados Unidos.

Pódense cociñar de moitas maneiras, pero en todas elas empréganse as extremidades traseiras das ras comestíbeis de cada país.

Existen variedades comestíbeis como a denominada 'polo das montañas' (Leptodactylus fallax) moi popular nas illas de Montserrat e Dominica.

En Galicia[editar | editar a fonte]

Aínda que en Galicia non se adoitan consumir ancas de ra, como ocorre noutras zonas da Península Ibérica,[2], nagunhas zonas, especialmente na comarca da Limia,[1] (e tamén na cidade de Vigo), cómense sobre todo as das especies Rana perezi e Rana temporaria, que son moi abundantes.[3][4] Cando existía a lagoa de Antela, R. perezi pescábase para aproveitar os seus zancos, que eran obxecto de comercio, e agora, desecada a lagoa, o costume de comelos segue substintindo na zona.[1]

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Asensi Cabrita, Moisés (2006): Guía dos anfibios e réptiles de Galicia. A Coruña: Baía Edicións. ISBN 84-9652-629-1.
  • Curt Martínez, José e Galán Regalado, Pedro (1982): Esos anfibios y reptiles gallegos. Pontevedra: Ed. José Curt Martínez. Dep. Legal PO 175/82.

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazónss externas[editar | editar a fonte]