Toxo gateño

Toxo gateño
	Ulex minor ; Albrecht Wilhelm Roth 1797
	Instancia de taxon
	Categoría taxonómica especie
	Taxon superior Ulex
	Nome curto U. minor
Conservación
	Identificador UICN 83827889
Clasificación taxonómica
Reino	Plantae
División	Magnoliophyta
Clase	Magnoliopsida
Orde	Fabales
Familia	Fabaceae
Subfamilia	Faboideae
Tribo	Genisteae
Xénero	Ulex
Especie	U. minor
Identificadores
ITIS	505622
OTT	664542
	Wikidata C:Commons

O toxo gateño^[1] ou toxo molar^[1] (Ulex minor) é un gamallo espiñento da familia das fabáceas. Tamén é chamado toxo femia (cómpre non confundilo co Ulex gallii) e toxo albariño. Común en Galicia.

Descrición

Arbusto de até 2 m, moi ramalludo e espiñento, con espiñas densamente agrupadas na parte basal dunha espiña máis grosa (espiña primaria). Follas alternas, trifoliadas ou unifoliadas, frecuentemente reducidas a filodios (peciolo esmagado). Flores hermafroditas, zigomorfas, pentámeras, axilares. Cáliz de (6,5) 7-9,5 mm, dividido até a base en dous labios, un superior con dous dentes e outro inferior con tres dentes, laxamente peloso, con pelos aplicados. Corola amarela, con pétalo superior (estandarte) máis longo que os laterais (ás) e que a quilla formada por fusión dos dous pétalos inferiores. Androceo con 10 estames soldados polos filamentos na parte inferior para formar un tubo que envolve o ovario (androceo monadelfo). Ovario súpero, cun só carpelo. Froito en legume de 8-9,5 mm, plana, sen pelos.^[2]

Distribución e hábitat

Distribución atlántica^[2]. En Portugal, noroeste de España, Francia e Gran Bretaña.^[3] Adoita medrar en brañas e lameiros, formando matos de uceiras oligotrofas en solos temporalmente asolagados, mesturado con uces e queiroas. Florea e frutifica dende o verán até a primavera.^[2] Común en toda Galicia. Consegue vivir até os 900 metros de altitude^[4]. Está presente na metade sur das provincias de Pontevedra e Ourense.

Usos

En Galicia e nas montañas do norte e centro-oeste de Portugal, úsase coma estrume e na alimentación de animais herbívoros domésticos. Contribúe a fixar o nitróxeno no solo.^[4] Tamén se emprega na produción de adubos nitroxenados.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 "Termos esenciais de botánica" (PDF). Universidade de Santiago de Compostela. Consultado o 27 de agosto de 2016.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 Santa-Bárbara Carrascosa, C.; Valdés Castrillón B. (2008). Guía de la Flora y Vegetación del Andévalo. Sevilla:Consejería de Medio Ambiente de la Junta de Andalucía. ISBN 978-84-96776-85-2.
↑ Polunin, Oleg (1989). Flores Silvestres de España y de Europa. Barcelona: Omega. ISBN 84-282-0857-3.
↑ ^4,0 ^4,1 "Tojo-molar (Ulex minor)". Arquivado dende o orixinal o 22 de novembro de 2012. Consultado o 21 de julho de 2012.

Véxase tamén

Outros artigos

[:0-1] 1,0 ^1,1 "Termos esenciais de botánica" (PDF). Universidade de Santiago de Compostela. Consultado o 27 de agosto de 2016.

[S-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 Santa-Bárbara Carrascosa, C.; Valdés Castrillón B. (2008). Guía de la Flora y Vegetación del Andévalo. Sevilla:Consejería de Medio Ambiente de la Junta de Andalucía. ISBN 978-84-96776-85-2.

[3] Polunin, Oleg (1989). Flores Silvestres de España y de Europa. Barcelona: Omega. ISBN 84-282-0857-3.

[florestar.net-4] 4,0 ^4,1 "Tojo-molar (Ulex minor)". Arquivado dende o orixinal o 22 de novembro de 2012. Consultado o 21 de julho de 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]