Tony Aubin

Tony Aubin

Biografía
Nacemento	(fr) Tony Louis Alexandre Aubin 8 de decembro de 1907 9.º arrondissement de Paris, Francia (pt)
Morte	21 de setembro de 1981 (73 anos) 12.º arrondissement de Paris, Francia (pt)
Lugar de sepultura	Cemiterio do Père-Lachaise, 92 48°51′40″N 2°23′51″L Grave of Aubin-Aubert (en)
Datos persoais
País de nacionalidade	Francia
Educación	Conservatorio de París
Actividade
Campo de traballo	Música cinematográfica (pt)
Ocupación	director de orquestra , compositor , profesor universitario
Empregador	Conservatorio de París
Membro de	Academia de Belas Artes (1970–)
Xénero artístico	Sinfonía
Movemento	Música clásica
Profesores	Samuel Rousseau (en) , Noël Gallon (pt) , Philippe Gaubert (pt) e Paul Dukas
Alumnos	Marius Constant, Jean-Claude Henry (en) , Pierrette Mari (pt) , Alain Guélis (en) e Lucie Robert-Diessel (en)
Lingua	Lingua francesa
Familia
Cónxuxe	Francine Aubin (1975–)
Premios (1930)  Premio de Roma

Tony Aubin, nado o 8 de decembro de 1907 en París (Francia) e finado na mesma cidade o 21 de setembro de 1981, foi un compositor e director de orquestra francés. Destacou especialmente polas súas composicións de música para o cine.

Traxectoria

Clase de composición de Dukas. De esquerda a dereita cerca do piano: Pierre Maillard-Verger, Elsa Barraine, Yvonne Desportes, Tony Aubin, Pierre Revel, Georges Favre, Paul Dukas, René Duclos, Georges Hugon, Maurice Duruflé. Á dereita, sentados: Claude Arrieu, Olivier Messiaen.

Tony Aubin naceu o 8 de decembro de 1907 en París (Francia), fillo do avogado Anthony Aubin. Entre 1925 e 1930 estudou teoría da música, contrapunto e orquestración e composición no Conservatorio de París con Samuel Rousseau, Noel Gallon e Philippe Gaubert e Paul Dukas respectivamente. En 1930 gañou o Prix de Rome pola súa cantata Actaeon, o que fixo engalar a súa carreira como compositor nesta década.

Entre 1937 e 1944 foi director artístico de Paris Mondial. En 1945 foi nomeado profesor de composición do Conservatorio de París, sucedendo a Jean Roger-Ducasse no posto que xa ocupara o seu profesor Dukas, permanecendo no carto ata 1977, e contandose entre os seus alumnos a Olivier Alain, Garbis Aprikian, Raynald Arseneault, Jocelyne Binet, Jacques Castérède, Pierre Cochereau, Marius Constant, Ginette Keller, Talivaldis Kenins, Yüksel Koptagel, Ron Nelson, Makoto Shinohara, ou o brigantino Carlos López García-Picos.

Dirixiu numerosas composicións á fronte da Orchestre de la RTF entre 1945 e 1960. En 1952 formou parte do xurado do Festival de Cannes.

Despois da morte da súa primeira muller, Louise Clavius-Marius, casou coa súa alumna Francine Tremblot de la Croix (1938-), compositora e directora artística do Conservatorio de Rueil-Malmaison.

Obra

Artigo principal: Lista de obras de Tony Aubin.

A súa obra, fortemente influenciadas polo impresionismo de Ravel e Dukas, inclúe sonatas para piano, música de cámara, orquestral, vocal, así como unha importante produción de música radiofónica e cinematográfica.

Composicións para o cine

• 1941: Le pavillon brûle, de Jacques de Baroncelli
• 1942: À l'assaut des Aiguilles du Diable, de Marcel Ichac
• 1943: Les Ailes blanches, de Robert Péguy
• 1943: Le Corbeau, de Henri-Georges Clouzot
• 1943: Sondeurs d'abîmes, de Marcel Ichac
• 1943: Ceux du rivage, de Jacques Séverac
• 1944: La Collection Ménard, de Bernard Roland
• 1948: La Belle Meunière, de Marcel Pagnol (adaptation de la musique de Franz Schubert)
• 1949: La Vie est un rève, de Jacques Séverac
• 1952: Groenland, 20 000 lieues sur les glaces, de Marcel Ichac e Jean-Jacques Languepin
• 1952: Victoire sur l'Annapurna, de Marcel Ichac
• 1962: Dunoyer de Segonzac, documental de Michèle Brabo
• 1966: Illusions perdues (feuilleton télé), de Maurice Cazeneuve d'après Honoré de Balzac

Premios e recoñecementos

Tony Aubin foi elixido membro do Instituto de Francia en 1969, converténdose en presidente da Academia de Belas Artes en 1979. Foi condecorado coa Lexión de Honor, a Orde Nacional do Mérito e a Orde das Artes e as Letras.