Virus varicela-zóster

Herpes zóster oftálmico. Feridas na superficie da pel causadas por un VZV na rexión ocular.

O virus da varicela-zóster (VZV) é un dos oito virus do herpes que se sabe que infecta a humanos e vertebrados. O VZV afecta só aos humanos e adoita causar varicela en nenos, adolescentes e adultos novos e herpes zóster (tamén chamado zona, lume sagrado ou zona ígnea) en adultos e raramente en nenos. O virus da varicela-zoster é coñecido por moitos nomes, incluíndo o virus da varicela, o virus do zóster, antes chamado virus do herpes humano 3 (HHV-3, de Human herpesvirus 3) e agora alfaherpesvirus humano 3 (Human alphaherpesvirus 3).

O virus infecta os nervios e causa unha gran variedade de síntomas. Despois da infección primaria (varicela), o virus entra nun estado latente nos nervios, incluíndo os nervios craniais, os ganglios da raíz dorsal e os ganglios autónomos. Moitos anos despois de que o paciente se recupera da varicela, o VZV pode reactivarse causando unha serie de condicións neurolóxicas.

Doenzas humanas

Os resultados primarios da infección polo virus da varicela zoster na varicela, que poden producir complicacións, incluíndo encefalite ou pneumonía (xa sexa pneumonía viral directa ou pneumonía bacteriana secundaria). Mesmo cando os síntomas clínicos da varicela se teñan resolto, o VZV permanece latente no sistema nervioso da persoa infectada (latencia do virus), ganglios da raíz dorsal e do trixémino.

En cerca de 10 a 20 por cento dos casos, o VZV é reactivado máis tarde durante a vida, producindo unha doenza coñecida como herpes ou zóster (tamén herpes-zóster, zona, zona ígnea ou lume sagrado entre outros nomes). O virus tamén pode infectar o sistema nervioso central (un documento de 2013 informa unha taxa de incidencia de 1,02 casos por 100.000 habitantes en Suíza e unha taxa de incidencia anual de 1,8 casos por 100.000 habitantes en Suecia). A modo de comparación, a esclerose lateral amiotrófica (ELA) ten unha taxa de incidencia anual de 0,2 a 2,4 por 100.000 habitantes nos países industrializados.

O herpes pode desenvolverse varias veces na vida mentres que a varicela só ocorre unha vez. Tanto unha persoa con varicela como unha con herpes zóster, por contaxio coas erupcións cutáneas ou por expectoracións respiratorias, poden contaxiar a outras con este virus, que se manifestará por primeira vez en forma de varicela. Por outra banda, un herpes zóster nunca se contaxia directamente, pero a persoa que o padece por primeira vez xa tivo que pasar pola varicela antes (aínda que non se lembre ou fose moi leve). Tamén pode ser que unha persoa teña varicela unha vez e nunca desenvolva zóster.

Outras complicacións graves da infección polo VZV inclúen a neuralxia postherpética, a meninxite de Mollaret, o zóster multiplex e a inflamación das arterias do cerebro que conducen ao ictus, mielite, herpes oftálmico ou zoster sine herpete. Na síndrome de Ramsay Hunt, o virus afecta o ganglio xeniculado dando lesións que seguen ramas específicas do nervio facial. Os síntomas poden incluír bochas dolorosas na lingua e na orella xunto con debilidade facial unilateral e perda auditiva.

Tratamento

Dentro do corpo humano, pódese tratar mediante unha serie de fármacos e axentes terapéuticos, incluíndo aciclovir para a varicela, fanciclovir, valaciclovir para o herpes zóster, inmunoglobulina zóster (GZI) e vidarabina. A inmunoglobulina VZV tamén é un tratamento.

Notas

Ligazóns externas

• [en http://www.cdc.gov/vaccines/vpd-vac/varicella/]