Thích Nhất Hạnh

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Thích Nhất Hạnh
Nome completonoeuille
Nacemento11 de outubro de 1926
Lugar de nacementoHuế
Falecemento22 de xaneiro de 2022
Lugar de falecementotừ hiếu pogoda
NacionalidadeVietnam e Francia
Relixiónbudismo
Alma máterUniversidade de Princeton
Ocupaciónbhikkhu, poeta, activista pola paz, escritor, monxe, spiritual teacher e científico da relixión
Premioshonorary doctor of the University of Hong Kong
Na rede
http://www.thich-nhat-hanh.fr/, https://plumvillage.org/fr/au-sujet/thich-nhat-hanh/ e https://plumvillage.org/about/thich-nhat-hanh/
IMDB: nm0857847 Facebook: thichnhathanh Twitter: thichnhathanh Souncloud: thichnhathanh Spotify: 270IOtdDWXOUR4YZXMUFJZ iTunes: 2856054 Last fm: Thich+Nhat+Hanh Musicbrainz: cc17b2f1-da45-412d-8e57-8d1a83d6d342 Discogs: 803910 Allmusic: mn0000925733 WikiTree: Nguyễn-1024 Deezer: 409774 Genius: Thich-nhat-hanh Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Thích Nhất Hạnh (|tʰǐk̟ ɲə̌t hâjŋ̟ˀ|), nado como Nguyễn Xuân Bảo[1] en Huế o 11 de outubro de 1926,[2] e finado na mesma cidade o 22 de xaneiro de 2022,[3] foi un monxe budista e activista vietnamita, fundador da Plum Village Tradition.

Thích Nhất Hạnh pasou a maoir parte da súa vida residindo no Plum Village Monastery no suroeste de Francia,[4] viaxando internacionalmente para realizar retiros espirituais e conferencias. Acuñou a expresión "budismo comprometido" no seu libro Vietnam: Lotus in a Sea of Fire.[5] Tralo seu longo exilio, recibiu permiso para realizar a súa primeira viaxe a Vietnam en 2005.[6] En novembro de 2018, regresou a Vietnam para pasar os seus último días no seu "templo raíz", o templo Từ Hiếu preto de Huế.[7]

Nhất Hạnh publicou máis de cen libros, incluídos máis de setenta en inglés.[8][9] Estivo comprometido co movemento pola paz, promovendo solucións non violentas aos conflitos.[10] Tamén rexeitou o consumo de produtos animais (veganismo) como forma de actuar coa non violencia cara aos animais.[11][12]

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

Martin Luther King, Jr. nomeou a Thích Nhất Hạnh para o Premio Nobel da Paz en 1967.[13] Porén, ese ano non se entregou o premio a ninguén.[14] Nhất Hạnh recibiu o premio Courage of Conscience en 1991.[15]

Foi retratado en varios filmes, incluído The Power of Forgiveness estreado no Dawn Breakers International Film Festival[16] e no documental de 2017 Walk with Me de Max Pugh e Marc James Francis.[17]

Nhất Hạnh, xunto con Alfred Hassler e a irmá Chân Không, foi o tema da novela gráfica The Secret of the 5 Powers en 2013.[18]

Nhất Hạnh foi escollido para recibir o premio Pacem in Terris en 2005.[19][20]

En novembro de 2017, a Universidade de Educación de Hong Kong concedeulle un doutoramento honorífico polas súas "longas contribucións á promoción do mindfulness, a paz e a felicidade en todo o mundo". Como Nhất Hạnh non podía asistir ao acto en Hong Kong, realizouse unha sinxela cerimonia o 29 de agosto de 2017 en Tailandia, onde John Lee Chi-kin, vicepresidente académico da EdUHK, presentou o grao e o título a Nhất Hạnh de parte da universidade.[21][22]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Ford, James Ishmael (2006). Zen Master Who?: A Guide to the People and Stories of Zen. Wisdom Publications. p. 90. ISBN 0-86171-509-8. 
  2. Taylor, Philip (2007). Modernity and Re-enchantment: Religion in Post-revolutionary Vietnam. Institute of Southeast Asian Studies. p. 299. ISBN 9789812304407. Consultado o 9 de outubro de 2018. 
  3. Mydans, Seth (2022-01-21). "Thich Nhat Hanh, Zen Master and Political Reformer, Dies at 95". The New York Times (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2022-01-22. 
  4. "Religion & Ethics – Thich Nhat Hanh". BBC. Consultado o 16 de xuño de 2013. 
  5. Nhu, Quan (2002). "Nhat Hanh's Peace Activities" in "Vietnamese Engaged Buddhism: The Struggle Movement of 1963–66"". Reprinted on the Giao Diem si. Consultado o 13 de setembro de 2010.  (2002)
  6. Johnson, Kay (16 de xaneiro de 2005). "A Long Journey Home". Time Asia Magazine (online version). Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2011. Consultado o 13 de setembro de 2010. 
  7. "Thich Nhat Hanh Returns Home". Plum Village (en inglés). 2 de novembro de 2018. Consultado o 2 de novembro de 2018. 
  8. "The Father of Mindfulness Awaits the End of This Life". Time. 
  9. "Thich Nhat Hanh". Plum Village. 11 de xaneiro de 2019. 
  10. Samar Farah (4 de abril de 2002). "An advocate for peace starts with listening". The Christian Science Monitor. Consultado o 13 de setembro de 2010. 
  11. Joan Halifax, Thích Nhất Hạnh (2004). "The Fruitful Darkness: A Journey Through Buddhist Practice and Tribal Wisdom". Grove Press. Consultado o 3 de decembro de 2013. Being vegetarian here also means that we do not consume dairy and egg products, because they are products of the meat industry. If we stop consuming, they will stop producing. 
  12. ""Oprah Talks to Thich Nhat Hanh" from "O, The Oprah Magazine"". marzo de 2010. Consultado o 3 de decembro de 2013. 
  13. King, Jr., Martin (25 de xaneiro de 1967). "Nomination of Thich Nhat Hanh for the Nobel Peace Prize". Archived on the Hartford Web Publishing website. Consultado o 13 de setembro de 2010. 
  14. "Facts on the Nobel Peace Prize". Nobel Media. Arquivado dende o orixinal o 5 de agosto de 2012. Consultado o 13 de agosto de 2012. 
  15. "The Peace Abbey – Courage of Conscience Recipients List". Arquivado dende o orixinal o 14 de febreiro de 2009. Consultado o 22 de febreiro de 2020. 
  16. "First line up". Dawn Breakers International Film Festival (DBIFF). 5 de decembro de 2009. Arquivado dende o orixinal o 10 de marzo de 2012. Consultado o 13 de setembro de 2010. 
  17. Marc J Francis and Max Pugh (directores), Benedict Cumberbatch (narrador) (18 de xullo de 2017). Walk with Me (Motion Picture) (en inglés). 
  18. Sperry, Rod Meade (maio de 2013). "3 Heroes, 5 Powers". Lion's Roar 21 (5): 68–73. 
  19. "Thich Nhat Hanh to receive Catholic "Peace on Earth" award" (en inglés). Lion's Roar. Consultado o 9 de novembro de 2015. 
  20. Diocese of Davenport (23 de outubro de 2015). "Pacem in Terris Peace and Freedom Award recipient announced". Arquivado dende o orixinal o 16 de marzo de 2017. 
  21. "The Education University of Hong Kong (EduHK) Press Release". 
  22. "The Education University of Hong Kong (EdUHK) Facebook". 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]