Marcel Pagnol

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Marcel Pagnol
Nome completoMarcel Paul Pagnol
Nacemento28 de febreiro de 1895
Lugar de nacementoAubagne
Falecemento18 de abril de 1974
Lugar de falecemento16º distrito de París
Causacancro
SoterradoCemiterio de La Treille
NacionalidadeFrancia
Relixiónateísmo
Alma máterLycée Thiers e Aix-Marseille University (1896-1971)
Ocupacióndramaturgo, guionista, director de cinema, produtor de cinema, escritor e realizador
PaiJoseph Pagnol
CónxuxeJacqueline Pagnol, Josette Day, Orane Demazis e Simonne Collin
FillosJean-Pierre Burgart, Jacques Pagnol, Francine Pagnol, Frédéric Pagnol e Estelle Pagnol
IrmánsPaul Pagnol, Germaine Pagnol e René Pagnol
Coñecido porTopaze, Marseille Trilogy, La femme du boulanger, Manon des sources e Souvenirs d'enfance
PremiosCommander of the French Order of Academic Palms, grande oficial da Lexión de Honor, Comendador das Artes e as Letras e Great Gold medal of the Société d'Encouragement au Progrès
Na rede
http://www.marcel-pagnol.com/
IMDB: nm0656528 Allocine: 7478 Allmovie: p105380 IBDB: 7497
Musicbrainz: 698fd393-689f-456b-8813-69a23eea6296 Discogs: 964072 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]
Cemiterio de La Treille onde está soterrado Marcel Pagnol.

Marcel Pagnol, nado en Aubagne o 28 de febreiro de 1895 e finado en París o 18 de abril de 1974, foi un comediógrafo francés. Marcel Pagnol foi académico de Francia desde 1946.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Deuse a coñecer en 1925 coa comedia antimilitarista Les marchands de la gloire. Tres anos máis tarde obtivo un grande éxito con Topaz, unha comedia sobre os politiqueos contemporáneos chea de ironía. Seguiulle a triloxía marsellesa Marius (1929), Fanny e César (as dúas de 1931). As comedias de Marcel Pagnol son de tipo naturalista e popular, suavizado mediante a caricatura benévola e toques sentimentais.

A partir de 1931 dedicouse fundamentalmente ao cinema, adaptando textos para numerosas películas. Adaptou tamén libros autobiográficos: La gloire de mon père (1958), Le château de ma mère (1958) e Le temps des amours (póstumo, 1977).