Vendaxe neuromuscular

Vendaxe neuromuscular pegado ao pescozo dunha paciente,

A vendaxe neuromuscular, cinta elástica terapéutica, ou kinesio tape (KT) consiste en cintas de algodón elástico cun adhesivo acrílico que se utilizan coa intención de tratar lesións de atletas e outros trastornos físicos. Con todo, a pesar do seu estendido uso, a vendaxe neuromuscular ou kinesiotaping, non logrou demostrar eficacia no seu uso en ensaios clínicos e ningunha evidencia científica convincente indica que devanditos produtos proporcionen algún beneficio demostrable superior ao dun placebo, polo que algúns o consideran un tratamento pseudocientífico.

Historia

Kenzo Kase, un quiropráctico xaponés-estadounidense, desenvolveu o produto na década de 1970. A empresa que fundou comercializa variantes coa marca "Kinesio" e é coñecida por tomar accións legais para evitar que a palabra se utilice como marca comercial xenérica.

Nos Estados Unidos, o uso destas cintas tivo un aumento de popularidade despois de que 50.000 vendas fosen doadas aos atletas olímpicos nos Xogos Olímpicos de verán de 2008 e os Xogos Olímpicos de verán de 2012. A prominencia das cintas e a introdución masiva ao público en xeral atribuíronse a Kerri Walsh, quen usou a cinta no ombreiro e quen, xunto con Misty May-Treanor, dominou o evento de voleibol de praia de 2008. En 2012, o xornalista científico Brian Dunning especulou sobre por que non vira a "un só atleta, incluídos os xogadores profesionais de voleibol de praia, usar Kinesio Tape fóra dos Xogos Olímpicos". El cre que "os dólares de patrocinio poden ser completamente responsables da popularidade de Kinesio Tape durante os eventos televisados".

Lance Armstrong, fala do uso da venda no seu libro, onde describiu a efectividade do tratamento para tratar as súas dores musculares. Serena Williams tamén as utilizou nalgunhas competicións.

O xogador de baloncesto da Universidade de Connecticut, Hasheem Thabeet, levaba unha venda negra no ombreiro esquerdo durante o torneo masculino de baloncesto da NCAA do 2009. No torneo da NCAA do 2011, viuse en numerosos xogadores, incluído Jared Sullinger.

Na Eurocopa 2012, viuse usala aos xogadores italianos Mario Balotelli e Gianluigi Buffon; así como Novak Djokovic durante o campionato de Wimbledon. O loitador da WWE, John Cena usou esta vendaxe para reducir a dor e eliminar a inflamación despois da cirurxía para eliminar achas de óso do seu cóbado.

Patentes

Komp rexistrou unha patente o 11 de agosto de 1970 (Patente USPTO n.º 3523859). A patente está titulada “Adhesive Tape Products". A solicitude da patente de Komp foi presentada o 8 de marzo de 1965. A aplicación para a patente '348 (kase) foi arquivada o 19 de setembro de 1996, reivindicando a prioridade á solicitude de patente xaponesa Núm. 8-210469, que foi arquivada o 23 de xullo de 1996.

Descrición e propiedades

Cinta terapéutica elástica utilizada para aliviar dor lumbar nun home maior.

O produto é un tipo de cinta delgada e elástica de algodón que pode estirarse até chegar ao 140 % da súa lonxitude orixinal. Como resultado, se a cinta se aplica estirada máis da súa lonxitude normal, "retrocederá" despois de ser aplicada e, por tanto, creará unha forza de tracción sobre a pel. Esta propiedade elástica permite un rango de movemento moito maior en comparación coa cinta atlética branca tradicional e a mesma pódese deixar colocada durante períodos prolongados antes de que sexa necesario substituíla.

Deseñada para imitar a pel humana, con aproximadamente o mesmo grosor e propiedades elásticas, a cinta pódese estirar entre un 30 e un 40 % lonxitudinalmente. Fabrícase con material libre de látex con adhesivo acrílico activado por calor. As fibras de algodón permiten a evaporación e un secado rápido, permitindo o seu uso prolongado (até 4 días). A forma en que se afirma que a cinta logra a súa función hipotética no corpo depende da localización e como sexa aplicada; a dirección do estiramento, a forma e a localización supostamente xogan un papel na función proposta da cinta.

Algúns dos beneficios propostos inclúen a facilitación propioceptiva, facilitación muscular, redución de fatiga muscular, redución das maniotas, inhibición da dor e recuperación mellorada, como na redución da edema e a mellora do fluxo linfosanguíneo. Tamén se afirma que pode corrixir o aliñamento dos músculos débiles así como facilitar o movemento articular como resultado das calidades de tracción da venda. Con todo, non existe evidencia científica que apoie estas afirmacións ou outros beneficios superiores ao dun placebo.

Aplicación

A venda aplícase no músculo afecto en estiramento, vendando desde a orixe do músculo até a súa inserción. Unha vez aplicada, frégase a venda para activar o adhesivo sensible á presión e á calor.

A vendaxe neuromuscular aplícase en tres formas ou técnicas xerais. Está a forma "I" que se usa para lugares pequenos ou lineais, por exemplo unha peza con forma de "I" aplicarase ao romboides menor ou ao redondo menor. Por outra banda, a forma "E" úsase en músculos grandes, como o deltoides. A forma "X" úsase para músculos grandes e longos, como o bíceps da coxa.

Críticas e eficacia

A evidencia de que a vendaxe neuromuscular produza beneficios clínicos significativos é moi limitada. Un metanálisis de 2014 analizou a calidade metodolóxica dos estudos, xunto co efecto da poboación xeral, e suxeriu que os estudos de menor calidade metodolóxica teñen máis probabilidades de informar os efectos beneficiosos da vendaxe terapéutica elástica, o que indica que o efecto percibido do uso da vendaxe non é real. Tamén suxeriu que a aplicación de cinta terapéutica elástica, "para facilitar a contracción muscular, non ten, ou é insignificante, efectos sobre a forza muscular".

Unha revisión sistemática descubriu que a eficacia da vendaxe neuromuscular no alivio da dor era insignificante dado que ningún estudo atopou resultados clinicamente importantes. A venda "pode ter un pequeno papel beneficioso aumentando a forza, amplitude de movemento en certas cohortes de feridos". En canto o efecto sobre a forza e o ton muscular unha revisión sistemática publicada en 2019 conclúe que en suxeitos sans os resultados son contraditorios e a evidencia é limitada

No artigo, Kinesio Tape for Athletes: A Big Help, or Hype? (Kinesio Tape para atletas: unha gran axuda ou esaxeración?), Web MD informa que "Non houbo evidencia científica ou médica concluínte para confirmar a efectividade da cinta".

No artigo de 2012 "Scientists sceptical as athletes get all taped up" (Os científicos escépticos cando os atletas se vendan), Reuters informou que "nunha revisión de toda a investigación científica até o momento, publicada na revista Sports Medicine en febreiro, os investigadores atoparon 'pouca evidencia de calidade para apoiar o uso de Kinesio tape fronte a outros tipos de vendaxes elásticas no manexo ou prevención de lesións deportivas". Algúns investigadores afirman que o que experimentan os atletas é só un efecto placebo.

En xullo de 2012, Steven Novella escribiu en Science-Based Medicine o artigo "Olympic Pseudoscience" (Pseudociencia olímpica). Nel examinou o uso de Kinesio Tape no contexto máis amplo da "pseudociencia relacionada cos deportes". Novella di: "O mundo da competencia deportiva está infestado de pseudociencia, afirmacións falsas, produtos dubidosos, supersticións e amuletos máxicos". Novella concluíu que "os consumidores deberían mostrarse moi escépticos ante as afirmacións feitas sobre produtos comercializados como potenciadores do rendemento deportivo".

En agosto de 2012, o xornalista científico Brian Dunning informou en "Kinesio Tape: The Evidence" (Kinesio tape: a evidencia) que os estudos positivos da cinta son o resultado de persoas enganadas por un "truco de mago de escenario" – que describe en detalle – que se utiliza para enganar aos suxeitos facéndoos crer que a forza ou a flexibilidade se ven afectadas, cando non é así. El informa que se afirma que a cinta kinesio é boa para unha gran cantidade de problemas que inclúen "control da dor, tratamento de lesións, prevención de lesións, rendemento mellorado, maior rango de movemento e case calquera outra cousa que un atleta poida desexar". Conclúe: "Soa como unha milagre: un produto simple que fai todo o que poidas imaxinar. En resumo, un produto tipo aceite de serpe de libro de texto".

Un artigo de 2016 en Journal of Exercise Therapy and Rehabilitation realizou un estudo para probar se as cores de Kinesio Tape tiñan algún efecto na percepción do paciente en pacientes con músculos trapecio tensos. O estudo incluíu cincuenta suxeitos femininos co músculo trapecio tenso. Utilizáronse cintas de cinco cores diferentes, vermello, azul, negro, branco e beige. Atopouse que a cor da cinta podía afectar a percepción dos participantes, pero non se notou ningunha diferenza no músculo trapecio.

En marzo de 2018, Science-Based Medicine volveu examinar Kinesio Tape en resposta ó seu uso público nos Xogos Olímpicos de Inverno de 2018 no artigo A Miscellany of Medical Malarkey Episode 3: The Revengening. O artigo informa que:

As afirmacións feitas polos fabricantes e promotores da cinta son altamente implausibles, particularmente aquelas que involucran unha maior forza muscular, un mellor fluxo sanguíneo ás áreas lesionadas e unha melloor drenaxe linfática para reducir a inchazón. Ningunha evidencia respalda estas afirmacións. A redución da dor e a prevención de lesións tamén son beneficios semellantes carentes de evidencia frecuentemente citados. Polo menos ningunha que amose un efecto específico da cinta de kinesio... Non hai evidencia dun beneficio específico relacionado coa cinta de kinesio en si, ou con calquiera tipo de aplicación experta da mesma.

En novembro de 2018, Science-Based Medicine describe un novo estudo publicado o mesmo mes na revista en liña BMC Sports Science, Medicine and Rehabilitation que examina a eficacia de diferentes cores de cintas de kinesioloxía, así como tamén volve a examinar a eficacia xeral das cintas de kinesioloxía fronte a un placebo. Ó describir as conclusións do estudo, di:

Nada importou. A cor da cinta non importa. A preferencia de cor non importa. A colocación "axeitada" de Kinesio Tape con tensión non importa. Non se atopou ningún efecto sobre o rendemento, a forza ou a función en ninguna ronda experimental en comparación coa ronda de control para ningún dos suxeitos.

En 2010 un estudo aleatorizado de dobre cego da venda non mostrou beneficio a longo ou medio prazo trala aplicación. Os autores conclúen que "o uso de kinesio tape para diminuír a intensidade da dor ou a discapacidade en pacientes novos con posible tendinite ou pinzamiento de ombreiro non está confirmado."

Un ensaio clínico aleatorizado de 2009 con pacientes con lategazo cervical atopou un efecto estatisticamente significativo, pero "as melloras na dor e amplitude de movemento cervical eran pequenas e poida que non clinicamente significativas."

Un estudo de 2008 sobre o efecto da vendaxe neuromuscular na forza muscular descubriu que "A vendaxe neuromuscular na cara anterior do músculo non diminuía nin aumentaba a forza muscular en atletas novos, sans e non lesionados."

En 2008 un estudo do efecto da vendaxe elástica nos xogadores de béisbol con pinzamento do ombreiro descubriu que "a vendaxe elástica resultou en cambios positivos no movemento escapular e o rendemento muscular."

Un estudo de 2007 sobre efecto da vendaxe neuromuscular nos cambios no ton do vasto medial do cuadríceps durante a contracción isométrica descubriu un aumento do ton muscular 24 horas despois da aplicación, pero diminuíndo a forza inicial durante o cuarto día. Os autores conclúen que "A vendaxe neuromuscular usada pouco antes dunha actividade motora pode fallar en cumprir o seu labor".

Un estudo do efecto da vendaxe neuromuscular na amplitude de movemento lumbar descubriu un aumento na amplitude da flexión, pero ningunha diferenza significativa na extensión ou inclinación lateral.