Adherente

Non confundir co adhesivo

Unha substancia adherente^[1] ou adhesiva^[2] é unha substancia capaz de manter unidas dúas superficies, xeralmente sólido-sólido, de modo que sexa necesario unha forza considerable para a súa separación e, polo tanto, as esixencias básicas son unha adhesión sólida e duradeira. Os adhesivos poden presentarse de distinto xeitos; en estado sólido ou líquido. O estado sólido é o seu estado puro polo que son máis duradeiros e fáciles de almacenar; disólvense segundo as necesidades a diferentes concentracións ou en distintos disolventes. En estado líquido preséntanse en forma fluída en disolucións ou emulsións.

Propiedades dos adhesivos[editar | editar a fonte]

Forza de unión: o adhesivo ha ter forza suficiente para adherir materiais sen crear tensións ou fracturas nos soportes.
Compatibilidade: o adhesivo deberá ser compatible co soporte en canto á súa natureza e sobre todo as súas propiedades e envellecemento.
Durabilidade: non deberá presentar cambios físicos ou químicos co paso do tempo
Tempo de utilización razoable: tanto para a aplicación como para o secado. Debe terse en conta que o tempo de secado dependerá da porosidade do material, da temperatura, da cantidade de produto, do tipo de disolvente empregado e da velocidade de evaporación do mesmo.

Clasificación dos adhesivos[editar | editar a fonte]

Segundo a súa composición poden ser:^{[Cómpre referencia]}

De orixe natural: son composicións heteroxéneas con diferenzas dependendo da súa orixe, cultivo, clima, extracción etc. E poden ser produtos animais, vexetais ou minerais.

Animais: son adhesivos formados por xelatina, que se obteñen a partir do coláxeno, proteína que se atopa na pel, nos ósos, en escamas de peixe e tendóns dos mamíferos.
Vexetais: os amidóns da fariña ou engrudo, procedentes das gramíneas ou do arroz.
Minerais: coma as ceras extraídas de carbóns, turbas, lignitos e betumes.

De orixe artificial ou sintético: o desenvolvemento dos polímeros substituíu os produtos naturais dado que a súa composición é homoxénea e repetitiva, o que permite un maior control das súas propiedades, pero tamén pola dispoñibilidade ilimitada e a produción a grande escala. Poden clasificarse en termoplásticos ou adhesivos non estruturais e termoendurecibles ou adhesivos estruturais:

Termoplásticos: polimerizan con cadeas que teñen a cada pouco enlaces transversais pouco numerosos. Os monómeros están ligados uns aos outros formando unha rede bidimensional, son solubles e fusibles (coa temperatura pode cambiar o seu estado). Serven para manter unidos materiais pouco pesados e que non están sometidos a grandes presións.

Termoendurecibles: son macromoléculas tridimensionais compostas por moléculas unidas por numerosos enlaces transversais, formando unha rede tridimensional ou malla. Son insolubles, infusibles e serven para manter unidos fragmentos que deben soportar importantes cargas o forzas de tracción.